Γιατί όμως χρησιμοποιείται τόσο ευρέως το «αδρανοποιημένο» ουράνιο παρ’ όλη

την τοξικότητά του και δεν χρησιμοποιείται το εναλλακτικό βολφράμιο; Η βασική

απάντηση είναι ότι το ουράνιο είναι υπερβολικά διαθέσιμο. Συγκεκριμένα, το

φυσικό ουράνιο αποτελείται από το ισότοπο U235 μόλις σε ποσοστό 0,7% και από

το ισότοπο U238 σε ποσοστό 99,3%. Όμως, στα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής

ενέργειας χρησιμεύει μόνο το U235. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι μετά την

επεξεργασία του φυσικού ουρανίου για την εξαγωγή του ενεργειακά πολύτιμου U235

παραμένουν τεράστιες ποσότητες από άχρηστο U238, το οποίο παραδίδεται ως φθηνή

πρώτη ύλη στην πολεμική βιομηχανία, μιας και σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε

να αποσυρθεί με ειδικές διαδικασίες που θα στοίχιζαν πολλά χρήματα. Αντίθετα,

ο ανταγωνιστής του, το βολφράμιο, είναι πολύ ακριβότερο.

Αυτό είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι η χρησιμότητα του

ουρανίου στο πεδίο της μάχης. Για το συγκεκριμένο θέμα ζητήσαμε τη γνώμη του

αμυντικού αναλυτή Κωνσταντίνου Γρίβα, συγγραφέα του βιβλίου «Ο πόλεμος στον

21ο αιώνα». «Το πρόβλημα με το DU», λέει ο Κ. Γρίβας, «είναι ότι αποτελεί το

καλύτερο υλικό στη φύση για αυτό που προορίζεται. Δηλαδή την καταστροφή

αρμάτων μάχης και γενικότερα θωρακισμένων στόχων. Χάρη στη μοριακή δομή του

είναι πιο διατρητικό από τον βασικό του ανταγωνιστή, το βολφράμιο, και

επιπρόσθετα είναι πυροφορικό, δηλαδή αναφλέγεται το ίδιο το μέταλλο. Ένα βλήμα

αποτελούμενο από ουράνιο, όχι μόνο θα διατρήσει έναν ατσάλινο θώρακα αλλά θα

εκραγεί σαν εμπρηστική βόμβα στο εσωτερικό του άρματος εξοντώνοντας τους

πάντες. Για αυτά του τα «προτερήματα» δεν πιστεύω πως θα πάψει να αποτελεί

μέρος των οπλοστασίων των διαφόρων χωρών. Ιδιαίτερα για την Ελλάδα, πιστεύω

πως στο μέλλον η χρήση του θα επεκταθεί στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στο

πλαίσιο της αγοράς των νέων αρμάτων μάχης. Για να αξιοποιηθούν οι ικανότητες

των νέων ισχυρών πυροβόλων των 120 mm, που θα διαθέτουν τα καινούργια άρματα

μάχης, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα αποκτηθούν βλήματα κινητικής ενέργειας

με βέλος ουρανίου».

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου στον Κόλπο, το 1991, εκτός από τα χιλιάδες

βλήματα κινητικής ενέργειας με βέλος ουρανίου (APFSDS) που έριξαν τα πυροβόλα

των συμμαχικών αρμάτων, τα 148 μαχητικά αεροσκάφη Α-10 που συμμετείχαν στην

επιχείρηση έβαλαν ούτε λίγο ούτε πολύ 783.514 βλήματα ουρανίου, τοποθετώντας

συνολικά 259 τόνους του συγκεκριμένου μετάλλου στα εδάφη του Ιράκ και του

Κουβέιτ. Στη Βοσνία εκτιμάται ότι ερρίφθησαν περίπου 11.000 βλήματα DU.

Σχετική μελέτη του αμερικανικού στρατού για τους κινδύνους του DU, η οποία

συντάχθηκε το 1994, αν και αναφέρει πως όταν το συγκεκριμένο υλικό βρίσκεται

σε αποθήκευση δεν είναι επικίνδυνο, η συνολική του επικινδυνότητα σε καιρό

επιχειρήσεων είναι ένα θέμα το οποίο δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί.

Τελευταία Νέα