Δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε, βρε παιδί μου, αυτοί οι Ευρωπαίοι. Τίποτα δεν

καταλαβαίνουν από την ηθική των πολιτικών κινήσεων της κυβέρνησής μας, ή

κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, οι υποκριτές. Αρνούνται να δουν τη βαθιά

καθαρτική διαδικασία της αυτοκριτικής, να καταλάβουν το κρυμμένο μεγαλείο της

απογραφής, ας πούμε, και να το επιβραβεύσουν. Αντί να δείξουν κατανόηση και να

εκτιμήσουν αυτό το κύμα ειλικρίνειας με τις προε-κτάσεις αυτομα-στίγωσης, αντί

να περιπέσουν σε δέος και να σωπάσουν από θαυμασμό, πήραν κι αυτοί ένα

μαστίγιο. Και αντί να καθήσουν να εντρυφήσουν στο βάθος της τόσο μεγαλοφυούς

και επεξεργασμένης και βαθυστόχαστης σύλληψης του περιλάλητου νομοσχεδίου περί

βασικού μετόχου, βιάζονται να κάνουν τους αυστηρούς, να τρίξουν τα δόντια, να

απειλήσουν κι άλλους ελέγχους, κι άλλες περικοπές. Όμως τίποτα δεν πήραν

χαμπάρι. Εμείς περνάμε φάση αυτοκάθαρσης και ασκητικής, πάρτε τα όλα, δεν μας

ενδιαφέρει. Θα βγούμε στην έρημο με το ράσο μας μονάχα, να τρώμε ακρίδες και

μέλι. Όσο μας βασανίζετε τόσο πιο αυστηροί με τον εαυτό μας θα γινόμαστε, θα

στρέφουμε και το άλλο μάγουλο. Υλιστές, αδίστακτοι ευρωκράτες, που δεν θυμάστε

τίποτα από το δικό σας χριστιανικό παρελθόν, από τους σταυροφόρους σας που

ξεκίνησαν ρακένδυτοι για τους Αγίους Τόπους, από τους καλογέρους σας που

ανάγκαζαν ολόκληρες πόλεις να ζουν με αυστηρότητα και στερήσεις για να

κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών. Βουτηγμένοι στις ανάγκες του σαρκίου,

δεν βλέπετε πια ότι υπάρχει και ο δύσκολος δρόμος της μετάνοιας. Εδώ ένα

κράτος ολόκληρο αποφάσισε να βαδίσει στην αρετή. Έτσι είμαστε εμείς, όλοι μαζί

διαφθειρόμαστε κι όλοι μαζί μετανιώνουμε. Αντί να ακολουθήσετε το παράδειγμά

μας, φοβερίζετε κιόλας. Κρίμα και το κρίμα στον λαιμό σας!