Ο χρόνος κυλά και η Ελλάδα άγεται, με περίσσιο αριστερό-λαϊκιστικό ναρκισσισμό και έκδηλα τα φαινόμενα αλαζονείας και έλλειψης ενσυναίσθησης της πραγματικότητας, χωρίς σχέδιο σεοδυνηρό τέλμα.

Άλλωστε η σημερινή κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση δεν είχε ποτέ αποδεχθεί το ελληνικό πρόβλημα, ούτε είχε προτείνει εφικτές λύσεις. Υποσχόταν μόνο τη μαγική κατάργηση κάθε μνημονιακής υποχρέωσης και την επιστροφή στην περίοδο της επίπλαστης κρατικιστικής ευδαιμονίας… Σήμερα λειτουργεί ανερμάτιστα και ασύνδετα.

Τώρα μάλιστα που τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί θέσεις που απεκήρρυσε μετά βδελυγμίας και γι’αυτές προκαλούσε ταραχή στην καθημερινότητα και τον πολιτικό βίο. Κλείνει έτσι μια «κατ´επίφαση διαπραγμάτευση», της οποίας και μόνον η διάρκεια έχει τεράστιο κόστος.

Την εικόνα αυτή επιδιώκει επικοινωνιακά ν’αλλάξει. Προστρέχοντας ενδεχομένως και στη «λαϊκή συναίνεση» μέσω δημοψηφίσματος ή στην ψήφιση των νέων όρων (μνημονίου) από κάποιο θερινό τμήμα της Βουλής…

Και αν όλα αυτά που προκάλεσε η μέχρι σήμερα στάση της μπορούν μελλοντικά να αποκατασταθούν, τι θα συμβεί με την κυοφορούμενη ουσιαστικά κατάργηση των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α στα νησιά μας και τη βαριά φορολόγηση του τουρισμού μας. Γιατί στη μεν πρώτη περίπτωση κανένα Κράτος Μέλος δεν θα μας αναγνωρίσει, εκ νέου, τέτοιου είδους παρέκκλιση, ενώ στη δεύτερη απονευρώνεται ο πλέον προσοδοφόρος και διεθνώς ανταγωνιστικός τομέας της οικονομίας μας.

Ειδικότερα το μεταφορικό κόστος στα νησιά επιβαρύνει το τελικό, σ’ όλα τα προϊόντα και κατ’ επέκταση και στις υπηρεσίες, σε ποσοστό περίπου 30%. Δίχως την πρόβλεψη των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α, η ζωή σ’ αυτά καθίσταται απαγορευτική λόγω του υψηλού κόστους και η οικονομία μη ανταγωνιστική. Ενώ και με το σημερινό καθεστώς η κατάσταση είναι οριακά βιώσιμη.

Σε κάθε περίπτωση αποτελεί αναγνώριση του προβλήματος της νησιωτικότητας από την Ε.Ε και το αντιστάθμισμα της μη εξαίρεσης των νησιωτικών μας περιοχών από της εφαρμογής των φορολογικών και τελωνειακών διατάξεων των Συνθηκών, κατά την ενταξιακή διαδικασία, όπως συνέβη για παρόμοιεςάλλων Κρατών Μελών της Ε.Ε.

Τυχόν αλλαγή του καθεστώτος του Φ.Π.Α στα νησιά, θα αποτελέσει εκχώρηση Ενωσιακού κεκτημένου, που έχει αναγνωριστεί στη χώρα μας με Κοινοτική Οδηγία (άρθρο 120 της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου 2006).

Σε τούτη την πραγματικότητα καλείται η κυβέρνηση να πάρει ξεκάθαρη θέση,αρνούμενη οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση.

Η επιβίωση της νησιωτικής Ελλάδας και η περαιτέρω ανάπτυξη του τουριστικού μας προϊόντος είναι μεγέθη ασυγκρίτως ανώτερα από μια βεβιασμένη συνάθροιση προσδοκούμενων εσόδων. Άλλωστε τα υπολογιζόμενα αυτά έσοδα, σε κάθε περίπτωση, μπορούσαν να καλυφθούν από άλλες πηγές…

Τελευταία Νέα