Μετά την καταστροφή στη Ρίγα οι αλλαγές στην ομάδα της διαπραγμάτευσης κατέστησαν αναπόφευκτες –και είναι ασφαλώς θετικό ότι ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν χρονοτρίβησε προτού λάβει τις αποφάσεις του.

Βεβαίως οι αλλαγές προσώπων δεν σημαίνουν και πολλά αν δεν συνοδευθούν και από αλλαγή στη λειτουργία τους: νέοι παπάδες ήρθανε, νέα ευαγγέλια φέρανε, είχε πει ο Χαρίλαος Φλωράκης –και ήταν εύστοχος. Αν οι «νέοι παπάδες» του Αλέξη Τσίπρα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν τα «παλιά ευαγγέλια» οι προοπτικές δεν πρόκειται να αλλάξουν.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως μια συμφωνία με τους δανειστές –όσο και αν αυτή η προοπτική ξενίζει ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τη σχεδόν ομόθυμη στάση των ψηφοφόρων υπέρ ενός έντιμου συμβιβασμού –ενώ η κυβέρνηση ήδη πληρώνει πολιτικό κόστος για την παρελκυστική τακτική που επέλεξε από την πρώτη στιγμή.

Οπως άλλωστε είπε στην «Αυγή» ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, το κλίμα της αβεβαιότητας που κυριαρχεί μεγαλώνει ουσιαστικά σε καθημερινή βάση τον λογαριασμό που θα κληθεί να πληρώσει τελικά η ελληνική κοινωνία.

Επομένως το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση μόλις επιτύχει μια συμφωνία με τους δανειστές δεν θα προκληθεί από το εκλογικό σώμα αλλά από το εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου κυριαρχούν ακόμη μαξιμαλιστικές λογικές.

Ομως η Ελλάδα δεν αντέχει άλλη μια Ρίγα. Η ελληνική οικονομία δεν αντέχει άλλη μια προσβολή, όπως αυτή που μας επιφύλαξαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης. Το πάθημα ας γίνει μάθημα.