Το ξέραμε ήδη από την ώρα που ανακοινώθηκε. Αυτή η προεδρική εκλογή δεν ήταν για τον Πρόεδρο. Δεν θα περιοριζόταν στο πρόσωπο. Δεν θα εκτυλισσόταν μόνο ως κοινοβουλευτική αναμέτρηση για τα κουκιά. Ηταν προορισμένη να εξελιχθεί ασύμμετρα ως δοκιμασία θεσμική, με παρενέργειες που υπερέβαιναν κατά πολύ την κρίση για τον υποψήφιο.

Μία από αυτές τις παρενέργειες προσπάθησε πάντως να αναχαιτίσει ο ίδιος ο Σταύρος Δήμας. Στη μοναδική του δημόσια παρέμβαση από τότε που χρίστηκε υποψήφιος, ο Δήμας επιχείρησε να «σκοτώσει» το σενάριο της Χρυσής Αυγής. Να εξουδετερώσει τη δυνατότητα των δεκαέξι υπόδικων βουλευτών να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους ρόλο δόλιου ρυθμιστή, στιγματίζοντας με την ψήφο τους τον θεσμό του Προέδρου και την κοινοβουλευτική διαδικασία για την ανάδειξή του.

Ο Δήμας τούς το ξέκοψε νωρίς. Η απειλή όμως φώναξε ότι είναι ζωντανή. Το σύστημα την είχε απωθήσει στη φυλακή. Οι προφυλακισμένοι χρυσαυγίτες δεν είχαν πια την ευχέρεια να μετατρέπουν καθημερινά το Κοινοβούλιο σε θέατρο γελοιοποίησης του κοινοβουλευτισμού. Κάπως τους είχαμε ξεχάσει. Είχαμε ξεχάσει ότι εξακολουθούσαν να είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού και να μπορούν έτσι να υποσκάπτουν τους θεσμούς εκ των έσω.

Η παρουσία τους στην προεδρική εκλογή λειτούργησε ως οδυνηρή υπόμνηση. Ακόμη και η προληπτική άρνηση βουλευτών της συμπολίτευσης να συναθροιστούν σε προεδρική πλειοψηφία με τους Χρυσαυγίτες δείχνει ότι η πρόκληση είναι διαρκής. Αρκεί να δει κανείς πώς χρωματίζονται οι βουλευτικές επιλογές: Οι μεν αναγκάζονται να εξαρτούν την ψήφο τους από τη στάση των νεοναζί. Ενώ οι δε συγκαταμετρώνται απροβλημάτιστα με τις μαύρες ψήφους που μπλοκάρουν την εκλογή.

Οπως και να ‘χει, το πολιτικό σύστημα, είτε διά της σιωπηρής ανοχής είτε διά μετατροπής της ψήφου σε όργανο δημοκρατικής άμυνας, μοιάζει καταδικασμένο να προσαρμόζει τα αντανακλαστικά του στις ορέξεις των υπονομευτών του.

Και να ήταν μόνο η Χρυσή Αυγή! Οι βουλευτές – εκλέκτορες του Προέδρου είχαν να παλέψουν και με νέους ίσκιους. Η διαδικασία έγινε πεδίο ανοίκειας πόλωσης, όπου χρησιμοποιήθηκαν και μη συμβατικά όπλα πολιτικής αντιπαράθεσης. Οπλα που φαίνονται ικανά να αφήσουν βαθύ αποτύπωμα σε όσα θα ακολουθήσουν.

Κι αυτό είχε φανεί από νωρίς: Η περιπέτεια της προεδρικής εκλογής δεν τελειώνει με την προεδρική εκλογή. Δεν είναι μόνο τι τελειώνει σήμερα με τον τρίτο κύκλο ψηφοφορίας. Είναι κυρίως τι αρχίζει.

Τελευταία Νέα