Το τελευταίο διάστημα τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ έχουν γίνει στόχος εμπρηστικών επιθέσεων 17 ολόκληρες φορές. Για κανονική δημοκρατία, ο αριθμός είναι αναμφίβολα εντυπωσιακός. Και προκαλεί τουλάχιστον μια απορία: στις πόσες επιθέσεις καίγεται η Χαριλάου Τρικούπη; Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη. Αν βρίσκεται κανείς μέσα στο κτίριο, απαντά ότι η επόμενη επίθεση μπορεί να είναι η μοιραία. Από την ασφαλή απόσταση της Κατεχάκη, όμως, το ερώτημα μπορεί να φαίνεται εντελώς ακατανόητο –και να φανταστεί κανείς ότι στη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη δεν κάθεται κάποιος με την ευφυΐα του κινηματογραφικού επιθεωρητή Κλουζό, αλλά ένας παλαίμαχος γαλονάς θεωρητικά αδιαμφισβήτητων ικανοτήτων σε θέματα άμυνας και τάξης, όπως είναι ο Νίκος Τόσκας.

Εξίσου ακατανόητος είναι και o πόλεμος ανακοινώσεων ανάμεσα στο κόμμα και τον υπουργό. Το ΠΑΣΟΚ λέει ότι η φύλαξη στα γραφεία του είναι τουλάχιστον πλημμελής –και αν κρίνει κανείς από τις 17 επιθέσεις. μάλλον έχει δίκιο. Ο Τόσκας, πάλι, λέει ότι τα γραφεία φυλάσσονται επαρκώς. Αλλά τότε πώς δικαιολογείται η συχνότητα των επιθέσεων; Είναι οι αστυνομικοί φρουροί που δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στα καθήκοντά τους; Ή μήπως λέει ψέματα ο πολιτικός τους προϊστάμενος, όπως διατείνεται το ΠΑΣΟΚ; Δεν έχει και τόση σημασία. Οποια απάντηση και να επιλέξει κανείς, της ανικανότητας ή του ψεύδους, το συμπέρασμα είναι ότι ο υπουργός δεν κάνει καθόλου καλά τη δουλειά του. Το πρόβλημα έχει βάθος: στις κανονικές δημοκρατίες τα πολιτικά κόμματα είναι θεσμοί του πολιτεύματος. Η προστασία τους είναι θεσμική υποχρέωση της Πολιτείας και η αποτελεσματικότητα της προστασίας έχει τεράστια συμβολική σημασία για την ίδια τη δημοκρατία και τη λειτουργία της.

Είναι πράγματα τα οποία ασφαλώς γνωρίζουν η Πολιτεία και οι αξιωματούχοι της είτε υπηρετούν στα τεθωρακισμένα είτε στα υπουργεία. Εκτός εάν αυτή δεν είναι μια κανονική δημοκρατία. Ή εκτός εάν στη θέση του υπουργού στην Κατεχάκη κάθεται πράγματι κάποιος επιθεωρητής Κλουζό. Ή εάν –ακόμη χειρότερα –συμβαίνουν και τα δυο μαζί.