Αναζήτηση
Δύο χρόνια πριν από την ημερομηνία διεξαγωγής τους, η Ρώμη έχασε μέσα από τα
χέρια της τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σύμφωνα με το πρακτικό της Διεθνούς
Ολυμπιακής Επιτροπής, οκτώ μέλη της έφεραν το θέμα της ανάθεσής τους στο
Λονδίνο «το οποίο εκδήλωσε ζωηρό ενδιαφέρον» μέσω του Λόρδου Ντένσμποροου οφ
Τάμπλοου!
Αιτία ήταν «η διάλυση της Οργανωτικής Επιτροπής των Ιταλών τον χειμώνα του
1906»!
Η περίπτωση της Ρώμης θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μοναδική στην ιστορία
των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Εξαιτίας της αδυναμίας να οργανωθούν οι
Αγώνες, η ΔΟΕ αποφάσισε να τους δώσει σε άλλη πόλη. Αυτό μπορεί βεβαίως να
είναι ένα ελάχιστα γνωστό γεγονός που χάνεται πολλές δεκαετίες πίσω στον
χρόνο. Όμως είναι ένα σενάριο υπαρκτό, το οποίο σίγουρα έχει υπόψη της η
πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Αθήνα 2004, η οποία στην πρόσφατη
συνέντευξή της τόνισε με βεβαιότητα: «Έχει ξαναγίνει. Η ΔΟΕ έχει έτοιμο
εναλλακτικό σενάριο σε περίπτωση που η Αθήνα δεν καταφέρει να διοργανώσει τους
Αγώνες. Έχει συμβεί να μεταφερθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε άλλη πόλη για
λόγους ανωτέρας βίας».
Βεβαίως αυτά συνέβαιναν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στην Ολυμπιάδα του
1908 που έγινε τελικά στο Λονδίνο. Τότε που οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είχαν
καμία σχέση με τη μεγαλύτερη και δυσκολότερη διοργάνωση από άποψη μαζικότητας
παγκοσμίως. Τότε που δεν υπήρχαν ούτε οι διεθνείς χορηγοί, ούτε το τεράστιο
ενδιαφέρον για την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων, τότε δηλαδή που οι απαιτήσεις
ήταν ελάχιστες μπροστά σε αυτές που αντιμετωπίζει σήμερα μια υποψήφια πόλη.
Σήμερα όμως, που η διοργάνωση έχει γιγαντωθεί σε βαθμό που προβληματίζει και
την ίδια τη ΔΟΕ (20.000 δημοσιογράφοι, 17.000 αθλητές και συνοδοί, εκατομμύρια
επισκέπτες, 289 αγωνίσματα κ.λπ.), θεωρείται πρακτικά δύσκολο να αναλάβει μια
πόλη «στο παραπέντε» τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η περίπτωση του Λονδίνου ήταν η πρώτη και τελευταία που συνέβη κάτι τέτοιο.
Αργότερα ακολούθησε μια σειρά κακών συγκυριών για πόλεις που έχασαν τους
Αγώνες. Ήταν όμως οι δυο Παγκόσμιοι Πόλεμοι οι αιτίες (Βερολίνο 1916, Τόκιο
1940, Λονδίνο 1944, Σαπόρο 1940). Για να φτάσουμε το 1976 στο Ίνσμπρουκ και
Ντένβερ.
Τι έγινε εκεί; Οι κάτοικοι του Ντένβερ έπειτα από δημοψήφισμα αποφάσισαν στις
15 Νοεμβρίου του 1972 να «πουν όχι» στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είχαν προηγηθεί
μια σειρά από δυναμικές κινητοποιήσεις οικολογικών οργανώσεων εξαιτίας των
οποίων οι κάτοικοι του Ντένβερ πείστηκαν για τις δυσάρεστες περιβαλλοντικές
επιπτώσεις των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Το δημοψήφισμα έγινε Νοέμβριο του
1972, ενώ τρεις μήνες μετά (4 Φεβρουαρίου 1973) η ΔΟΕ αποφάσισε να δώσει τους
Αγώνες στο Ίνσμπρουκ!
Πίσω στον χρόνο και ξανά στην ιστορία της Ρώμης
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που φυλάσσονται στο Μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων
της Λωζάννης, η Ρώμη είχε επίσημα ζητήσει τους Αγώνες στις 23 Μαρτίου του
1903. Στις 22 Ιουνίου αποφασίστηκε να πάρει τους Αγώνες. Η Οργανωτική Επιτροπή
όμως κατέρρευσε τον χειμώνα του 1906, δύο χρόνια πριν από τους Αγώνες. Μαζί με
το Λονδίνο όμως ενδιαφέρον έδειξε και το Βερολίνο που προώθησε επίσης την
υποψηφιότητά του στους κύκλους της ΔΟΕ. Σε μια δραματική συνεδρίαση, ο Ντε
Κουμπερτέν «έπεισε» το Βερολίνο να ψηφίσει υπέρ του Λονδίνου για να μην
υπάρξει «διχογνωμία» στη ΔΟΕ και να ληφθεί ομόφωνα η απόφαση. Το αντάλλαγμα σε
μια μυστική διαβούλευση ήταν να πάρει το Βερολίνο τους Αγώνες το 1912. Τους
πήρε τελικά το 1916, μόνο που οι εν λόγω Αγώνες ακυρώθηκαν εξαιτίας του Α’
Παγκοσμίου Πολέμου!
