Η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο αριθμεί 65 εκατομμύρια απόρους.

Και αυτή η ανησυχητική διαπίστωση απασχολεί όλο και περισσότερο τους

αρχιτέκτονες της Ενωμένης Ευρώπης.

«Η έκταση της φτώχειας θέτει υπό αμφισβήτηση την έννοια μιας Ευρώπης-φανατικής

υπέρμαχου της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης» ανέφερε η τελευταία

σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συγκριτικά με τις στατιστικές, η

έκφραση αυτή μπορεί να χαρακτηρισθεί αρκετά μετριοπαθής.

Ελλείψει κατάλληλων οργάνων μέτρησης, και προκειμένου να αποτιμήσουν το εύρος

του προβλήματος, οι υπηρεσίες των Βρυξελλών επαφίενται, έως σήμερα, στα

στοιχεία που παρέχουν τα κράτη-μέλη. Από αυτό το έργο «συρραφής» συνάγεται ότι

περίπου το 18% του συνολικού πληθυσμού ζει κάτω από το «όριο του χαμηλού

εισοδήματος», το οποίο αντιπροσωπεύει το 60% της «σταθερής αγοραστικής

δύναμης» κάθε χώρας.

Περίπου 65 εκατομμύρια

Με λίγα λόγια, και με δεδομένες τις σημαντικές διαφορές που παρατηρούνται

μεταξύ των διαφόρων χωρών, τα 65 από τα 376 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών

ζουν σε συνθήκες ­ σχετικής ή απόλυτης ­ φτώχειας. Στην βάση της πυραμίδας,

βρίσκονται η Ολλανδία και η Δανία, με ποσοστό 10% και 11%, αντίστοιχα. Στην

κορυφή, η Πορτογαλία, με ποσοστό 24%. Και τη «δεύτερη θέση» μοιράζονται η

Ελλάδα και η Ιρλανδία, με ποσοστό 21%.

Το πιο ανησυχητικό, σημειώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, είναι πως σε ό,τι αφορά

την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, «έχει

πραγματοποιηθεί ελάχιστη πρόοδος, κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας».

Ο παράγοντας «ανεργία»

Σύμφωνα με την έκθεσή της, μάλιστα, χωρίς τα εθνικά συστήματα κοινωνικής

προστασίας, «το ποσοστό της φτώχειας στην Ευρώπη θα είχε ξεπεράσει το 26%».

Βασικός παράγων στη συντέλεση του κοινωνικού αποκλεισμού και της ενδημικής

πενίας παραμένει η ανεργία, που πλήττει 14,4 εκατομμύρια Ευρωπαίους. Σύμφωνα,

όμως, με τη Eurostat, την ευρωπαϊκή υπηρεσία στατιστικής, σε συνθήκες φτώχειας

ζει και το 12% των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα, εκτιμά η Επιτροπή, «το

20%-40% του πληθυσμού βρίσκεται κοντά στα όρια της φτώχειας». Διότι, πλάι στον

«χρόνιο» κοινωνικό αποκλεισμό, που πλήττει «σταθερά» το 6% των Ευρωπαίων,

υφίστανται κάποιοι εφήμεροι παράγοντες «ευπάθειας».