Αναζήτηση
|
|
Ο αγαπητός μου πρόεδρος της Βουλής κ. Απ. Κακλαμάνης σε βαρυσήμαντη συνέντευξή
του στα «ΝΕΑ» (26 Οκτ.), εκτός των άλλων, δήλωσε: «Θα επαναλάβω κάτι το οποίο
κατά τρόπο στερεότυπο τονίζω σε κάθε ευκαιρία που μου δίδεται. Δεν πρόκειται η
Ελλάδα υπό τις παρούσες συνθήκες ν’ αποφύγει αργά ή γρήγορα τη σύγκρουση με
την Τουρκία των στρατοκρατών. Η επιθετικότητα βρίσκεται στον πυρήνα της
στρατηγικής της…».
Ο κ. Κακλαμάνης επανέλαβε, με άλλα λόγια, αυτά που είχε πει ο Καποδίστριας προ
165 ετών. «Το να ελπίζουμε ότι με τις διαπραγματεύσεις θ’ αναγκάσουμε τους
Τούρκους να συμπεριφερθούν κατά τρόπο ανθρώπινο και λογικό, αυτό σημαίνει ότι
περιφρονούμε την πείρα αιώνων κι αγνοούμε τη δική μας πείρα». Λόγια σοφά
διαρκούς ισχύος και διηνεκούς αξίας.
Επιπλέον ο κ. Κακλαμάνης υπογράμμισε ότι: «η Δημόσια Διοίκηση είναι
σμπαραλιασμένη (sic) και έτσι διευκολύνεται ο μεσάζων, η μίζα, ο εκβιασμός».
Και η διάλυση και διάβρωση των πάντων, προσθέτω.
Αν η άποψη αυτή έχει βαρύτητα και σοβαρότητα, τότε θα έπρεπε να έχει υπάρξει
εθνικός συναγερμός όχι, βέβαια, για την προετοιμασία για τη σύγκρουση, αλλά
την αποτροπή αυτού του Αρμαγεδδώνα που θα ήταν μοιραίος για τη χώρα. Αυτός ο
συναγερμός θα συμπεριελάμβανε, πέραν των αυτονοήτων μέτρων:
Επιλογή των κορυφαίων και ικανών στελεχών που θα πλαισίωναν τους χώρους της
αμυντικής – αποτρεπτικής προσπάθειας.
Την ανταποκρινόμενη, αυστηρά, στις ανάγκες των Επιτελείων πλήρως και πειστικά
αιτιολογημένη και με διαφάνεια επιλογή των οπλικών συστημάτων προς προμήθεια.
Τον δίκαιο καταμερισμό των οικονομικών θυσιών.
* Θα αρχίσω από τη στελέχωση των θέσεων-κλειδιών άμυνας, πέραν της πολιτικής
και της φυσικής στρατιωτικής ηγεσίας. Καίτοι η στοιχειώδης νοημοσύνη και
συνείδηση της ευθύνης αλλά και οι υφιστάμενοι νόμοι επιβάλλουν το αυτονόητο,
δηλαδή την κατάληψη των θέσεων από άτομα με ανάλογη προς το αντικείμενο
εμπειρία ή τέλος πάντων σχετικότητα, οι θέσεις αυτές έχουν προσφερθεί στην
πλειοψηφία σε νομενκλατουρίους άσχετους, ανίδεους και, αναπόφευκτα,
επικίνδυνους. Έχω στη διάθεση του κ. Κακλαμάνη τη σχετική λίστα.
* Περνάω στις κορυφαίες θέσεις της αμυντικής βιομηχανίας. Ενώ οι βιομηχανίες
αυτές βουλιάζουν, κάλεσαν να τις σώσουν παντός είδους μαθητευόμενους μάγους,
συνδικαλιστές, νεμενκλατουρίους. Βόλεμα… Είναι δυνατόν κορυφαίο στέλεχος του
χώρου αυτού να εμφανίζεται ως ιδιώτης-επενδυτής που εκπροσωπεί συμφέροντα
άλλης εταιρείας που συνεργάζεται με την κρατική; Μάταια διερωτάται, με
συγκεκριμένα στοιχεία, «Το Ποντίκι» (10/7/97), χωρίς βέβαια να παίρνει
απάντηση. Είναι δυνατόν διευθύνων σύμβουλος άλλης να διορίζεται άσχετος
συνδικαλιστής; Είναι δυνατόν επικεφαλής της Αμυντικής Βιομηχανίας του ΥΕΘΑ να
διορίζεται… συνταγματολόγος; Στην Ελλάδα που αυτοκτονεί, ναι! Και επ’ αυτού
έχω στη διάθεση του κ. Κακλαμάνη έναν κατάλογο-περιβόλι. Κι ακόμη έναν των
γειτόνων στον ίδιο τομέα για να κάνει σύγκριση.
* Έρχομαι στον καταμερισμό των θυσιών. Διαβάσαμε στα «ΝΕΑ» (6 Νοεμβρ.) ότι οι
μισθωτοί και συνταξιούχοι θα τραβήξουν πάλι το κουπί της προσπάθειας εισόδου
στην ΟΝΕ και θα επωμισθούν το μέγιστο των αμυντικών δαπανών για το 1999.
Ταυτόχρονα πληροφορούμεθα ότι διοικητές οργανισμών ή άλλων κρατικών φορέων
χορηγούν υπέρογκες αυξήσεις, κατά το δοκούν. Ο κ. Νικολάου καταγγέλλει στο
«Βήμα» (25 Οκτ.) ότι οι ηγούμενοι της σταυροφορίας για τον περιορισμό των
δαπανών (σφίξιμο του λουριού) και μείωσης του πληθωρισμού διοικητές των
μεγάλων κρατικών τραπεζών αύξησαν τον μισθό τους από 3,5 σε 6,5 εκατομμύρια
τον μήνα! Και παραπέρα: 3,1 δισ. ετησίως διατίθενται για αποζημιώσεις μη
θεσμοθετημένων και εντελώς ανευθύνων 582 «συμβούλων» υπουργών («Απογευματινή»
24 Οκτ.). Και σταματώ εδώ…
* Οι προμήθειες των οπλικών συστημάτων αντί να ανταποκρίνονται πλήρως στις
ανάγκες των Επιτελείων και να εξυπηρετούν τα επιχειρησιακά σχέδια είναι ή
επιλογές νεόκοπων αμυντολόγων που πριν περάσουν την πύλη του ΥΕΘΑ δεν γνώριζαν
τι εστί κράνος ή κατανέμονται σε προστάτες. Οι τελευταίοι μάς «εγγυώνται» την
υποστήριξη των δικαίων μας και εμείς το καταπίνουμε ή υποκρινόμαστε ότι το
κάνουμε. Αυτή η προβαλλόμενη παλιά και αποτυχημένη συνταγή μόνο γέλια
προκαλεί, αφού οι ίδιοι «προστάτες» σπεύδουν στην Τουρκία που μόνο για το 1993
έχει προϋπολογισμό αμυντικών δαπανών 9 δισ. δολ.!
Επαναμβάνω για πολλοστή φορά ότι για να γίνει στοιχειώδης αποτροπή, για να
επιβιώσουμε, πρέπει να υπάρχει, πέραν από τη συναίσθηση του κινδύνου, σθεναρά
και ξεκάθαρη πολιτική βούληση.
Ο Κων. Φράγκος είναι υποστράτηγος ε.α., DEA Σορβόννης στην Πολιτική Άμυνα.
