Την Κυριακή το πρωί έπινα καφέ με τον Αντώνη Αντωνιάδη στην παρέα. Ποδοσφαιροκουβέντα, κεντρικό θέμα ο Παναθηναϊκός με τα συναφή σχόλια. Πάνω στη συζήτηση ο Αντώνης αναφέρει την πρωτοβουλία του Σπύρου Θεοδωρόπουλου, να μαζέψει τους παλαιμάχους τη Δευτέρα (χθες) το μεσημέρι. Δεν έδωσα σημασία. Οποιος βρει άλλωστε, την προηγούμενη ομάδα, πριν από τον Παναθηναϊκό που διασώθηκε μέσω των παλαιμάχων, κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον. Οι κινητοποιήσεις των παλαιμάχων στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι σαν τους συγγενείς και φίλους αναξιοπαθούντος που τρέχουν για τα έξοδα της κηδείας λίγο πριν επέλθει το μοιραίο. Κι όμως. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έπαιξε σφόδρα από τη Δευτέρα το πρωί σε όλα τα αθλητικά ΜΜΕ. Θέλω να πιστεύω βέβαια ότι δεν έχω ξεκουτιάνει και είμαι σε θέση να κάνω (κάθε φορά) τη σωστή δημοσιογραφική αξιολόγηση. Ο κ. Θεοδωρόπουλος, πράγματι, βοηθάει τον Παναθηναϊκό, τα τελευταία χρόνια. Μ’ ένα ποσό γύρω στα 500.000 ευρώ σε ετήσια βάση. Κάθε πρωτοβουλία (για τη συγκέντρωση χρημάτων) και προσφορά, εκτιμάται. Δεν φτάνουν, όμως, ούτε για ζήτω. Τέτοια ποσά, ακόμα κι αν βρεθούν δύο – τρεις ακόμα να συνεισφέρουν, στην κατάσταση που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Μισό εκατομμύριο, είναι τα λεφτά του Τελάντερ. Κι ο Παναθηναϊκός δεν χρωστάει σε έναν ή δύο. Το σύνολο των «πιστωτών» (ποδοσφαιριστές νυν και πρώην, προπονητές, μάνατζερ, προμηθευτές, κ.λπ.) φτάνει τους 170! Οσο κι αν τρενάρεις τις υποχρεώσεις, όσο κι αν τις πας πίσω, ο λογαριασμός δεν βγαίνει με τίποτα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πληρώσεις. Των παραπάνω το αληθές ήρθε να επιβεβαιώσει ο ίδιος ο κ. Θεοδωρόπουλος απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους: «Κακώς έγινε τόσος θόρυβος για τη συνάντηση. Δεν πρέπει να δημιουργούνται στον κόσμο προσδοκίες για μαγική λύση». Οσο για την ιδέα να βρεθούν 300.000 Παναθηναϊκοί και να βάλουν από 50 ευρώ έκαστος, προκειμένου να μαζευτούν 15 εκατομμύρια για να βγει η χρονιά, χαιρετίσματα στις φασκομηλιές.