Το μεγάλο στοίχημα του Άσαντ

Το κυβερνών κόμμα Μπάαθ της Συρίας ενέκρινε την πραγματοποίηση οικονομικών

μεταρρυθμίσεων, μεταξύ των οποίων και η δημιουργία ιδιωτικών τραπεζών καθώς

και η ίδρυση χρηματιστηρίου. Όπως επισημαίνουν αξιωματούχοι στη Δαμασκό, ο

πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ κάλεσε επίσης τους επικεφαλής του τραπεζικού τομέα να

συζητήσουν την τροποποίηση των νόμων και των κανονισμών που διέπουν το

συνάλλαγμα ώστε να ανταποκρίνονται στην πραγματική αξία του συριακού

νομίσματος. Η ανακοίνωση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων αντανακλά πλήρως το

αίτημα για πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, που κερδίζει όλο και

περισσότερο έδαφος στη Συρία. Κυρίως στις τελευταίες είχε εστιάσει την προσοχή

του και τις εξαγγελίες του ο νεαρός Άσαντ, όταν ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας

τον περασμένο Ιούλιο. Και ο συγκεκριμένος τομέας φαίνεται να αποτελεί

προτεραιότητά του έναντι των πολιτικών αλλαγών μέχρι σήμερα.

Μέχρι στιγμής τα βήματά του χαρακτηρίζονται από διστακτικότητα, υπερβολική για

κάποιους στη Συρία. Τον περασμένο μήνα ο Ριάντ Σεΐφ, μέλος του Κοινοβουλίου,

επέκρινε την κυβέρνηση για αποτυχία στην εισαγωγή ουσιαστικών οικονομικών και

πολιτικών μεταρρυθμίσεων και ζήτησε να ληφθούν μέτρα κατά της διαφθοράς.

Παρόμοια έκκληση απηύθυναν 99 καλλιτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι που

ετάχθησαν υπέρ των αλλαγών στην πολιτική ώστε να υπάρξει πολυφωνία. Ήταν λίγο

αργότερα όταν ο πρόεδρος Άσαντ διέταξε την απελευθέρωση 600 πολιτικών

κρατουμένων κατά την 30ή επέτειο από την άνοδο στην εξουσία τού πατέρα του και

ισχυρού άνδρα της Δαμασκού επί δεκαετίες Χαφέζ αλ Άσαντ.

Τριάντα χρόνια μετά το «διορθωτικό πραξικόπημα» και την εδραίωση της

κυριαρχίας του Χαφέζ αλ Άσαντ, οι ελπίδες για ανανέωση συγκεντρώθηκαν στον υιό

δρ Μπασάρ αλ Άσαντ. Πολλοί Σύριοι θέλησαν να τον δουν ως τον νέο ηγέτη που θα

«καθάριζε τον αέρα» από την κατασταλτική διακυβέρνηση του πατέρα του,

στιγματισμένη από τη διαφθορά της παλιάς φρουράς. Η χώρα δεν βυθίστηκε στο

χάος όπως κάποιοι προέβλεψαν μετά την απώλεια του Χαφέζ, εξαιτίας της απειρίας

του 34χρονου οφθαλμιάτρου στην πολιτική. Η κατά δυναστεία διαδοχή εξελίχθηκε

ομαλά. Ωστόσο, κάθε άλλο παρά θετικές εντυπώσεις προκάλεσε στο εξωτερικό το

γεγονός ότι χρειάστηκε να γίνει τροποποίηση του Συντάγματος για να αναδειχθεί

πρόεδρος κάποιος τόσο νεαρός στην ηλικία.

Και αυτό σε αντίθεση με την αίσθηση που κυριάρχησε στο εσωτερικό ότι το «τέλος

εποχής Χαφέζ αλ Άσαντ» θα σήμανε το πλήρωμα του χρόνου για περισσότερη

δημοκρατία στη χώρα. Ο Μπασάρ αλ Άσαντ πήρε τα ηνία υποσχόμενος αλλαγή σε

διοικητικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.

Απέκτησε τη φήμη του καλού ακροατή και σκληρά εργαζόμενου προέδρου, ενώ με τη

δεύτερη σε λίγους μήνες απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων προσπάθησε να

ενισχύσει την εικόνα της χώρας του, που πολλές φορές κατηγορήθηκε για

παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Πρέπει να σπάσουμε το οικονομικό μονοπώλιο και να εμποδίσουμε τη λήψη

αποφάσεων από την κυβέρνηση που εξυπηρετούν το περιβάλλον της», δήλωσε ο Ριάντ

Σεΐφ στη Βουλή προκαλώντας έκπληξη στους συναδέλφους του για την εκστόμιση

τέτοιων ιδεών. Οι απόψεις αυτές απηχούν την αγωνία και την ανυπομονησία για

την εφαρμογή των υποσχόμενων μεταρρυθμίσεων, όμως και τη διάθεση της

κυβέρνησης να επιτραπεί δημόσια κριτική.

Είναι γεγονός ότι οι επισκέπτες της Συρίας παραμένουν απογοητευμένοι από τη

στασιμότητα και την απουσία οικονομικής δραστηριότητας.

Όπως επίσης αλήθεια είναι ότι οι φυλακές της χώρας παραμένουν ασφυκτικά

γεμάτες με πολιτικούς κρατουμένους. Πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι το

μεγάλο στοίχημα του νέου προέδρου είναι ακριβώς η πραγματοποίηση της αλλαγής

στο εσωτερικό καθώς και ο χειρισμός των κρίσιμων ζητημάτων εξωτερικής

πολιτικής. Η παλαιστινιακή «Ιντιφάντα», αποπροσανατολίζοντας, έχει μεν

ανακουφίσει από το πιεστικό ερώτημα του τι θα γίνει με το Ισραήλ ­ αν θα

υπογραφεί δηλαδή συμφωνία ειρήνης με το εβραϊκό κράτος ­ παράλληλα όμως έχει

κλείσει την πόρτα στις θετικές οικονομικές και διπλωματικές προεκτάσεις μιας

ενδεχόμενης συμφωνίας.

Το άλλο ανοιχτό μέτωπο του Μπασάρ αλ Άσαντ είναι το μέλλον της στρατιωτικής

παρουσίας της Συρίας στον Λίβανο, δεδομένου ότι ενισχύονται οι φωνές στη

Βηρυτό που θέλουν να δουν «τα νώτα» των 35.000 Σύριων που σταθμεύουν στην

περιοχή. Επίσης μεγάλος πονοκέφαλος για τον πρόεδρο της Συρίας, η φρουρά των

ισχυρών ανδρών του προηγούμενου καθεστώτος που εποφθαλμιούν σαν γεράκια

τρέφοντας πολιτικές φιλοδοξίες.