Αναζήτηση
Ενας εκ των ηγετών του ακροδεξιού κόμματος (AfD), το οποίο πήρε στις γερμανικές εκλογές το φοβερό 13%, ο Αλεξάντερ Γκάουντελ, είχε δηλώσει ότι η Γερμανία θα πρέπει να είναι υπερήφανη για τους στρατιώτες της στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους (άρα και για τους ναζί στρατιώτες)!
Παρ’ όλα αυτά η γερμανική κοινωνία τον επιβράβευσε, χαρίζοντας στο κόμμα του την τρίτη θέση. Ισως αυτό να σημαίνει ότι εγκαταλείπεται πανηγυρικά και επικίνδυνα το περίφημο δόγμα του πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ.
Τι έλεγε αυτό το δόγμα; Ελεγε «ότι η μεταπολεμική πολιτική της Γερμανίας θα διαμορφώνεται από τις τύψεις για τα εγκλήματα του ναζιστικού καθεστώτος» (Johan Overtvedt, «Το τέλος του ευρώ»).
Εκ του αποτελέσματος των γερμανικών εκλογών φαίνεται πλέον ότι ένα μέρος της γερμανικής κοινωνίας ξεπερνάει αυτό το ηθικό ταμπού και ψηφίζει και νεοναζιστικά κόμματα (άσχετα από το εάν επί της ουσίας η ψήφος αυτή μπορεί να είναι ψήφος διαμαρτυρίας λόγω της εισβολής πολλών μεταναστών ή λόγω των διευρυνόμενων κοινωνικών ανισοτήτων σε μια εποχή οικονομικής άνθησης για τη χώρα τούτη).
Ομως και ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας υιοθετεί την ίδια απαράδεκτη στάση! Τι εννοώ; Σε μια χώρα στην οποία οι Ναζί είχαν διαπράξει θηριώδη εγκλήματα, κάποιοι έλληνες πολίτες συνεχίζουν να ψηφίζουν φανατικά το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, ξεχνώντας απαράδεκτα τα ακόλουθα πράγματα:
1. Οτι υπάρχει μια ποινική δίκη εναντίον της Χρυσής Αυγής που έχει ως βασική κατηγορία ένα «ασύλληπτο γεγονός». Δηλαδή ότι πίσω από ένα κοινοβουλευτικό κόμμα (;) εκρύπτετο μια εγκληματική οργάνωση που είχε διαπράξει την άγρια δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλα μαφιόζικα εγκλήματα.
2. Επιπλέον οι έλληνες πολίτες ξεχνούν ανατριχιαστικές καταγραφές, όπως αυτή που αναφέρει ο εισαγγελέας Ντογιάκος στην έξοχη παραπεμπτική του πρόταση: Δηλαδή ότι οι πρωταγωνιστές αυτού του ακροδεξιού μορφώματος λατρεύουν τον αρχηγό τους κ. Μιχαλολιάκο κατά την εαρινή ή χειμερινή ισημερία, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ναζί που υμνούσαν σε ανάλογες γιορτές τα γενέθλια του Χίτλερ!
Επομένως φαίνεται ότι και στη Γερμανία, στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη τα εκλογικά σώματα ξεπερνούν τα ηθικά ταμπού του παρελθόντος και ρίχνουν την ψήφο τους ακόμη και σε καθαρόαιμα ναζιστικά μορφώματα (είτε λόγω των βάρβαρων μέτρων λιτότητας που έχουν επιβληθεί πανευρωπαϊκά είτε γιατί αναζωπυρώνονται βίαια κάποιοι «ευέξαπτοι εθνικισμοί» που οφείλονται στον ατελή τρόπο με τον οποίο δομήθηκε η ευρωζώνη)!
Το συμπέρασμα; Ούτε τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας ούτε οι εισβολές μεταναστών νομιμοποιούν ηθικά τους γερμανούς και έλληνες πολίτες να ρίχνουν την ψήφο τους σε νεοναζιστικά κόμματα!
Και η ευθύνη των ελλήνων πολιτών γίνεται ακόμη πιο βαριά όταν διαβάζει κανείς στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής (τ. 5): «Είμαστε ναζιστές. Είμαστε παγανιστές»!
Ο Γρηγόρης Π. Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ
