Αφού όλοι γίναμε προύχοντες εμείς οι ημεδαποί. Αφεντικά κοινώς. Αφού,

δευτερεύουσες εργασίες, όπως καθαρισμούς παντός είδους, τις αναθέτουμε σε

αλλοεθνείς οικονομικούς μετανάστες. Αφού θεωρούμε υποτιμητική μια θέση

επιστάτη ακόμα και αν αυτή επισήμως καταγράφεται ως θέση δημοσίου υπαλλήλου,

αφού όλοι χρειαζόμαστε πλέον μόνο οικιακή οικονόμο. Και αφού – ορθώς –

νομιμοποιούμε την εισαγωγή και παραμονή των λαθρομεταναστών και εξασφαλίζουμε

– και πάλι ορθότατα – τα δικαιώματά τους στην εργασία και στην ασφάλιση. Ας

κάνουμε, επιτέλους, και ορθό καταμερισμό εργασίας. Ας προβλέψουμε, ας

καταγράψουμε, ας προγραμματίσουμε τις ανάγκες μας και ας αξιοποιήσουμε την

προσφορά εργασίας σε τόπους και δραστηριότητες που εμείς πλέον δεν…

καταδεχόμαστε – αλίμονό μας – να κάνουμε. Ένα παράσπιτο, λόγου χάρη, σε μια

συστάδα πύργων στη μακρινή και μοναδική μανιάτικη γη θα στέγαζε με κάθε άνεση

και ευπρέπεια μια ολόκληρη οικογένεια μεταναστών, βγάζοντάς την από τα ανήλια

υπόγεια της Κυψέλης. Με υποχρέωση τη φροντίδα των κοινόχρηστων χώρων, τη

στήριξη της ετοιμόρροπης πεζούλας και γενικά την επιστασία και φροντίδα του

χώρου. Εργασία αξιοπρεπή με αμοιβή και ασφάλιση αντίστοιχη με εκείνη του

ημεδαπού δημοσίου υπαλλήλου… και δεν είναι ο μόνιμος τόπος, υπάρχουν

αναρίθμητοι χώροι που χρειάζονται μια ανθρώπινη φροντίδα. Κάποιος να ξεριζώσει

τα ξερόχορτα για να φανούν οι θησαυροί μας. Αντί να τους μετατρέπουμε σε

γκαρσόνια και πιατάδες, εποχικής λειτουργίας, ας τους δώσουμε μια πιο σίγουρη,

μόνιμη και επωφελή εργασία. Με κίνητρα φυσικά. Το κέρδος και για τους δύο θα

είναι σημαντικότατο.

Τελευταία Νέα