Στις Πλαταιές, στην Έδεσσα, στην Κόνιτσα, στα Γιάννινα, στην Καλαμάτα, στην

Ελασσόνα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας μπορείτε να μάθετε να πετάτε με

αλεξίπτωτο πλαγιάς. Αν έχετε και δάσκαλο σαν τον Διονύση, θα είστε και διπλά τυχεροί

Από την πρώτη στιγμή που μίλησα μαζί του ένιωσα την καλή, θετική ενέργεια που

τον περιβάλλει και θέλησα αυθόρμητα να μάθω περισσότερα πράγματα για τον ίδιο.

Τον ακολουθούσε, βλέπετε, εκείνη η παραμυθένια αίγλη του κορυφαίου πιλότου και

δάσκαλου στο αλεξίπτωτο πλαγιάς. Καθόλου όμως δεν με ενδιέφερε αυτή του η

ιδιότητα! Ο Διονύσης Βλασόπουλος με το συγκρατημένο χαμόγελο και τη

διεισδυτική του ματιά άξιζε δέκα φορές παραπάνω και πραγματικά τού άπλωσα το

χέρι, θέλοντας και εγώ να γίνω φίλος του.

Για πολλούς το parapente, ή αλεξίπτωτο πλαγιάς, είναι ένα σπορ για τρελούς που

τρέχουν σε μια κατηφορική απόκρημνη βουνοπλαγιά και με ένα φουσκωμένο από τον

αέρα αλεξίπτωτο αιωρούνται στο κενό. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική και

η ίδια η πτήση που έχω δοκιμάσει αρκετές φορές (σαν συνεπιβάτης) είναι μια από

τις συγκλονιστικές εμπειρίες που όλοι μπορούν να γευθούν ακίνδυνα. Ο Διονύσης,

με 13 χρόνια εμπειρία στο αλεξίπτωτο πλαγιάς, έχει πλέον αφιερώσει τη ζωή του

στο άθλημα αυτό. Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας στα 1967 και 13 χρόνων ήρθε

στην Αθήνα να βρει την τύχη του. Από τη Λαχαναγορά όπου ξεφόρτωνε φορτηγά,

έφτασε να δημιουργήσει μια εταιρεία κούριερ και στη συνέχεια μια πετυχημένη

εταιρεία διοργάνωσης συναυλιών. Κάπου στο ενδιάμεσο ανακάλυψε το αλεξίπτωτο

πλαγιάς και η ζωή του άλλαξε για πάντα:

« Ξεκίνησα να κάνω parapente, όχι γιατί αγαπούσα την φύση και τον αέρα, αλλά

γιατί ήθελα να εντυπωσιάσω τους γύρω μου. Με τον ενθουσιασμό, την τρέλα και

την άγνοια που είχαμε όλοι τότε στα 1990, κάναμε επικίνδυνα πράγματα, που

σήμερα όλα τα λεφτά του κόσμου να μου δώσεις, δεν τα κάνω. Είχα ανάγκη να

αποδείξω ότι κάποιος είμαι. Σκέψου ότι τότε η ζωή μου ήταν το ποτό, το

ξενύχτι, τα ωραία ρούχα, οι γυναίκες και φυσικά η δουλειά μου, όπου εργαζόμουν

σαν σκλάβος 18 ώρες την ημέρα. Δεν περίμενα ότι το σπορ αυτό θα με συνέπαιρνε

τόσο πολύ. Σκέψου ότι για να γίνω καλός πιλότος και να μπορώ να μάθω και σε

άλλους parapente έκανα 44 ταξίδια στην Αυστρία με το αυτοκίνητό μου. Αθήνα –

Ανκόνα – Ίνσμπρουκ 44 φορές και πάλι πίσω! Σήμερα ύστερα από τόσα χρόνια

γεμίζω ικανοποίηση βλέποντας τους 200 ενεργούς πιλότους που υπάρχουν στην

Αθήνα να είναι δικοί μου μαθητές».

Πώς γίνεται όμως μέσα από μια δραστηριότητα να αλλάξει η πορεία και η ζωή ενός

ανθρώπου; Ο Διονύσης έχει τις απαντήσεις:

«Εγώ βρήκα τον εαυτό μου στον αέρα. Πήρα πολλή ενέργεια και ομορφιά. Ξέφυγα

από το χρυσό κλουβί της αγχοτικής καθημερινότητας, έβγαλα όλα τα σκουπίδια και

τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου, ήρθα σε ισορροπία μέσα μου και γνώρισα

όμορφους ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αγάπησα την φύση και

όσους ζουν σ’ αυτήν. Κατάφερα να ξεφύγω από το δήθεν lifestyle, τα δήθεν

extreme games, και ένιωσα ξανά ελεύθερος, αλλά και πολεμιστής συνάμα. Εκεί

ψηλά που ο αέρας σού χαϊδεύει τ’ αυτιά, μιλάς βαθιά με τον εαυτό σου και τον

ίδιο τον Θεό. Αυτά τα μηνύματα περνάω και σ’ όσους θέλουν να μάθουν parapente.

Γιατί εκεί ψηλά, στην ηρεμία και τη μοναξιά της πτήσης, δεν χρειάζεται να

είσαι επιδειξίας. Χρειάζεται να είσαι εσύ… ο εαυτός σου… ένα δελφίνι του αέρα!».

Όλοι μπορούν να πετάξουν!

Δεν είναι τρελοί όσοι ασχολούνται με το αλεξίπτωτο πλαγιάς και στη χώρα μας

η Ελληνική Αεραθλητική Ομοσπονδία φροντίζει ώστε οι πιλότοι να έχουν αληθινές

γνώσεις και διπλώματα. Ο Διονύσης εξηγεί:

«Όλοι είναι ικανοί να πετάξουν με αλεξίπτωτο. Υπάρχει όμως μια διαδικασία

εκπαίδευσης ώστε να μάθεις να χειρίζεσαι τον εξοπλισμό και να εκτιμάς τις

καιρικές συνθήκες. Η σχολή των αρχαρίων που διοργανώνουμε 2 φορές τον χρόνο

αποτελείται από 3 ημέρες θεωρητικής κατάρτισης και 8 πρακτικής εκπαίδευσης.

Στους μαθητές παρέχεται όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός και το μόνο που

χρειάζεται να έχουν μαζί τους είναι μποτάκια για το βουνό. Στο τέλος θα κάνουν

μόνοι τους πτήσεις και θα πάρουν το επίσημο πρώτο δίπλωμα από την Ομοσπονδία.

Η εκπαίδευση κοστίζει 440 ευρώ, ενώ στη συνέχεια για να αποκτήσεις τον δικό

σου εξοπλισμό θα χρειαστείς από 1.400 – 2.700 ευρώ. Σκέψου όμως κάτι απλό.

Μέσα σε ένα σάκο που τον βάζεις στο σπίτι σου ή στο πορτ-παγκάζ του

αυτοκινήτου έχεις ένα φοβερό αεροπλανάκι. Οποιαδήποτε στιγμή θέλεις, πηγαίνεις

σε ένα βουνό και πετάς για δεκάδες χιλιόμετρα χωρίς να μολύνεις την ατμόσφαιρα

και χωρίς να ξοδέψεις χρήματα!».