Το ποδόσφαιρο βρίθει διλημμάτων με τις σπαζοκεφαλιές να ταλανίζουν κατά κανόνα τους προπονητές. Στον Παναθηναϊκό εν προκειμένω ο Γιώργος Δώνης χρησιμοποιεί – όπως βλέπω – τον αρχηγό Δημήτρη Κουρμπέλη τόσο στην τριάδα των κεντρικών αμυντικών όσο και ως καθαρό κόφτη. «Μπαλαντέρ» είναι όμως και ο γιος του κόουτς, ο Χρήστος Δώνης, που άλλοτε επιστρατεύεται ως κεντρικός μέσος και άλλοτε ως επιθετικός. Εδώ όμως υπάρχει μία βασική διαφορά σε σχέση με το δημοσιογραφικό κλισέ «ευχάριστος πονοκέφαλος». Στο Τριφύλλι τα διλήμματα δεν προκύπτουν από τον πλουραλισμό και την ποιότητα. Δεν είναι απόρροια των πολλαπλών λύσεων, αλλά σχετίζονται με την ένδεια του ρόστερ. Και είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση ενόψει μιας σεζόν που προδιαγράφεται ιδιαίτερα δύσκολη και ουδείς γνωρίζει πού θα βγάλει. Ειδικά αν σκεφθεί κάποιος ότι το ΟΑΚΑ, που θα αποτελέσει το σπίτι του Τριφυλλιού, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί καυτή έδρα που θα φοβίσει τους λεγόμενους μικρούς αντιπάλους. Το αντίθετο θα μπορούσα να συμπληρώσω.