ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΦΟΡΙΑ στα ύψη από τις παρατεταμένες πασχαλινές διακοπές και

τις πρώτες μπίρες της σεζόν που τις επέβαλε η ξαφνική ζέστη, τα μέλη της

συντροφιάς άρχισαν το αγαπημένο σπορ των Ελλήνων: την πολιτικολογία. Οι

αφορμές πολλές, τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν τελευταία πασίγνωστα, οι

αποκαλύψεις και οι «αποκαλύψεις» καθημερινές, αλλά όλους άλλα τούς

απασχολούσαν. Ήταν ήταν ένας επιχειρηματίας (προϊόντα ξύλου και τα σχετικά),

ένα μικρομεσαίο στέλεχος μιας ΔΕΚΟ, μια καθηγήτρια δημόσιου Λυκείου, μία

υπάλληλος του Δημοσίου, μία ιδιοκτήτρια Φροντιστηρίου Μέσης Εκπαίδευσης και

ο… ωτακουστής. Ο επιχειρηματίας έλεγε πως ναι μεν έχουν πέσει οι δουλειές

και αυξηθεί οι κακοπληρωτές, αλλά δεν είχε άλλα σοβαρά παράπονα, εκτός του ότι

ο ίδιος και η επιχείρησή του ταλαιπωρούνταν συχνά – πυκνά από το ΙΚΑ, την

Εφορία, το ΣΔΟΕ, τις Τράπεζες. Τα είχε γενικά με την κακή κατάσταση της

δημόσιας διοίκησης που όχι μόνο δεν τον βοηθά αλλά και του δυσκολεύει τη ζωή

χωρίς λόγο. Παρουσίαζε τον εαυτό του θύμα της καθημερινότητας. Το στέλεχος της

ΔΕΚΟ υπεραμύνθηκε της δουλειάς στην εταιρεία όπου δουλεύει αλλά και των

συναδέλφων του στο Δημόσιο, υποστηρίζοντας πως οι ίδιοι οι πολίτες αγνοούν πώς

να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και ότι μετατρέπουν δικές τους παραλείψεις

και ανασφάλειες σε πρόβλημα της δημόσιας διοίκησης. Ναι, υπάρχει πρόβλημα

καθημερινότητας, αλλά ποιος το δημιουργεί; αναρωτήθηκε. Βρήκε θερμή

συμπαράσταση από τη δημόσια υπάλληλο που ανέφερε περιστατικά πολιτών οι οποίοι

συνωστίζονται στην υπηρεσία της για υποθέσεις που μπορούσαν να λυθούν (και

ορκιζόταν γι’ αυτό) είτε από το τηλέφωνο είτε από τα Κέντρα Εξυπηρέτησης

Πολιτών. Υπάρχει πρόβλημα καθημερινότητας αλλά η άγνοιά μας το μεγεθύνει,

κατέληξε. Η καθηγήτρια και η ιδιοκτήτρια Φροντιστηρίου μετέφεραν παράπονα που

ακούνε καθημερινά από μαθητές και γονιούς για τα πολλά μαθήματα, τις

συγκοινωνίες, τις λίγες ελεύθερες ώρες, για τα πολλά λεφτά που στοιχίζει η

δωρεάν παιδεία, για τους καθηγητές που, με τον τρόπο τους, επιβάλλουν τα

ιδιαίτερα. Αυτά δεν είναι στη φαντασία τους, είπαν. Είναι μια υπαρκτή πλευρά

της καθημερινότητας που η κυβέρνηση έπρεπε από καιρό να είχε διορθώσει. Για να

μην έχει ο Σημίτης την (εκλογική) τύχη πολλών ηγετών που κέρδισαν τα μεγάλα

στοιχήματα, αλλά έχασαν τις εκλογές, συμφώνησαν και οι πέντε. Γιατί ο έκτος

απλώς κατέγραφε…