1 Με την επανεκλογή Σημίτη ο πολιτικός λόγος, μέσο και σκοπός της

κοινωνικής οργάνωσης, δηλαδή του πεδίου πραγμάτωσης του προορισμού της ζωής

και της ανθρώπινης ευτυχίας, σημείωσε μιαν οριακή νίκη. Η πολιτική, ως

κυρίαρχη λειτουργία του δρώντος λαού, πρωταρχική τέχνη του βίου, πρόβαλε την

υστάτη στιγμή αντίσταση έναντι της εικονικής πραγματικότητας, ύψωσε

ασθμαίνουσα το κυρτωμένο της σώμα και ανέμισε τον καθημαγμένο χιτώνα της στους

αγοραίους ανέμους.

2 Η δημοκρατία του modeling Πρόσωπα γελαστά και αρυτίδωτα, χρώματα

ανοιξιάτικα, ενδύματα της σύγχρονης διεθνούς collection, λόγος κατά κανόνα

αφατικά χαρωπός (κι ας διεκτραγωδούσε τα πάνδεινα), αναφορές τραγικά

ανιστόρητες, ισχυρισμοί αδικαιολόγητα κενοί, εκπομπές α-πολίτικες, σε

οργανωμένα δίδυμα, τρίδυμα, τετράδυμα, διαρκώς επαναλαμβανόμενα και απίστευτα

εναρμονισμένα σε μιαν περίεργη διακομματική αισθητική, υλοποίησαν αυτήν

ακριβώς την οντολογία της τηλε-θέασης, τηλε-μέτρησης:

απομάκρυναν τον πάλαι ποτέ εντόνως πολιτικοποιημένο Έλληνα από τον πολιτικό

λόγο.

3 Το εικονικό πεδίο είχε προετοιμαστεί από καιρό. Η αβελτηρία του

πολιτικού προσωπικού να επιβάλλει σαφείς ρυθμίσεις στην ιδιωτική, κυρίως,

τηλεόραση, που σε πείσμα των καιρών λειτουργεί ακόμη χωρίς νόμιμη άδεια, η

απουσία κωδίκων δεοντολογίας και «συμφωνιών κυρίων» περί των ορίων

αυτοδέσμευσης των λειτουργών της και η αυξημένη πολιτική της σημασία στις

σημερινές συνθήκες παντοδυναμίας της εικόνας, την έφεραν όσο ποτέ στο

επίκεντρο του πολιτικού γίγνεσθαι. Δηλαδή, του εικονικού γίγνεσθαι.

Η πολιτιστική αλλοτρίωση, συνέπεια εν μέρει της περίφημης παγκοσμιοποίησης,

είχε εκ-καθαρίσει τις συνειδήσεις. Χρόνια τώρα το style, το τεχνητά ευπρεπές,

το σοβαροφανές, το αόριστο, το ανιστόρητο, το ευχάριστο και γιατί όχι το

αστοιχείωτο, κυριάρχησαν στις τηλεοπτικές εκπομπές. Το πλήρους ιστορικού και

μορφωτικού ελλείμματος παραλήρημα μεγαλείου με τα χαρακτηριστικά αυτά,

ανέδειξε σε ύπατες θέσεις του κοινωνικού σχηματισμού πρόσωπα που δεν είχαν να

επιδείξουν τίποτε, πρόσφορα ιδιαίτερο, για το αντικείμενο που ανέλαβαν.

Οι αρεστοί της εικόνας και οι λειτουργοί της δεν κατέβαλλαν κανένα τίμημα

σεβασμού στις πολιτιστικές, ιστορικές και πολιτικές παραδόσεις του λαού, ενός

λαού που καθίδρυσε πρώτος απ’ όλους τον πολιτικό λόγο.

4 Χωρίς καμιά διάθεση υποβάθμισης των όποιων αρετών του αρχηγού και

του κόμματος της Ν.Δ. (αφού η προεκλογική περίοδος κάθε άλλο παρά ανέδειξε

αρετές), η επίσημη εισαγωγή του modeling στην πολιτική άρχισε από αυτούς και

από γνωστούς παράγοντες του χώρου. Οι επιφανείς αυτοί παράγοντες της παράταξης

που ίδρυσε προ πεντηκονταετίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και επανίδρυσε ο

ίδιος το 1974, διέβλεψαν ότι με τη στροφή του ΠΑΣΟΚ στον κεντρώο χώρο

(ιδεολογικό και πολιτικό) που έκανε ο ιδιοφυής Ανδρέας Παπανδρέου, το κόμμα

τους χάνει ες αεί την ιδεολογική και πολιτική του αυθυπαρξία και

μονιμοποιείται στον χώρο της αντιπολίτευσης. Το πρόσφατο παράδειγμα τής πολύ

εύκολης πολιτικής εξουδετέρωσης της μοναδικής αξιόπιστης κεντρώας εκδοχής της

Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη, ήταν σαφές. Έτσι για να τονίσουν την πολιτική του

αναγκαιότητα και να παραμείνουν σε εξουσιαστική τροχιά κατέφυγαν στον χώρο του

φαντασιακού, του συμβολισμού, δηλαδή στον χώρο της επωνυμίας, που μαζί με τους

παρωχημένους πλέον, αλλά πάντα χρήσιμους πολιτικούς συνειρμούς, εμπεριείχε την

ανανέωση και το διακύβευμα της νεότητας, διόλου ξένο για τον τολμητία λαό μας.

Αλλά αν η κυριαρχία τής αγοράς χρειάζεται επαναρρύθμιση, δηλαδή

επανεπιβεβαίωση της κυριαρχίας του πολιτικού επί του οικονομικού, σε διεθνές

επίπεδο, αυτό δεν μπορεί να προέλθει παρά από δυνάμεις που έχουν τις

ιστορικές, στελεχικές και ιδεολογικές προδιαγραφές του κοινωνικού κράτους, του

κράτους δικαίου, του homo politicus. Μπρος σ’ αυτήν την έκδηλη α-προσφορότητα

η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. κατέφυγε στην αποτελεσματικότητα του modeling:

Αλλοπρόσαλλος λόγος, αντιφατικοί ισχυρισμοί, ατεκμηρίωτοι σχετικισμοί,

ανυπόληπτες πλειοδοσίες κατ’ αντιστοίχηση με τις ευμετάβολες συνήθειες του

σύχρονου τηλε-ανθρώπου, επιστρατεύτηκαν για να πληγεί «το καθεστώς», δηλαδή

για να καλύψει την αντικειμενική αδυναμία της Ν.Δ. να προβάλλει μιαν συνεκτική

πολιτική πρόταση αξιοπρεπούς νεοφιλελεύθερης αντιπολίτευσης, ώστε ο λαός να

αποφασίσει από τα επιμέρους, από την κατακερματισμένη και εικονική

πραγματικότητα.

5 Το μοντέλο έχασε στο νήμα. Και η Πολιτική, εκπροσωπούμενη από τον

αντι-μοντέλο και ελάχιστα τηλεοπτικό Κ. Σημίτη, κράτησε το κάστρο με πολλές

επώδυνες απώλειες (μείωση του Συνασπισμού, απουσία του ΔΗΚΚΙ). Έτσι

διατηρήθηκε η ελπίδα της μακροπρόθεσμης επικράτησής της έναντι του αγοραίου

κατακερματισμού της εικονικής πραγματικότητας. Που δεν θα προέλθει βέβαια από

τα πολλά νεοφανή μοντέλα του κυβερνητικού χώρου, τα οποία παραμέρισαν

πολιτικούς, όπως ο Χαραλαμπόπουλος, ο Πεπονής, ο Οικονόμου, ο Κανελλόπουλος, ο

Τζουμάκας, ο Μωραΐτης, ο Ροκόφυλλος, ο Βερυβάκης και τόσους άλλους που

παρέμειναν πεισματικά στον πολιτικό χώρο, αρνούμενοι την καλλιτεχνική

εισπήδηση. Γιατί διαφορετικά η επόμενη Βουλή θα αναδειχθεί πρωτίστως στα

studio των καλλιστείων και στα γήπεδα της μαζικής ψυχολογίας.

Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι δικηγόρος

Τελευταία Νέα