Τα περιστρεφόμενα ή σταθερά φώτα της ελπίδας εκείνων που ταξιδεύουν στη

θάλασσα αποτελούσαν και αποτελούν για πολλούς – ρομαντικούς ίσως – γνήσια πηγή

έμπνευσης. Μπορεί η χρησιμότητά τους στις μέρες μας με τα τόσα πολλά

ηλεκτρονικά βοηθήματα ναυσιπλοΐας, να αμφισβητείται από πολλούς, η γοητεία

τους όμως είναι δεδομένη. Τις περισσότερες φορές όταν φτάνεις σε έναν φάρο

ξέρεις ότι εκεί ακριβώς τελειώνει και ο δρόμος. Γνωρίζεις ότι έχεις

προσεγγίσει ένα ακραίο σημείο ξηράς που χρειάζεται επισήμανση για όλους

εκείνους που ταξιδεύουν στη θάλασσα. Καταλαβαίνεις επίσης ότι σε αυτό το όριο

ανάμεσα στο χώμα και το νερό στέκεται ένα σημάδι που στέλνει φως σε ακτίνα που

μετριέται σε ναυτικά μίλια, αλλά έχει αξία μη μετρήσιμη.

Στο μικρό μας αφιέρωμα, που περιλαμβάνει έξι διάσημους πέτρινους φάρους της

Ελλάδας, προσπαθήσαμε να σας μεταφέρουμε όχι μονάχα την αίγλη του παρελθόντος,

τότε που είχαν μόνιμους κατοίκους, τους φαροφύλακες, οι οποίοι τους φρόντιζαν,

αλλά και τους μύθους και θρύλους (ή τα αληθινά γεγονότα) που τους συνέδεσαν

άρρηκτα με το σημείο που είναι τοποθετημένοι. Σήμερα εκτός από φως οι πέτρινοι

φάροι της Ελλάδας μεταφέρουν κομμάτι του πολιτισμού και της ιστορίας του κάθε

τόπου και συνεχίζουν να αποτελούν σημεία αναφοράς για ναυτικούς, αλλά και

στεριανούς με ευαισθησίες.

Τελευταία Νέα