Είναι γνωστό ότι ο κ. Κ. Σημίτης παραθέτει κάθε χρόνο ­ από τότε που εξελέγη

Πρωθυπουργός ­ μία δεξίωση για τους δημοσιογράφους. Από το ’97, άλλαξαν πολλά

σε αυτή τη δεξίωση: κατ’ αρχήν, από τα κυβερνητικά στελέχη δεν καλούνται πια

παρά μόνον οι αρμόδιοι επί του Τύπου υπουργοί και υφυπουργοί. Ύστερα, αυξάνει

συνεχώς ο αριθμός των προσκεκλημένων.

Φέτος, ο αριθμός εκείνων που έλαβαν τη σχετική πρόσκληση έφτασε αισίως τους

600, πράγμα που δημιούργησε σοβαρούς προβληματισμούς στο επιτελείο του Μεγάρου

Μαξίμου. Άνοιξαν λοιπόν όλες τις αίθουσες του ισογείου, αλλά και πάλι ο

συνωστισμός ήταν μεγάλος…

Μάλιστα, κάποιοι συνεργάτες του Πρωθυπουργού σκέφτηκαν προς στιγμήν να

ανοίξουν τις βεράντες του Μεγάρου και να τις θερμάνουν με τις γνωστές φορητές

θερμάστρες που χρησιμοποιούν κάποια καφέ και εστιατόρια, αλλά ο κ. Σημίτης

απέρριψε τη λύση ως «κιτς»…

Α, σημειώστε ότι ο μπουφές ήταν ιδιαίτερα λιτός, ότι ο Πρωθυπουργός δεν

υποδεχόταν στην είσοδο τους προσκεκλημένους, αλλά προτίμησε να δημιουργεί

«πηγαδάκια» όπου, όποτε η κουβέντα ερχόταν στον ανασχηματισμό είχε δίπλα του

τον κ. Ν. Αθανασάκη, για να την… αλλάζει.

Α…, και το πιάνο έμεινε χωρίς πιανίστα. Κατά τα άλλα, όλα ήταν θαυμάσια…