Αναζήτηση
Καμία αντίρρηση λοιπόν: να μη θάψουμε τη δημοκρατία. Αλλά αν το πηγαινέλα που ονομάστηκε «διαπραγμάτευση» οδηγείται σε φιάσκο, γι’ αυτό δεν φταίει κανένας φίλος και κανένας εχθρός της δημοκρατίας.
Δεν φταίει καν η αδιαλλαξία της άλλης πλευράς αφού και αυτή είναι μέρος της διαπραγμάτευσης.
Φταίει ένα και μοναδικό πράγμα: ότι όλες οι υποθέσεις βάσης της ελληνικής πλευράς διαψεύστηκαν ή (ακόμη χειρότερα) αποδοκιμάστηκαν. Ολες ανεξαιρέτως. Κι αυτό θα πρέπει να αποτελεί κάτι σαν παγκόσμιο ρεκόρ!
Ξεκινώντας από την αρχή, η ελληνική κυβέρνηση υπέθεσε κατά σειρά:
1 Οτι θα μπορέσει να αλλάξει πλαίσιο διαπραγμάτευσης λόγω «νωπής λαϊκής εντολής». Δεν συνέβη. Με την ανακοίνωση της 20ής Φεβρουαρίου επιβεβαιώνεται και η συνέχιση και η διαδικασία της αξιολόγησης.
2 Οτι θα διατυπώσει μια εναλλακτική πρόταση την οποία «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα» να αρνηθεί η Μέρκελ. Τελικά δεν διατυπώθηκε καν αξιόπιστη και σοβαρή εναλλακτική πρόταση.
3 Οτι θα υπάρξει «πολιτική απόφαση εντός των προσεχών εικοσιτετραώρων» που θα διασφαλίζει τη ρευστότητα της χώρας (Δραγασάκης, 1/2). Τη συνέχεια την ξέρουμε.
4 Οτι η χρεοκοπία ή το Grexit έχουν τεράστιο κόστος (για τους άλλους!) και η Ελλάδα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικά ατού. «Επαθε πανικό ο Ομπάμα» δήλωνε (σοβαρά) υπουργός της κυβέρνησης. Ακόμη γελάει ο Σόιμπλε.
5 Οτι οι διαφωνίες μεταξύ των θεσμών οδηγούν τη διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο, άρα η διαπραγμάτευση θα καταρρεύσει από μόνη της. Τελικά και παρά τις μεταξύ τους διαφορές, οι θεσμοί τα βρήκαν μια χαρά και παρουσίασαν μια συνολική πρόταση στην κυβέρνηση.
6 Οτι το ΔΝΤ θα εξαναγκαστεί σε αποχώρηση και ότι «θα τα βρούμε» με τους άλλους. Το ΔΝΤ είναι πάντα εδώ, αποτελεί μέρος της διαπραγμάτευσης και σύσσωμη η Ευρώπη λέει ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία χωρίς το ΔΝΤ.
7 Οτι η διαπραγμάτευση θα φύγει από το τεχνικό επίπεδο και οι διαφορές θα λυθούν τελικά σε «πολιτικό επίπεδο» και με «πολιτικές αποφάσεις». Δηλαδή, ότι θα μας κάνουν σκόντο. Αυτό φαίνεται να το ελπίζουν ακόμη παρά τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
8 Οτι η εμμονή στον εκβιασμό θα αποδώσει –το επανέλαβε χθες ο Βαρουφάκης μες στην καλή χαρά! Φαίνεται ότι προτελευταία πεθαίνει η ανοησία.
Θα μπορούσα να προσθέσω κι άλλες τέτοιου τύπου καφενειακές υποθέσεις που προσέκρουσαν στην πραγματικότητα.
Δεν χρειάζεται. Ελπίζω ότι όλοι πλέον έχουμε καταλάβει.
Το βέβαιο είναι ότι μια διαπραγμάτευση χρειάζεται γνώση, ικανότητες και ταλέντο. Αρα το χειρότερο είναι να τη χειριστούν άσχετοι, ανίκανοι και ατάλαντοι.
