Ντουέτα και τριανδρίες στο μίξερ της νύχτας

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, πίστες, μουσικές σκηνές, μικρά και μεγαλύτερα στέκια

της νύχτας βάζουν τα δυνατά τους να κατατροπώσουν τη… θαλπωρή του καναπέ.

Φέτος, εκτός από την αναμενόμενη πρόκληση να προβλέψουν και να συμπορευτούν με

τις νέες τάσεις που διαμορφώνει η αγορά, αντιμετωπίζουν και μια (όλο και πιο

χειροπιαστή) οικονομική δυσπραγία που έχει ως αποτέλεσμα το «κλείσιμο» ή (με

άλλα λόγια) την πολύ επιλεκτική έξοδο του κοινού.

Γεγονός πάντως είναι ότι φέτος βλέπουμε μια σαφέστατη προσπάθεια να πέσουν

τα.. τείχη των κλισέ του χώρου: Τα όρια μεταξύ «εμπορικών» και «έντεχνων»

καταργούνται, τα πρωτοκλασάτα ονόματα, που μέχρι τώρα μας είχαν συνηθίσει σε

μοναχικά «ηγετικά» σχήματα, συνασπίζονται εκ νέου (σε μια ύστατη προσπάθεια

ανάκτησης του χαμένου εδάφους), οι μουσικές σκηνές, παρά τις δυσκολίες που

αντιμετωπίζουν, ανασκουμπώνονται να βρουν νέες προτάσεις να εκπλήξουν το

κοινό.

Όλοι ξέρουν ότι δύο, το πολύ τρία σχήματα τον χρόνο, θα «κλέψουν» όλα τα φώτα,

τρία τέσσερα ονόματα θα μονοπωλήσουν τους τίτλους των εφημερίδων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνεργασία Νταλάρα – Μαρινέλλας (στο Μέγαρο

Μουσικής), ένα γεγονός που όπως αποδεικνύεται κινητοποίησε μαζικά το κοινό της

Αθήνας, με αποτέλεσμα να εξαντληθούν από τις πρώτες κιόλας ημέρες τα εισιτήρια

και προγραμματίστηκε ήδη νέα σειρά συναυλιών τον ερχόμενο Φεβρουάριο (εκτός

απο τις προαποφασισμένες εμφανίσεις του διδύμου στο Μέγαρο Μουσικής

Θεσσαλονίκης).

Σε τι συμπέρασμα μας οδηγεί αυτό; Πολύ απλά, ότι όταν το κίνητρο είναι δυνατό,

ο «πελάτης» είναι διατεθειμένος να δώσει ακόμα και από το υστέρημά του. Αρκεί

να του δοθεί το κίνητρο.

Έχει και η συνεργασία ρίσκο

Δεν είναι τυχαίο που φέτος έχουν την τιμητική τους τα «δυνατά ντουέτα», οι

τριανδρίες, τα μη αναμενόμενα σχήματα, τα πλούσια θεάματα. Ο χώρος, βλέπετε,

έχει τη δική του δυναμική, κι όποιος παραμένει κολλημένος στις «παραδοσιακές»,

συμβατικές λύσεις, κινδυνεύει να βρεθεί εκτός παιχνιδιού.

Προφανώς κάπως έτσι σκέφτηκε και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και έτεινε χείρα

συνεργασίας στον Αντώνη Ρέμο, δίνοντας έτσι τη δική της απάντηση στο

ψευτοδίλημμα «διασκέδαση» ή «ψυχαγωγία». Θα τους δούμε στο ανακαινισμένο

Studio Πειραιώς 130 (το παλιό Privilege) από τις 28/11 σε ένα πρόγραμμα που

όπως μάθαμε στηρίζεται αποκλειστικά στο τραγούδι.

Σε έναν νέο τριώροφο χώρο, κάπου 800 θέσεων, της Ιεράς Οδού (στο νούμερο 16,

κολλητά στην «Ιερά Οδό»), με τον τίτλο «Vox», θα δούμε από τις 5 Δεκεμβρίου

την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Το ντουέτο, αν και δεν

εμπίπτει στη σφαίρα των εκπλήξεων της φετινής χρονιάς, δηλώνει μια ακόμη φορά

ότι η εποχή μας έχει ανάγκη από ακαταμάχητα δίδυμα, από νέες «συμμαχίες». Τη

Γλυκερία, λόγου χάριν, αν και τη θεωρούμε μια από τις πιο αυθεντικές λαϊκές

φωνές της εποχής μας, δεν θα την φανταζόμασταν εύκολα ντουέτο με την «έθνικ»

Νατάσα Άτλας ή τον δεξιοτέχνη (διεθνούς φήμης) μουσικό και τραγουδιστή Ομάρ

Φαρούκ Τεκμπιλέκ. Κι όμως η έναρξη της σεζόν στο «Χάραμα» περιελάμβανε και τις

δύο αυτές πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, όπως και τη συνεργασία της με τον

Λουκιανό Κηλαηδόνη, μια ακόμη «μη αναμενόμενη» συνεύρεση που δίνει νέες

αποχρώσεις στις μέχρι τούδε «ορθόδοξες» επιλογές της.

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ

Κάθε πέρυσι και καλύτερα

Σε ποια «πλευρά» είπατε ότι βρίσκεστε εσείς; Μήπως σε αυτή των μουσικών

σκηνών που εξακολουθούν και αγκαλιάζουν με θέρμη τους «έντεχνους» εκπροσώπους

του τραγουδιού; Και εδώ είναι εμφανής η αγωνία ακόμη και των παλιότερων

ιδιοκτητών μουσικών σκηνών να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της εποχής: To

«Αερικό» έκλεισε, οι «Γραμμές» πουλήθηκαν στον επιχειρηματία που έχει το «Show

Center», το «House of Art» πέρασε σε άλλα χέρια. «Οι μουσικές σκηνές

δεινοπαθούν», μαθαίνουμε από τον ιδιοκτήτη του «Μετρό», κ. Τσατσούλη. «Κάθε

πέρυσι και καλύτερα. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά και δεν βγαίνει πολύ. Αν δεν έχει

και το πρόγραμμα κάτι νέο να του πει, δεν έρχεται». Στο «Μετρό» θα δούμε φέτος

την Έλλη Πασπαλά, τον Ορφέα Περίδη, τον Σωκράτη Μάλαμα και τη Μελίνα Κανά.

«Το κυριότερο πρόβλημα των μουσικών σκηνών», λέει ο Άγγελος Καραΐνδρος, «είναι

ότι φορολογικά εντάσσονται στην κατηγορία των μεγάλων καταστημάτων και

υποχρεώνονται να έχουν ελάχιστη κατανάλωση. Και 18% ΦΠΑ. Αυτό δεν γίνεται

πουθενά στον κόσμο. Στις μουσικές σκηνές πρέπει να πληρώνεις εισιτήριο στην

είσοδο και στη συνέχεια να καταναλώνεις ό,τι ποσό θέλεις. Με την οικονομική

κρίση που υπάρχει σήμερα, το σύστημα αυτό είναι καταστροφικό για τους

επιχειρηματίες μικρών χώρων».

Οι μουσικές σκηνές, ωστόσο, εξακολουθούν να το παλεύουν καθιερώνοντας

εναλλασσόμενο πρόγραμμα που στηρίζεται από «πρωτοκλασάτα» ονόματα, βελτιωμένα

ηχητικά συστήματα, πιο προσιτές τιμές: Στις «Γραμμές» από τις 6 Δεκεμβρίου ο

Χρήστος Νικολόπουλος με τον Κώστα Μακεδόνα (και Πέτρο Ίμβριο, Εύα Καμινάρη,

Μαρία Σπυροπούλου), στον «Σταυρό του Νότου» (μέχρι και την 1η Δεκεμβρίου) οι

Πυξ Λαξ και ο Φίλιππος Πλιάτσικας, στο «Γυάλινο» ο Νίκος Ξυδάκης με τους

εκάστοτε καλεσμένους του.

Στη «Σφεντόνα» θα έχουμε σύντομα την Ελένη Τσαλιγοπούλου με τον ακριβοθώρητο

Μανώλη Λιδάκη, στη «Μέδουσα» καταφθάνουν ο Πάνος Κατσιμίχας με τον Μπάμπη

Στόκα, στο «Ζοοm» (από τις 29 του μήνα) ο Γιώργος Νινιός και η Λένα Αλκαίου,

στον «Ζυγό» o Γιώργος Νταλάρας (που ακόμη δεν έχει βρει έτερο ήμισυ), στον

«Ζυγό» και η Δήμητρα Γαλάνη με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη (Φεβρουάριο), στο «Ψυρή

live» ο Γεράσιμος Ανδρεάτος με Κωνσταντίνα, Καίτη Ντάλη αλλά και ένα θεατρικό

δρώμενο από τους Δήμητρα Ματσούκα και Στράτο Τζώρτζογλου, υπό τον γενικό τίτλο

«Νύχτα μεγάλου μήκους».

Το ξέρουμε ότι η κρίση (κυρίως στον δισκογραφικό χώρο) καλά κρατεί αλλά ποιος

είπε ότι είμαστε έτοιμοι να χωθούμε στην ομίχλη της καθημερινότητας με τις

οθόνες των τηλεοράσεων να παρακολουθούν τη σταδιακή μας απόσυρση από τα…

εγκόσμια; Έτσι κι αλλιώς, η ζωή είναι αλλού. Και το τραγούδι επίσης…

Από τα λαϊκά ώς το μιούζικαλ

Ουδέν κακόν αμιγές καλού λέει η παροιμία και στην περίπτωσή μας έχει άμεση

εφαρμογή. Σε ένα χώρο που οι εκπλήξεις, η τρέλα, τα πειράματα, οι υπερβολές

προέρχονταν μονίμως από τη λεγόμενη «ελαφρολαϊκή» πλευρά, σήμερα τα δεδομένα

καταργούν τις διαχωριστικές γραμμές και δίνουν στο παιχνίδι νέο ενδιαφέρον. Το

κοινό πάντως έχει αποφανθεί από καιρό: όποιος επιλέγει Σαββόπουλο (λόγου

χάριν) δεν αποκλείεται να θελήσει να… ενημερωθεί και για τα τεκταινόμενα στο

άλλο ντουέτο της σεζόν – Βίσση, Πάριο στο «Fever» – ή να βρεθεί (από 28/11)

στο καθαρόαιμο «αντρικό» και λαϊκό σχήμα της «Ιεράς Οδού» (Δημήτρης

Μητροπάνος, Πασχάλης Τερζής και Δημήτρης Μπάσης). Και από εκεί να επισκεφτεί

στη Μουσική Θεατρική Σκηνή του πολυχώρου πολιτισμού «Αθηναΐς» και το νέο

musical του Σταμάτη Κραουνάκη με τη νεανική μουσικοθεατρική ομάδα του Σπείρα

Σπείρα – ομάδα που απέδειξε εμπράκτως την περιρρέουσα όρεξη του κοινού για

νέες μουσικές προτάσεις.

«Ζητούν κάτι νέο και πλούσιο»

Σαββόπουλος – Παπάζογλου σε ένα υπερθέαμα τραγουδιών στον «Κεραμεικό». Αν και

το ντουέτο αποτελεί από μόνο του μια νέα πρόταση, παρ’ όλα αυτά δεν στηρίχθηκε

αποκλειστικά στους δύο πρωτοκλασάτους πρωταγωνιστές του. Πλαισιώθηκε από ένα

επιτελείο γνωστών μουσικών, τo εξαιρετικό φωνητικό σχήμα Les Mysteres de Voix

Bulgaires («Το Μυστήριο των Βουλγαρικών Φωνών»), χορεύτριες των Ροών και

πολλούς άλλους. Η δομή του θεατρική. Θέαμα και τραγούδι σε ένα. Η σκηνική

παρουσίαση στηριγμένη όπως πάντα στην παιγνιώδη, γιορτινή ατμόσφαιρα του

γνωστού (αξεπέραστου) σαββοπουλικού στυλ.

«Ο κόσμος έχει την απαίτηση να δει κάτι καινούργιο και πλούσιο», λέει ο

συνεργάτης του Διονύση Σαββόπουλου, Άγγελος Καραΐνδρος. «Τελείωσαν εκείνες οι

εποχές που τα μαγαζιά στηρίζονταν σε αυτονόητες λύσεις. Τώρα για να βγει ο

άλλος έξω και να καταθέσει από το υστέρημά του πρέπει να τον πείσεις ότι έχεις

να του προσφέρεις», συμπληρώνει.

Ακόμη και οι επιχειρηματίες των κέντρων πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα

δεδομένα της αγοράς. Να καταλάβουν σε ποιους απευθύνονται και αναλόγως να

διαμορφώσουν την πολιτική τους. «Ένα παράδειγμα» λέει ο Άγγελος Καραΐνδρος,

«είναι ότι τις Κυριακές το μαγαζί γεμίζει από οικογένειες. Με δεδομένο ότι

φέτος ο “Κεραμεικός” εκτός από τραγούδι προσφέρει και θέαμα, πολλοί λένε δεν

πάμε στον “Κεραμεικό” αντί να πάμε στο θέατρο; Γι’ αυτό αποφασίσαμε να

ξεκινάμε το πρόγραμμά μας στις 8. Και πραγματικά, παρ’ όλο που η Κυριακή

θεωρείται δύσκολη μέρα, εδώ γίνεται το αδιαχώρητο».