Αναζήτηση
Την περασμένη Τετάρτη στο Ζάγκρεμπ είχε πέσει βαριά κατήφεια. H Κροατία είδε
την προοπτική της ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση να απομακρύνεται. Ο όρος
ήταν η σύλληψη τού πλέον καταζητούμενου από το Δικαστήριο της Χάγης Άντε
Γκοτόβινα. Στις 17 Μαρτίου, όμως, ο πρωθυπουργός της Κροατίας Ίβο Σάναντερ
πήγε με άδεια χέρια στις Βρυξέλλες. Είχε μαζί του τους καλούς οικονομικούς
δείκτες της Κροατίας, αλλά όχι τον Γκοτόβινα. Έτσι, γύρισε πίσω στο Ζάγκρεμπ
με τη βαριά άρνηση των Βρυξελλών. Ο κροατικός Τύπος ρωτούσε για πολλοστή φορά
τον άφαντο «ήρωα»: «Αφού αγαπάς την Κροατία, γιατί την παίρνεις στον λαιμό σου
και δεν παραδίδεσαι στη Χάγη;». Αλλά οι «ήρωες» τύπου Γκοτόβινα δεν απαντούν
σε τέτοιες ερωτήσεις.
Εδώ και καιρό, οι Βρυξέλλες έχουν κάνει σημαία τους τη «λογική της Χάγης». Την
ίδια μέρα που το Ζάγκρεμπ «απωθήθηκε» στις Βρυξέλλες, στα Σκόπια έφθασαν τα
τελευταία κατηγορητήρια ενάντια στον πρώην υπουργό Εσωτερικών Μποσκόβσκι και
τον πρώην αρχηγό της Ασφάλειας Τρακουλόβσκι. Στη FYROM, πριν από τέσσερα
χρόνια, έγινε σαφές πως η «λογική της Χάγης» άρχιζε να αποδίδει καρπούς. Ένας
από τους παράγοντες που απέτρεψε τη γενικευμένη σύρραξη ανάμεσα στις ένοπλες
πτέρυγες των Σλάβων και των Αλβανών λέγεται πως ήταν η σκιά της Χάγης. Οι
«οπλαρχηγοί» κατάλαβαν πως αντί για την πολυθρόνα της εξουσίας πιθανότατα να
κατέληγαν σε κάποια από τα κελιά της Σβενενίγκεν. Επομένως, οι
διαπραγματεύσεις συνέφεραν πιο πολύ από τον πόλεμο. Αν η «λογική της Χάγης»
δεν μπορεί να λύσει τις αντιπαραθέσεις στην περιοχή, μπορεί πάντως να
προωθήσει την πεποίθηση πως ήρθε ο καιρός να μη λύνονται πια με την κάννη των
όπλων.
H «λογική της Χάγης» πάντως είναι ένα μόνο μέρος της «νέας πλατφόρμας» που θα
διέπει από εδώ και πέρα τη στάση της E.E. προς τις υποψήφιες για ένταξη χώρες.
Σύμφωνα με αυτή τη «νέα πλατφόρμα» – που «εγκαινιάστηκε» στην περίπτωση της
Κροατίας – όλες οι υποψήφιες χώρες θα περάσουν από δύσκολες εξετάσεις στα
ανθρώπινα δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται η «νέα θρησκεία» της
E.E. Όταν η «χριστιανική Ευρώπη» αρνείται στην κατ’ εξοχήν «χριστιανική
Κροατία» την ένταξη με κριτήριο τα ανθρώπινα δικαιώματα, τι περιθώρια έχει
άραγε η Τουρκία να τη γλιτώσει ή να ζητήσει «έκπτωση»;
