Λίγο μετά τις 7 μ.μ. της περασμένης Πέμπτης, οι κάτοικοι του Χάρπερεϊ, μιας συνοικίας του Μάντσεστερ, άκουσαν δυνατά, έξαλλα γαβγίσματα. Στο Χάρπερεϊ εδρεύει το Καταφύγιο Σκύλων του Μάντσεστερ, το μεγαλύτερο του είδους εκτός Λονδίνου. Οι κάτοικοι είναι συνηθισμένοι σε ανάλογους ήχους. Αλλά αυτή τη φορά, ήταν προφανές πως συνέβαινε κάτι κακό. Το καταφύγιο καιγόταν.

Ακούγοντας τα πανικόβλητα αλυχτίσματα, δύο περίοικοι, ο Τζέισον Ντάιερ και ο Ντιν Ρόστοκ, πήδηξαν τη μάντρα και έτρεξαν μέσα στο φλεγόμενο κτίριο, ανοίγοντας τις πόρτες με κλωτσιές. Κάνοντας όσο πιο γρήγορα γινόταν, περνούσαν λουριά στα σκυλιά, τα έβγαζαν έξω, τα έδεναν και επέστρεφαν. Μέχρι να φτάσει η πυροσβεστική, είχαν διασώσει 20 σκύλους. Οι 30 πυροσβέστες έκαναν ό,τι μπορούσαν. Κάπου 150 σκυλιά σώθηκαν. Αλλα 60 όμως χάθηκαν. Οι εγκαταστάσεις του καταφυγίου καταστράφηκαν. Ως ύποπτος για τον εμπρησμό συνελήφθη ένας 15χρονος. Εχει πια αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.

Το Καταφύγιο Σκύλων του Μάντσεστερ λειτουργεί από το 1883. Εκτοτε, έχει βρει σπίτι σε ένα εκατομμύριο παρατημένα και αδέσποτα (στην Αγγλία, οι δύο αυτές λέξεις είναι ταυτόσημες) σκυλιά. Κάθε χρόνο αναλαμβάνει κάπου 7.000 σκύλους και βρίσκει σπίτι στο 95% από αυτούς. Σύμφωνα με τον Αλι Φογκ, έναν αρθρογράφο της Γκάρντιαν, τα πάρκα του Μάντσεστερ είναι γεμάτα από χαρωπούς «αποφοίτους» του καταφυγίου. Ο Φογκ όμως δεν μπορεί να περιγράψει, όπως θα ήθελε, τις εγκαταστάσεις ως ένα σύμπαν χαρούμενων, υγιών ζώων που χοροπηδούν στα λιβάδια της ανθρώπινης γενναιοδωρίας. Ενας καταθλιπτικός χώρος είναι, γεμάτος κλουβιά με θλιμμένα, φοβισμένα ζώα. Κάποια ημίαιμα, άλλα ράτσας, τα περισσότερα μπουλ τεριέ που εκτράφηκαν και αγοράστηκαν ως φύλακες, όπλα ή τρόπαια κι έπειτα εγκαταλείφθηκαν. Γι’ αυτό και ο Φογκ αρνείται να στοχεύσει όλη του την οργή στον 15χρονο (αν φυσικά είναι αυτός ο δράστης) που έβαλε τη φωτιά εξαιτίας ενός αδιευκρίνιστου συνδυασμού βλακείας, μοχθηρίας και νοητικής δυσλειτουργίας. «Χωρίς ένα ηλίθιο παιδί», γράφει, «60 σκυλιά δεν θα είχαν πεθάνει. Αλλά χωρίς εκατοντάδες ηλίθιους ενήλικους, τα σκυλιά δεν θα είχαν βρεθεί εκεί ποτέ». Δίκιο έχει φυσικά. Αλλά όπως εδώ, έτσι και στην Αγγλία η οργή είναι κατανοητή μεν, μάταιη δε και γι’ αυτό ψυχοφθόρα. Αλλού είναι το νόημα. Στους εκατοντάδες ανθρώπους που έσπευσαν μαθαίνοντας για την πυρκαγιά στο σημείο με τροφή, κουβέρτες, κλουβιά… Και στους χιλιάδες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του καταφυγίου για βοήθεια και έχουν ήδη δωρίσει συνολικά 1,2 εκατ. στερλίνες.