Στις 8 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής η επίσημη τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας. Μίλησε ο Σαμαράς, χαιρέτισαν Μπαρόζο και Βαν Ρομπάι, το κλίμα ήταν πανηγυρικό. Απουσίαζε όμως όλη η αντιπολίτευση. Ο Τσίπρας δεν πήγε επειδή η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε, λέει, την προεδρία για να θέσει τα μεγάλα ζητήματα. Ο Κουβέλης επειδή κάπου ήταν. Ο Καμμένος επειδή είχε συνάντηση με τον Φάρατζ. Και ο Κουτσούμπας επειδή δεν γουστάρει την Ευρώπη. Η μία δικαιολογία ήταν χειρότερη από την άλλη. Θα έλεγε κανείς ότι είχαμε πιάσει πιάτο.

Κι όμως, όχι. Πάντα υπάρχει κάτι που ένας Ελληνας μπορεί να το κάνει χειρότερα. Τελευταίο παράδειγμα είναι η άρνηση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ να λάβει μέρος στο πρώτο επίσημο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία της Κομισιόν. Η συζήτηση οργανώνεται την ερχόμενη Δευτέρα στο Μάαστριχτ. Τέσσερις υποψήφιοι θα δεχθούν ερωτήσεις από 700 νέους ανθρώπους για το μέλλον της Ευρώπης και η εκδήλωση θα μεταδοθεί live σε όλο τον κόσμο σε 13 γλώσσες. Αλλά ο Τσίπρας δεν θα είναι εκεί. Δεν θα παρουσιάσει το όραμά του για μια «άλλη» Ευρώπη. Δεν θα καταγγείλει τους άλλους υποψηφίους για τον συντηρητισμό τους. Δεν θα βροντοφωνάξει «Ή Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ». Γιατί;

Οι δικαιολογίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι επιπέδου δεκαπενταμελούς. Πρώτα είπαν ότι έλαβαν την πρόσκληση αργά, μόλις στις 19 Μαρτίου, και ακολούθησαν οι διακοπές του Πάσχα! Υστερα ισχυρίστηκαν ότι ο Τσίπρας είναι ο μόνος υποψήφιος που κάνει καμπάνια στον δρόμο, και όχι σε στούντιο, άρα, δεν είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή (κάπου θα είναι δηλαδή τη Δευτέρα, αλλά δεν μας λένε πού). Εν είδει παραχώρησης, βεβαίωσαν ότι ο Τσίπρας θα λάβει μέρος στο «επίσημο, κεντρικό» ντιμπέιτ της 15ης Μαΐου (γιατί προφανώς τα άλλα είναι άτυπα και περιφερειακά, άρα, δεν είναι του ύψους του Αλέξη). Και τέλος, το κερασάκι στην τούρτα, υπενθύμισαν ότι ο Σουλτς και ο Γιούνκερ δεν έχουν απαντήσει ακόμη στην πρόταση για τηλεμαχία που τους έχει απευθύνει ο… Πελεγρίνης!

Ελπίζω ειλικρινά να μη μεταφραστούν αυτά τα απίστευτα πράγματα σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Ας παραμείνουν εντός συνόρων, σ’ αυτό το θλιβερό επίπεδο διαλόγου εμείς έχουμε συνηθίσει. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ο άνθρωπος που ονειρεύεται να κυβερνήσει την Ελλάδα και να αλλάξει την Ευρώπη μόνο σε ένα τέτοιο επίπεδο μπορεί να σταθεί: σε μια αντιπαράθεση ανάμεσα στον Σκουρλέτη και τον Κεδίκογλου. Ή να μιλά σε συγκεντρώσεις οπαδών, δίπλα στη Βάγκενκνεχτ ή τον Μελανσόν. Μόλις καλείται να λάβει μέρος σε μια συζήτηση ευρωπαϊκού επιπέδου και να διασταυρώσει τις ιδέες του με τα επιχειρήματα σοβαρών ευρωπαίων πολιτικών, κάνει πίσω. Είναι αλλεργικός στον διάλογο, προτιμά τους μονολόγους. Δεν μπορεί να κτίσει, ξέρει μόνο να γκρεμίζει. Δεν τα έχει καλά με τη σύνθεση, προτιμά την καταγγελία. Χώρια που πρέπει μετά να δίνει λογαριασμό στον Λαφαζάνη.

Τελευταία Νέα