Εάν είμαστε σοβαροί στο να αντιμετωπίσουμε απειλές ενάντια στον τρόπο ζωής

μας εμείς οι Αμερικανοί δεν χρειάζεται να ψάχνουμε στις σπηλιές του

Αφγανιστάν.

Μπορούμε να βρούμε μια σοβαρή απειλή στη Δυτική Πτέρυγα του Λευκού Οίκου,

όπου η κυβέρνηση Μπους ετοιμάζει την οικονομική της πολιτική. H οικονομική

πολιτική του προέδρου Μπους υποθηκεύει το μέλλον της Αμερικής. Ο πρόεδρος και

το επιτελείο του φαίνονται αποφασισμένοι να επιμείνουν στις περικοπές στη

φορολογία.

Επιπλέον, ούτε καν προσπαθεί να περιλάβει στον προϋπολογισμό το κόστος από την

παρουσία των ΗΠΑ στο Ιράκ.

Ο Μπους προεκλογικά είχε υποσχεθεί να διατηρήσει το πλεόνασμα στον

προϋπολογισμό. Τώρα όμως το πλεόνασμα αυτό έχει χαθεί. Βέβαια σε αυτό

συνέβαλαν και οι κακές οικονομικές συνθήκες. Όμως οι δαπάνες αυξήθηκαν πιο

γρήγορα σε σχέση με κάθε προηγούμενο πρόεδρο (με την εξαίρεση του Λίντον

Τζόνσον).

Βλέποντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία σήμερα μού λείπει ο

Μπιλ Κλίντον. Σε σύγκριση με τον Μπους, ο Τζον Κέρι και άλλοι υποψήφιοι των

Δημοκρατικών είναι μοντέλα υπευθυνότητας – μόνο αν τους συγκρίνει όμως κανείς

με τον Μπους. Ο Κλίντον μπορεί να είπε ψέματα για τη σεξουαλική του ζωή, αλλά

ήταν πρόθυμος να πει στην Αμερική τη δυσάρεστη αλήθεια για την οικονομία.

Ελπίζω οι Ρεπουμπλικανοί και ο Μπους αλλά και οι επίδοξοι υποψήφιοι των

Δημοκρατικών να είναι έστω και κατά το ήμισυ ειλικρινείς προς τον αμερικανικό

λαό από ό,τι ήταν ο Κλίντον.