|
|
Η επιλογή του επιτελείου του κυβερνώντος κόμματος κρύβει για απόψε ένα
μουσικό μυστικό, ένα συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στη Ν.Δ. Για τρεις
ολόκληρες ώρες, πριν βγει ο Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στην εξέδρα, τα
μεγάφωνα θα «παίξουν» όλους τους μεγάλους και μικρούς, γνωστούς και άγνωστους
Έλληνες συνθέτες…
Η σκέψη που πρυτάνευσε είναι ότι «εφ’ όσον το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να εκφράσει την
πλειοψηφία του ελληνικού λαού και μάλιστα απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα, δεν
μπορεί παρά να το εκδηλώσει και μέσα από τη μουσική».
Η Σοφία Καγεώργη, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με πολλές ιδέες στη μουσική, θα είναι
εκείνη που θα έχει τον τελευταίο λόγο γι’ αυτή την «επιχείρηση», που
φιλοδοξεί… ν’ ανατρέψει λίγο τον Σίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος πίστευε ότι «η
μουσική εξημερώνει τον άνθρωπο».
Κι αυτό, γιατί με το «ηχητικό πέρασμα» από μία απίστευτα μεγάλη ποικιλία
μουσικών έργων θα επιδιωχθεί απόψε στο Πεδίον του Άρεως «ν’ ανέβει ο κόσμος,
το κλίμα, ο ενθουσιασμός, ώστε όταν βγεί ο Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στην
εξέδρα οι συγκεντρωμένοι να ξεσπάσουν για αρκετή ώρα με χειροκροτήματα και
συνθήματα».
Την ώρα, πάντως, που θα αναγγέλλεται ο Κώστας Σημίτης θα ακούγεται δυτική
εκκλησιαστική μουσική.
Θα είναι μουσική από το Γρηγοριανό Μέλος, την οποία ερμηνεύει το γαλλικό
συγκρότημα ERA.
Φυσικά, θα έχουν ακουστεί νωρίτερα τραγούδια από τα τελευταία με τον Βασίλη
Λέκκα του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι, του Γιάννη Μαρκόπουλου, του
Βαγγέλη Παπαθανασίου, του Παντελή Θαλασσινού, οι φωνές πολλών τραγουδιστών και
ανάμεσά τους του Γιώργου Νταλάρα και του Γιάννη Κότσιρα. Οι διοργανωτές
αναμένουν πως τη μεγαλύτερη συγκίνηση θα προκαλέσει η μετάδοση από τα μεγάφωνα
της φωνής της Μελίνας Μερκούρη, σε δύο τραγούδια («Να με θυμάσαι», «Ποτέ την
Κυριακή»), ενώ δεν θα παραλείψουν κάπου να παρεμβάλουν δημοτικά παραδοσιακά
τραγούδια, αλλά και μουσική του Καρλ Ορφ από τα Κάρμινα Μπουράνα. Η μουσική,
πάντως, του Ορφ έχει πλέον έρθει σε δεύτερη μοίρα στις συγκεντρώσεις του
ΠΑΣΟΚ, όπως άλλωστε συνέβη και με τη Ν.Δ., η οποία δεν «πολυπαίζει» τον ύμνο
για το κόμμα που έγραψε ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς («Έλα να χτίσουμε μία Ελλάδα
μεγάλη»).
Άλλωστε, η επιλογή της Ρηγίλλης όπως φάνηκε και χθες το βράδυ στη μεγάλη
εκδήλωση της Ν.Δ. στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν όλη αυτή την προεκλογική περίοδο
να επικεντρωθεί η μουσική της σε έργα του Σταμάτη Σπανουδάκη.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Άρης Σπηλιωτόπουλος πιστεύει ότι η μουσική του
Σταμάτη Σπανουδάκη, πέραν της υψηλής ποιότητάς της, είχε το συγκριτικό
πλεονέκτημα να απευθύνεται πολύ στους νέους ανθρώπους. Την ίδια άποψη με αυτήν
του κ. Σπηλιωτόπουλου εκφράζουν και πολλοί βουλευτές της Ν.Δ., οι οποίοι
έκαναν λόγο για «φρέσκια, χαρούμενη μουσική που σε παρακινεί, σε ενθουσιάζει».
Το… μουσικό πλεονέκτημα, σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ όπως υποστηρίζουν στη
Ρηγίλλης είναι ότι χρησιμοποιήθηκε ολόκληρη ορχήστρα, ότι στη Θεσσαλονίκη
και την Αθήνα χθες το βράδυ δεν ακούστηκε μουσική από CD, αλλά από μουσικούς
που έπαιξαν μπροστά σ’ ένα πολυπληθές κοινό. Μουσικά ανοίγματα, όμως, έκανε σ’
αυτές τις εκλογές και το ΚΚΕ. Δεν περιορίστηκε στα αντάρτικα ή τα τραγούδια
του αγώνα του Μίκη Θεοδωράκη. Απλώθηκε στον Διονύση Τσακνή και σε συγχρόνους
του μουσικούς και «άκουσε» πολύ τον συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο και τον
τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου. «Είναι καλό ν’ ακούει ροκ το ΚΚΕ», είπε
αστειευόμενος ο Θάνος Μικρούτσικος στη γενική γραμματέα του κόμματος Αλέκα
Παπαρήγα, προχθές το βράδυ στην εκδήλωση στην μπουάτ «Σφεντόνα». Και εκείνη
χαμογελώντας του απάντησε, μπροστά σε πολύ κόσμο: «Εμένα πάντα μού άρεσε η ροκ
μουσική». Στη συγκέντρωση, πάντως, του Κομμουνιστικού Κόμματος, στο Πεδίον του
Άρεως χειροκροτήθηκε ιδιαίτερα και ο Διονύσης Σαββόπουλος, όταν ακούστηκε η
μουσική του και κυρίως το τραγούδι «Η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που έχει
κάτι…». Πάντως, η ροκ μουσική δεν ακούσθηκε μόνο στις συγκεντρώσεις του ΚΚΕ.
Σε ανάλογο μήκος… μουσικού κύματος «έπαιξαν» και ορισμένες συγκεντρώσεις του
Συνασπισμού.
Ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος Νίκος Κωνσταντόπουλος είχε δώσει οδηγίες:
«Όταν λέμε σύγχρονη Αριστερά, εννοούμε και στα μουσικά μηνύματα.
Εννοούμε και ροκ μουσική πλάι στη σπουδαία ελληνική μουσική, την οποία και θα
τιμήσουμε ιδιαίτερα». Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΔΗΚΚΙ
ακούσθηκαν πολλοί μουσικοί.
Ο Νίκος Αλιβιζάτος, σύμβουλος του προέδρου του κόμματος, είχε βάλει το… χέρι
του και διευρύνθηκαν οι μουσικοί ορίζοντες της εκδήλωσης, ακόμα και με ιταλική
μουσική, χωρίς να λείψουν φυσικά οι μεγάλοι Έλληνες συνθέτες. Όσο για τη
«σούμα» όλων των προεκλογικών συγκεντρώσεων των κομμάτων, το 2000 ήταν
πραγματικά ένα μεγάλο μουσικό παράθυρο στο μέλλον.
Η εποχή που ο Θεοδωράκης ήταν της Αριστεράς, ο Χατζιδάκις της Δεξιάς και ο
Ξαρχάκος του Κέντρου, έχει πλέον περάσει… Και οι τρεις μεγάλοι συνθέτες
ακούγονται πλέον το ίδιο καλά απ’ όλα τα κόμματα…
