Αναζήτηση
|
|
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΕΛΠΙΔΩΝ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Στην Πάτρα στις 23 Φεβρουαρίου 1948.
ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ: Το ψέμα.
ΛΑΤΡΕΥΕΙ: Την αλήθεια και τους καλούς ανθρώπους.
ΠΙΣΤΕΥΕΙ: Σε έναν κόσμο καλύτερο «γιατί δεν πάει άλλο».
ΖΕΙ: Για την οικογένειά του και για την μπάλα.
Κρίνει ότι η αρμονία στο ποδόσφαιρο συνδυάζεται «με το καλό αποτέλεσμα»,
ενώ θεωρεί τον ρόλο του προπονητή «μοναχικό, σκληρό και απάνθρωπο».
Ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, ο προπονητής της Εθνικής Νέων, χωρίς δισταγμό
αποφαίνεται ότι ο τίτλος του πρωταθλητή κατακτάται «δίκαια πέρα για πέρα από
τον Ολυμπιακό. Ήταν φέτος καλύτερος».
ΕΡ.: Η αρμονία στο ποδόσφαιρο με τι συνδυάζεται;
ΑΠ.: Με το καλό αποτέλεσμα.
ΕΡ.: Και το καλό αποτέλεσμα;
ΑΠ.: Με την αρμονία της ομάδας.
ΕΡ.: Ο ρόλος του προπονητή;
ΑΠ.: Μοναχικός, σκληρός και απάνθρωπος.
ΕΡ.: Γιατί το λέτε έτσι;
ΑΠ.: Διότι αυτή είναι η αλήθεια. Κρίνεται κι αυτός διά του
αποτελέσματος.
ΕΡ.: Η σιωπή στο ποδόσφαιρο είναι χρυσός;
ΑΠ.: Συνήθως είναι, αλλά εξαρτάται και από τα… καράτια.
ΕΡ.: Δηλαδή;
ΑΠ.: Αν θίγεται η αξιοπρέπειά σου, δεν συνάδει η σιωπή με το χρυσάφι.
ΕΡ.: Οι Ελπίδες ως ομάδα πάντα μάς δίνουν ελπίδες. Με το μέλλον, όμως,
έχουμε πρόβλημα.
ΑΠ.: Πιστεύω και παρόν στο εγγύς μέλλον.
ΕΡ.: Πάτρα!
ΑΠ.: Η πόλη που υπεραγαπώ. Εδώ γεννήθηκα, εδώ ζω, εδώ θα πεθάνω.
ΕΡ.: Παναχαϊκή;
ΑΠ.: Το σπίτι μου, το αλφαβητάρι της νιότης μου, η μεγάλη μου αγάπη.
ΕΡ.: Καρναβάλι;
ΑΠ.: Θέλει ερώτηση; χορός, διασκέδαση, ξεφάντωμα. Μακάρι η ζωή μας να
είναι συνεχώς Πατρινό Καρναβάλι.
ΕΡ.: Για… τον κύριο Ανδρέα Μιχαλόπουλο ποια άποψη έχετε;
ΑΠ.: (γέλια) Είναι καλός άνθρωπος και απλός.
ΕΡ.: Δώστε ένα στίγμα για το ποδόσφαιρο.
ΑΠ.: Δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό φαινόμενο, είναι η ίδια η κοινωνία.
ΕΡ.: Αλήθεια, έχετε χορτάσει το ποδόσφαιρο;
ΑΠ.: Όσοι αγαπούν την μπάλα μονίμως είναι πεινασμένοι.
ΕΡ.: Ξέρω ότι ήταν αχώριστα φιλαράκια σας δύο αείμνηστοι μπαλαδόροι της
Παναχαϊκής.
ΑΠ.: Ο Κώστας Δαβουρλής, μέγας παίκτης, και ο Θέμις Ρήγας, σπουδαίος
παίκτης. Ήταν αδέρφια μου. Ο Θεός να τους αναπαύει την ψυχούλα τους.
ΕΡ.: Ο τίτλος και πάλι στον Ολυμπιακό.
ΑΠ.: Δίκαια πέρα για πέρα. Ήταν και φέτος καλύτερος.
ΕΡ.: Και ο Παναθηναϊκός;
ΑΠ.: Κάτι τού λείπει για να γίνει πρωταθλητής.
ΕΡ.: Είναι βρώμικο το ελληνικό ποδόσφαιρο;
ΑΠ.: Μην το πυροβολείτε…
ΕΡ.: Αν για μια μέρα ήσασταν πρωθυπουργός;
ΑΠ.: Θα έδινα τέλος στο ατομικό παιχνίδι.
ΕΡ.: Μόνο;
ΑΠ.: Θα γέμιζα την Ελλάδα σχολεία και γήπεδα, άρα θα έκλεινα όλους τους
δρόμους για τις φυλακές και τα αναμορφωτήρια.
ΕΡ.: Τι λέτε, η Εθνική Ανδρών έχει ελπίδες να προκριθεί στους τελικούς
του Μουντιάλ;
ΑΠ.: Έχει δικαίωμα στο όνειρο.
ΕΡ.: Όταν είστε μόνος, πού τρέχει το μυαλό σας;
ΑΠ.: Στην οικογένειά μου και στο ποδόσφαιρο.
ΕΡ.: Έχετε κλάψει ποτέ;
ΑΠ.: Πολλές φορές. Και από χαρά και από λύπη. Πιο πολύ, όμως στη
γέννηση του γιου μου και μετά της κόρης μου.
ΕΡ.: Η ώρα του αποχωρισμού και της απόσυρσης έρχεται;
ΑΠ.: Παίζετε με τον πόνο μου (γέλια). Μέχρι να κλείσω τα μάτια μου, το
ποδόσφαιρο δεν θα το αποχωριστώ.
ΕΡ.: Με ποιον ποδοσφαιριστή θα θέλατε να ήσασταν συμπαίκτης;
ΑΠ.: Με τον «στρατηγό», τον μεγάλο και απαράμιλλο Μίμη Δομάζο.
ΕΡ.: Άρα τον θεωρείτε και κορυφαίο Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20ού αιώνα.
ΑΠ.: Σαφώς, χωρίς να υποτιμήσω κανέναν άλλο. Από τον Μίμη ζήλεψα το
πάθος και το πείσμα του. Ήταν το πρότυπό μου.
ΕΡ.: Και στα θρανία, ποιον προπονητή επιθυμούσατε να σας διδάξει;
ΑΠ.: Τον μακαρίτη Χελένιο Χερέρα, επειδή δίδαξε το απλό, το ωραίο
ποδόσφαιρο.
ΕΡ.: Ποιον άνθρωπο θεωρείτε σημαντικό και θα θέλατε να συναντήσετε;
ΑΠ.: Δυστυχώς, δεν είναι στη ζωή. Πρόκειται για τον Γιώργο Σεφέρη.
ΕΡ.: Η Αχαΐα γεννά πολιτικούς.
ΑΠ.: Εδώ γεννήθηκε η Ελλάδα. Από τους Αχαιούς αποκτήσαμε ταυτότητα.
Έχουμε έξυπνους και πολύ δυναμικούς άνδρες.
ΕΡ.: Ονειρεύεστε τι;
ΑΠ.: Έναν κόσμο καλύτερο, ένα ποδόσφαιρο καλύτερο, να ανέβουμε όλοι μας
λίγο ψηλότερα…
