Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι το χρέος είναι βιώσιμο; Εχει κανείς ακόμα την αυταπάτη ότι η Ελλάδα, που έχασε σε 4 χρόνια το 25% του ΑΕΠ της και βλέπει την ανάπτυξη από την κλειδαρότρυπα των Μνημονίων, μπορεί να εξυπηρετήσει χρέος που σκαρφάλωσε ήδη στο 176% του ΑΕΠ και να ανταποκριθεί σε τοκοχρεολύσια που τρέχουν με 6 δισ. τον χρόνο; Οι αναλυτές των περισσότερων think tanks βάζουν στοίχημα τα διδακτορικά τους ότι αν δεν υπάρξει γενναία αναδιάρθρωση, η διαχείριση του χρέους θα παραπέμπει μονίμως στον μύθο του Σίσυφου.

Προς τι λοιπόν η προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου να οχυρωθεί πίσω από το μύθευμα του success story ή την προσμονή των ανεξάντλητων πλεονασμάτων; Μήπως αυτές οι ενέσεις υπεραισιοδοξίας δεν έχουν άλλον ορίζοντα πέρα από τις επικείμενες εκλογές;

Επειδή, όμως, το διεθνές περιβάλλον δεν δείχνει να συμμερίζεται την κυβερνητική αισιοδοξία, με αποτέλεσμα το success story να «βάζει νερά», επιστρατεύεται ως παίκτης από τον πάγκο ο «πολιτικός κίνδυνος», με την προσδοκία να γυρίσει το παιχνίδι. Δεν είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνο; Αν η κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά και αναπαριστά την πιθανότητα πολιτικής αλλαγής με την κόλαση του Δάντη, πυροβολεί τα πόδια της, αφού, διεκτραγωδώντας την κατάσταση, εξαναγκάζει τους δανειστές να μεταθέσουν τις όποιες αποφάσεις τους σε χρόνο με «καθαρό» πολιτικό περιβάλλον.

Αυτοκαταστροφική ή όχι, η συγκεκριμένη τακτική απαγορεύει στο κυβερνητικό επιτελείο να σκεφτεί το αυτονόητο: να αναζητήσει, δηλαδή, ένα μίνιμουμ πλαίσιο συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για την αναδιάρθρωση του χρέους, όπως προτείνει η ΔΗΜΑΡ, που θα ισχυροποιούσε άμεσα τη χώρα και θα διεύρυνε μακροπρόθεσμα τις διαπραγματευτικές δυνατότητές της.

Αλλά ποιος νοιάζεται; Οταν παίζεις στο γήπεδο της κινδυνολογίας, όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν ψιλά γράμματα.

Ο Χρήστος Μαχαίρας είναι εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ

Τελευταία Νέα