Τα ξεχάσαμε όλα. Και τον φόρο για τα ακίνητα. Και το ενδεχόμενο εκλογών. Και το εμπάργκο των Ρώσων. Το θέμα είναι ένα. Ο τάφος της Αμφίπολης είναι του Αλέξανδρου; Και αν όχι, ποιανού είναι; Το θέμα προσφέρεται για κουβεντούλα στην ξαπλώστρα με τον φρέντο ανά χείρας –δεν ήθελε και πολύ η φωτιά που έβαλε ο τάφος να γίνει ανεξέλεγκτη. Και μια και δεν απειλούσε δάση και κατοικημένες περιοχές, οι αρμόδιοι έριξαν και το λαδάκι τους από πάνω. Πήγαν μια βόλτα δηλαδή από εκεί να δουν τι γίνεται. Απροειδοποίητα, επισήμως. Μετά όμως φρόντισαν να διαρρεύσει η επίσκεψη μαζί με το αντίστοιχο φωτογραφικό ντοκουμέντο και τα σχετικά σχόλια. Και να δεχθούμε ότι σε τέτοιες εποχές δεν γυρίζει εύκολα ο πολιτικός κόσμος την πλάτη στην εθνική υπερηφάνεια που μπορεί να προσφέρει ένα σπουδαίο αρχαιολογικό εύρημα. Οι αρχαιολόγοι όμως –που έχει και πολλούς και σε πολύ υψηλές θέσεις το υπουργείο Πολιτισμού –γιατί δεν έβαλαν ένα φρένο; Πού είναι εκείνη η επίσημη ανακοίνωση που θα έβαζε τέλος στην παραφιλολογία, στις εικασίες, στα ακραία σενάρια και στον κίνδυνο να γίνει η Ελλάδα γραφική διεθνώς;

Πέρυσι που το θέμα είχε έρθει ξανά στη δημοσιότητα, η αντίστοιχη ανακοίνωση είχε κόψει τη φόρα σε πολλούς: «Πριν προχωρήσει η ανασκαφική έρευνα, οποιαδήποτε ερμηνεία και πολύ περισσότερο οποιαδήποτε ταύτιση με ιστορικά πρόσωπα στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης και είναι παρακινδυνευμένη». Η φετινή σιωπή όμως μοιάζει ένοχη. Και δεν αρκούν για να τη σπάσουν οι σκόρπιες δηλώσεις γεμάτες μισόλογα και υποθέσεις. Διότι αρχαιοκάπηλος δεν είναι μόνο όποιος κλέβει αρχαιότητες, αλλά και όποιος τις εκμεταλλεύεται.