«Και στον ζωολογικό κήπο να δώσετε σε έναν χιμπαντζή μια μπανάνα ή μια σημαία, θα τη σηκώσει»: έτσι σχολίαζε τον Ιούλιο του 2013 ο Νίκος Μιχαλολιάκος την κίνηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του αδελφού του να πανηγυρίσουν με την ελληνική σημαία την πρόσκληση του πρώτου στο draft του NBA. Τις ίδιες ημέρες, η Χρυσή Αυγή σημείωνε στην ιστοσελίδα της ότι «πολύς ντόρος έχει γίνει με τον αφρικανό λαθρομετανάστη που κάποιοι θέλουν με το ζόρι να τον κάνουν Ελληνα μόνο και μόνο επειδή παίζει καλό μπάσκετ» και προειδοποιούσε ότι «η ιθαγένεια (όπως και η εθνικότητα) δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα για να μοιράζεται απλόχερα».

Ο ίδιος ο Αντετοκούνμπο έχει απαντήσει στις ρατσιστικές επιθέσεις των νεοναζί με το ήθος του και με τη δράση του. Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Απ’ όσους τον είδαν να μεγαλουργεί στους πρόσφατους αγώνες της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ –και ήταν πολλοί -, υπάρχει έστω και ένας που ετοιμάζεται να ψηφίσει την Κυριακή το κόμμα που τον παρομοίασε με χιμπαντζή;

Ολες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν ότι η Χρυσή Αυγή έχει καπαρώσει την τρίτη θέση (και) σε αυτές τις εκλογές. Είναι η μόνη βεβαιότητα αυτών των εκλογών, έγραψε χθες η Ελενα Σμιθ στην «Γκάρντιαν», αποδίδοντας το γεγονός αυτό στην απήχηση που έχει το διπλό ΟΧΙ των νεοναζί: «ΟΧΙ στα Μνημόνια, ΟΧΙ στους λαθρομετανάστες!». Αλλά οι λόγοι που η Χρυσή Αυγή αντέχει, παρότι όλες οι μάσκες έχουν πλέον πέσει, δεν είναι μόνο συγκυριακοί. Δεν φταίει μόνο η κρίση, όπως επαναλαμβάνει για τους δικούς του λόγους ο Αλέξης Τσίπρας. Φταίνε οι άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις, φταίει ο εξευτελισμός της Βουλής, φταίει η υποκρισία των μέσων ενημέρωσης, φταίει η ανάγκη ενός μέρους της κοινωνίας για έναν φύρερ, φταίνε οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι δάσκαλοι, οι διανοούμενοι, φταίμε όλοι.

Παρ’ όλα αυτά: απ’ όσους είδαν στην τηλεόραση τα αισχρά προεκλογικά σποτ με τα καλοντυμένα και καλοχτενισμένα παιδιά που ζητούν η Ελλάδα να ανήκει στους Ελληνες, υπάρχει έστω και ένας που την ερχόμενη Κυριακή, δύο ακριβώς χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ετοιμάζεται να εγκληματήσει;