Αν κατάλαβα καλά, το ελληνικό ποδόσφαιρο γύρισε είκοσι χρόνια πίσω γιατί ο Ολυμπιακός δεν θα παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ και δεν θα τσεπώσει τα περίπου 30-35 εκατ. ευρώ όπως είχε συνηθίσει να κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Από τη σεζόν 1997-1998 μέχρι την αποφράδα μέρα του αποκλεισμού του από την Μπερ Σεβά, ο Ολυμπιακός έδινε μόνιμα το «παρών» στην κορυφαία διοργάνωση, με εξαίρεση μία χρονιά.

Την παρουσία του στο Τσάμπιονς Λιγκ κάποιοι την ερμήνευαν ως πρόοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ας συμφωνήσουμε λοιπόν μαζί τους και ας υποθέσουμε πως ο Ολυμπιακός έπαιζε και φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ και κατακτούσε και το τρόπαιο.

Το πρόσημο στο ποδόσφαιρό μας θα ήταν ασφαλώς ένα τεράστιο «+».

Θα ξεχνούσαμε και τις παράγκες, και την ελεγχόμενη διαιτησία, και τις ομάδες – δορυφόρους και θα σηκωνόμασταν καθαροί από τη βορβοροκύλιση όλων των προηγούμενων χρόνων.

Οπως νομίζαμε ότι συνέβη και μετά την κατάκτηση του Euro 2004 και βρεθήκαμε στο τέλος να τρώμε σφαλιάρες από τα Νησιά Φερόες, από τα οποία δεν έχανε ούτε ο Αρχοντίδης.

Το ποδόσφαιρο δεν πάει ούτε πίσω ούτε μπροστά από μεμονωμένα αποτελέσματα. Η πορεία του χαράσσεται από την εμπέδωση της ισονομίας, την ανταγωνιστικότητα και την αξιοπιστία των διαιτητών.

Αλλά σ’ αυτούς τους τομείς έχει παραμείνει στάσιμο εδώ και πολλά χρόνια, σαν τα ελώδη ύδατα που αποπνέουν μπόχα.

Τελευταία Νέα