Απέφυγα χθες να σχολιάσω την παρουσία του προέδρου Αλέξη στην Αίθουσα Τελετών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στην πανηγυρική τελετή για την 25η Μαρτίου «λόγω πληθώρας επίκαιρης ύλης» που έλεγαν παλιά οι δημοσιογράφοι σε παρόμοιες περιπτώσεις. Δεν πρόλαβα δηλαδή να σχολιάσω το όλο σκηνικό και τα όσα θαυμάσια του έγραψαν για να εκφωνήσει ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς και ο φιλόσοφος Αντώνης Λιάκος τα οποία ήταν τόσο, μα τόσο, ξένα με εκείνον –αλλά τι να γίνει, ομιλία ενώπιον πρυτάνεων, κοσμητόρων και καθηγητών μού ήθελε.

Θα το κάνω σήμερα, διότι κάτι τέτοια είναι σαν τις γιορτές: ξεχνάς να του τηλεφωνήσεις του άλλου ανήμερα τη γιορτή του, τον παίρνεις ύστερα από δύο – τρεις ημέρες, του λες ένα «έλα βρε, δεν σε ξέχασα, άλλωστε σαράντα ημέρες κρατούν οι γιορτές» και καθαρίζεις.

Επαΐοντες λοιπόν περί το έργο των δύο φιλοσόφων λογογράφων του Πρωθυπουργού μού έλεγαν χθες ότι αναγνώρισαν στο κείμενο ακόμη και ολόκληρα δικά τους «τσιτάτα», τα οποία τα δάνεισαν στον πρόεδρο Αλέξη για να κάνει το κομμάτι του στο εκλεκτό ακροατήριο, το οποίο για τις ανάγκες του ρόλου του είχε φορέσει τηβέννους, καπέλα κ.λπ.

Ο πρόεδρος δεν φορούσε επί του παρόντος τήβεννο –ίσως φορέσει κάποια στιγμή, φαντάζομαι σύντομα, όταν η Πρυτανεία τον ανακηρύξει διδάκτορα (προσοχή παρακαλώ στην ορθογραφία, μη γίνει κάνα λάθος). Τολμώ τη σχετική πρόβλεψη δεδομένης της ταχύτητας με την οποία ανταποκρίθηκε –ως με ενημέρωσαν εγκύρως –στο αίτημα του Μεγάρου Μαξίμου να ομιλήσει εκεί όπου μέχρι τώρα δεν είχε μιλήσει κανένας πρωθυπουργός!

Τώρα η Πρυτανεία είπε «ναι» στο αίτημα λόγω της κρισιμότητας των περιστάσεων και επειδή «ο πρόεδρος ήθελε να στείλει μηνύματα».

Δυσκολεύομαι να αξιολογήσω τα μηνύματα που συμπεριελάμβανε η ομιλία διά χειρός Μπαλτά – Λιάκου υπό τον τίτλο «Η ελληνική Επανάσταση ως ευρωπαϊκό γεγονός». Αλλά δικαιούμαι να αναρωτηθώ με βάση τα προηγούμενα, αύριο που θα τεθεί εν αμφιβόλω η ικανότητα του προέδρου να αντιπαρατεθεί διεθνώς με τους ομολόγους του διότι δεν κατέχει κανέναν ακαδημαϊκό τίτλο αμφιβάλλει κανείς ότι το επόμενο αίτημα θα είναι «να τον κάνετε διδάκτορα ή επίτιμο καθηγητή»;

Αυτά όμως είναι υποθέσεις. Η πραγματικότητα είναι άλλη και είναι, φευ, ζοφερή.

Μου εστάλη πρόσκληση του συλλόγου του διδακτικού προσωπικού της Ιατρικής Σχολής Αθηνών με την οποία καλούνται να μετάσχουν στην εκδήλωση ΟΛΑ τα μέλη του ΔΕΠ –σε ρόλο χειροκροτητών; Και υπάρχει και το e-mail της Πρυτανείας που δημοσιοποίησε η καθηγήτρια Βάσω Κιντή, με το οποίο η Πρυτανεία ζητούσε να ενημερωθεί ποια από τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας θα έχουν την χαρά να παρακολουθήσουν Tsipra live και ποια όχι.
Φαινόμενα των καιρών.

Πολιτικός χαμαιλέων

Ως φαινόμενο των καιρών θα αντιμετωπίσω και την τοποθέτηση της κυρίας αρχαιολόγου Μ. Βλαζάκη ως γενικής γραμματέως του υπουργείου Πολιτισμού –μια προσωπική επιλογή του υπουργού Ν. Ξυδάκη. Η κυρία Βλαζάκη είναι κατά τη γνώμη μου για PhD πολιτικής μετάλλαξης –λόγω της ταχύτητας με την οποία αλλάζει και προσαρμόζεται αναλόγως στο νέο περιβάλλον.

Οι παλαιότεροι τη θυμούνται όχι για το επιστημονικό της έργο, αλλά ως φίλη της αείμνηστης Μαρίκας (Μητσοτάκη), την εποχή που προΐστατο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χανίων.

Τα χρόνια πέρασαν και όταν ήρθε στα πράγματα, το 2009 ως υπουργός Πολιτισμού, ο καλός φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη Αντώνης Σαμαράς την τοποθέτησε –έτσι για την πλάκα του και χωρίς κρίσεις –γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Εφυγε η ΝουΔου, ήρθε το ΠΑΣΟΚ, η Βλαζάκη εκεί, βράχος ακλόνητος. Μας αποχαιρέτησε και το ΠΑΣΟΚ, ήρθαν παπαδήμοι, πικραμμένοι και τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, η Βλαζάκη, ως η μόνη σταθερά σε αυτόν τον τόπο, στη θέση της!

Τώρα, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με ολίγη από Καμμένο, αναβαθμίζεται σε γενική γραμματέα του υπουργείου!

Respect. Δεν έχω τίποτε άλλο να πω. Βλέπω απλώς την περίπτωσή της να αποτελεί λίαν συντόμως case study σε σχολές πολιτικών επιστημόνων ή και του Γεωπονικού. Εκεί δεν ασχολούνται με την πανίδα –χαμαιλέοντες κ.λπ.;

Γιατί κοροϊδεύει με τις κατασχέσεις;

Εχουμε μπλέξει άσχημα με τους καθηγητές –13 διαθέτει η νέα κυβέρνηση, πράγμα για το οποίο εκφράζω τη διαφωνία μου. Θα έπρεπε να είναι περισσότεροι για να καταστραφεί ολοσχερώς η χώρα –παρότι ο Μπίσμαρκ στον οποίο ανήκει η σχετική ρήση είχε δηλώσει ότι αρκούν μόνο τρεις για να το επιτύχουν.

Εις εκ των δεκατριών, είναι ο κύριος Παρασκευόπουλος, σεβαστός καθ’ όλα, υπουργός της Δικαιοσύνης.

Τον συνέλαβα χθες για δεύτερη φορά ψευδόμενο και επί του γνωστού μείζονος σημασίας θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων. Ο Πρωθυπουργός δήλωσε ενώπιον της Μέρκελ στο Βερολίνο ότι το θέμα των αποζημιώσεων δεν είναι υλικό, αλλά ηθικό. Μόλις την προηγουμένη είχα δημοσιοποιήσει την απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου του 2012 με πρόεδρο τον κ. Γεραρή, το οποίο αποφάσισε ότι δεν μπορούν να γίνουν κατασχέσεις γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα, διότι υφίσταται περίπτωση ετεροδικίας με τη Γερμανία.

Χθες ο περί ου ο λόγος υπουργός δέχθηκε τον δήμαρχο Διστόμου και παράγοντες της περιοχής, και δεσμεύτηκε ότι θα υπογράψει τις κατασχέσεις. Αφού δεν μπορεί να το κάνει, και τελικά δεν θα το κάνει, γιατί κοροϊδεύει τους Διστομίτες και όλους εμάς τους υπολοίπους; Αναρωτιέμαι.

Το νομοσχέδιο και το ανοικτό θέμα

Στην Καλαμάτα βρισκόταν ανήμερα την 25η Μαρτίου ο αδελφός Γιώργος Κατρούγκαλος. Μάλιστα παρακολούθησε και την παρέλαση σε κεντρικό δρόμο της πόλης, ενώ στη συνέχεια πήγε για καφέ, φυσικά στην παραλία. Τα λέω αυτά γιατί ο εκπρόσωπος Γαβριήλ δεν γνώριζε πού βρισκόταν και με παραπλάνησε ελαφρώς όταν τον ρώτησα προχθές το βράδυ. Δεν το κάνω θέμα, άλλωστε ο Γιώργος παραμένει στην κυβέρνηση και αυτό είναι το κυρίαρχο. Υπό την έννοια αυτή, θα επαναφέρω το μονότονο, πιο μονότονο πεθαίνεις, ερώτημα: τι έχει γίνει το νομοσχέδιο που προωθούσε προς ψήφιση στη Βουλή και επαναπροσλάμβανε στο δημόσιο σχολικούς φύλακες, δημοτικούς αστυνομικούς, διοικητικούς των ΑΕΙ, γιατρούς εκτός ΕΟΠΥΥ, καθαρίστριες, ήτοι τις κατηγορίες εκείνες υπαλλήλων στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν πελατάκια του;

Και τι θα γίνει με το μέγα ηθικό και πολιτικό ζήτημα, κάποιος να νομοθετεί για τα πελατάκια του;

Οπως μου είπε και ο εκπρόσωπος Γαβριήλ «για μας το θέμα Κατρούγκαλου έχει κλείσει». Συμφωνώ. Εχει κλείσει, γιατί έχει ανοίξει το θέμα «Τσίπρα» που επωμίζεται αποκλειστικά την ευθύνη πλέον.

Telemarketing και πολιτική

Το κόμμα λέγεται «Πατριωτικό Δίκτυο ΑφύπνισηςΠατρίδα»έχει επικεφαλής τον ανεπανάληπτο performer (τραγουδιστή, ηθοποιό, ιππέα ψωραλέων ίππων, τηλεπωλητή και διάφορα, πολλά άλλα) Παναγιώτη Ψωμιαδη, ο οποίος πωλεί μεν –για τα προς το ζην –υποδήματα μέσω telemarketing, ωστόσο το μεράκι (και σαράκι) της πολιτικής δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Εξού και καθ’ α με πληροφόρησαν, ξεκινάει εαρινές περιοδείες ανά τη χώρα προκειμένου να μεταλαμπαδεύσει σε τελειωμένους δεξιούς τα μηνύματα του ΠΑΔΑΠΑ, διότι οι καιροί ου μενετοί.

Αγνοώ αν οι περιοδείες γίνουν «καβάλα στ’ άλογο». Γνωρίζω όμως τις «προτεραιότητες» του νέου κόμματος, τις οποίες και καταγράφω γνωρίζοντας πόσο καίγονται να τις πληροφορηθούν οι (πιθανοί) οπαδοί: «Η εθνική μας ταυτότητα, η ανασυγκρότηση του κράτους, το αναπτυξιακό – παραγωγικό μας μοντέλο και οι εθνικές διεκδικήσεις».

Ολα μέσα.

Τελευταία Νέα