«Δεν είμαι τέρας! Είμαι άνθρωπος!»

Πέμπτη, 9 Μαΐου. Η συμφωνία για την άρση της πολιορκίας του Ναού της Γεννήσεως

δεν έχει ακόμα επιτευχθεί. Έξω από τον Ναό, πίσω από τα ισραηλινά

συρματοπλέγματα, ένας 19χρονος στρατιώτης, ο Νισάν, προσπαθεί να κλείσει τα

αυτιά του στα παρακάλια των μαντιλοδεμένων Παλαιστίνιων γυναικών. Τον

ικετεύουν να τις αφήσει να δουν τους συζύγους, τους γιους και τους αδελφούς

τους, που παραμένουν, για 37η ημέρα, μέσα στον Ναό. «Θέλουμε απλώς να τους

δούμε μια ακόμη φορά», λέει η Σιμπάχ Νταγκαλά. Ο αδελφός της, Αχμάντ, είναι

αστυνομικός της Παλαιστινιακής Αρχής. «Φοβάμαι ότι δεν θα τον ξαναδώ

ζωντανό!». Κλαίει.

«Φύγετε! Γυρίστε σπίτια σας», φωνάζει ο Νισάν στα αραβικά. Οι λιγοστοί

δημοσιογράφοι που παρακολουθούν αρχίζουν να τραβούν φωτογραφίες. «Τώρα εγώ

είμαι ο κακός», μου λέει ο Νισάν στα αγγλικά. «Πρέπει να καταλάβουν ότι

υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας». Κουνάει το κεφάλι του. «Υποτίθεται ότι πρέπει

να τις συλλάβω. Δεν θα το κάνω. Είναι γυναίκες».

Για τον γιο της.«Η δική σου μητέρα δεν σου τηλεφωνεί για να δει αν

είσαι καλά;» του φωνάζει στα αραβικά η Ιμάν Αμπαγιάτ. Ο γιος της, Ιμπραΐμ,

παραιτήθηκε από τη δουλειά του ως αστυνομικός για να γίνει μέλος της

Ταξιαρχίας των Μαρτύρων Αλ Άκσα. Καταζητείται από το Ισραήλ για τη δολοφονία

τριών ανθρώπων. Ο Νισάν κουνάει ξανά το κεφάλι του.

«Λέει ότι θέλει να δει τον γιο της», λέει. «Ε, λοιπόν, ας βγει έξω. Εμείς

θέλουμε να βγουν όλοι έξω. Κανείς μας δεν θέλει να βρίσκεται εδώ». Ένας

συνάδελφός του τον πλησιάζει με επιτιμητικό ύφος: «Οι άνθρωποι αυτοί τραβούν

φωτογραφίες, μη δείχνεις τόσο κατηφής», του λέει. «Κατηφής;» επαναλαμβάνει ο

Νισάν. «Τα έχω σιχαθεί όλα αυτά – αυτούς τους βλάκες από την άλλη πλευρά,

τόσες ημέρες». Αναφέρεται στους Παλαιστίνιους μαχητές που βρίσκονται μέσα στον

Ναό. «Πόσες συμφωνίες πρέπει να κάνουμε μαζί τους;». Στρέφεται προς το μέρος

μου. «Ξέρω ότι μοιάζω με τέρας μέσα σε όλα αυτά», λέει χτυπώντας ελαφρά το

κράνος του, κατόπιν το τουφέκι του.

«Δεν είμαι τέρας. Δεν μου αρέσουν όλα αυτά. Είμαι άνθρωπος όπως και εσείς».

Ένας Ισραηλινός δημοσιογράφος τον ρωτάει αν η πολιορκία θα θέσει τέρμα στις

επιθέσεις αυτοκτονίας. Παύση. «Εγώ είμαι στρατιώτης», λέει απλώς ο Νισάν.

«Όταν μου δίνουν μια εντολή, υπακούω. Είμαι εδώ για να προστατεύσω την

οικογένειά μου, αυτό είναι όλο».

Φωνάζει ξανά στις γυναίκες να φύγουν. «Οι άνθρωποι έξω νομίζουν ότι όλοι οι

Ισραηλινοί προσεύχονται και τρέφονται σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο. Εγώ τρώω

τυρί και κρέας μαζί και δεν προσεύχομαι, ποτέ, δεν πιστεύω σε αυτά. Οι

άνθρωποι έξω νομίζουν ότι είμαι ένα τέρας με όπλο, ότι προσεύχομαι κάθε μέρα,

τρέφομαι αγνά και σκοτώνω Άραβες». Ο Νισάν σιωπά, κοιτάζει με θλιμμένο ύφος

προς την κατεύθυνση των μαντιλοδεμένων γυναικών. «Θέλω απλώς να πάω σπίτι», λέει.