Φεντερίκα Μογκερίνι, γεννημένη τον Ιούνιο του 1973, ετών 41. Από τον ερχόμενο Νοέμβριο θα είναι η νέα «υπουργός Εξωτερικών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κατηγορήθηκε από πολλούς, μεταξύ των οποίων και από την εφημερίδα «Μοντ» με πρόσφατο κύριο άρθρο της, ότι είναι άπειρη. Απάντησε ότι ο ιταλός πρωθυπουργός –για τον οποίο είχε πει κάποτε ότι παίρνει κάτω από τη βάση στην εξωτερική πολιτική –είναι μικρότερος απ’ αυτήν. Πράγματι, έχουν διαφορά ενάμιση χρόνο.

Εμανουέλ Μακρόν, γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1977, ετών 37 παρά κάτι. Από την περασμένη εβδομάδα είναι ο νέος υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας. Κατηγορήθηκε από πολλούς ότι είναι ένας εκατομμυριούχος πρώην τραπεζίτης, άρα δεν καταλαβαίνει τις ανησυχίες του λαού. Κάποιοι θυμήθηκαν πως όταν ο Ολάντ διακήρυσσε ότι θα επιβάλει φόρο 75% στα μεγάλα κεφάλαια, εκείνος είχε σχολιάσει ότι «θα γίνουμε Κούβα χωρίς τον ήλιο». Ο ίδιος πάντως υπενθυμίζει ότι εκτός από τραπεζίτης υπήρξε και φιλόσοφος: το διδακτορικό του ήταν για τον Χέγκελ κι έκανε τρία χρόνια κοντά στον μεγάλο φιλόσοφο Πολ Ρικέρ. Και ζητά να τον κρίνουμε από τις πράξεις του.

Τα δύο νέα πρόσωπα στην πολιτική ζωή της Ευρώπης έχουν τουλάχιστον δύο κοινά στοιχεία. Το πρώτο είναι ότι αμφισβήτησαν εγκαίρως τον γκουρού τους, ίσως επειδή κατάλαβαν ότι αυτό θα λειτουργούσε υπέρ τους (ενώ ο Αρνό Μοντμπούρ καθυστέρησε, και την πάτησε). Το δεύτερο είναι ότι επελέγησαν για τις θέσεις αυτές ακριβώς, και κυρίως, επειδή είναι νέοι. Η Ευρώπη βρίσκεται σε τέτοια αδιέξοδα –πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά –που αναζητεί ανθρώπους πρωτίστως με φρέσκια σκέψη και δευτερευόντως με αποδεδειγμένες ικανότητες. Μπορεί να το δει κανείς από τη θετική του πλευρά: οι νέοι είναι θεωρητικά πιο μαχητικοί και λιγότερο δογματικοί. Μπορεί να το δει κι από την αρνητική: τοποθετώντας νέους σε καίρια πόστα, οι «μεγάλοι» μπορούν να τους ελέγχουν καλύτερα. Η Ανγκελα Μέρκελ δεν πρόκειται ασφαλώς να δεχθεί να χαράσσει την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική μια κάποια Μογκερίνι…

Νέα είναι και η Ρένα Δούρου. Γεννημένη τον Οκτώβριο του 1974, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το επιχείρημα της Μογκερίνι: ο δικός της γκουρού, ο Αλέξης Τσίπρας, είναι εβδομήντα μέρες μεγαλύτερός της. Εδώ δεν τέθηκε ποτέ θέμα αμφισβήτησης. Ούτε τίθεται θέμα ελέγχου. Η νέα περιφερειάρχης Αττικής δεν ενδιαφέρεται άλλωστε τόσο να πετύχει στη συγκεκριμένη αποστολή της, όσο να δώσει ένα δείγμα εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Βαν Μόρισον, πάλι, δεν είναι ακριβώς νέος. Χθες μπήκε στα εβδομήντα. Σ’ αυτόν απευθυνόμαστε όμως για να μας καθησυχάσει: «Οταν δεν χρειάζεται να ανησυχείς θα υπάρχουν μέρες σαν κι αυτή/ Οταν κανείς δεν βιάζεται θα υπάρχουν μέρες σαν κι αυτή/ Οταν δεν σε προδίδει του Ιούδα το παλιό φιλί / Ω, η μαμά μου είπε πως θα υπάρχουν μέρες σαν κι αυτή». Ο καθείς με τον γκουρού του.

Τελευταία Νέα