Αναζήτηση
|
|
Είναι μια εβδομάδα κατά την οποία όλες οι πλευρές στην παράσταση του τρόμου
στη Μέση Ανατολή, πρέπει να σκεφτούν όσο πιο ψύχραιμα μπορούν. Υπάρχει μια
στάση μεταξύ των πολιτικών στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ που θα την αποκαλούσα «H
πρόκληση του Πρόσπερο», από το έργο του Σαίξπηρ «H Τρικυμία». Ο Πρόσπερο
πιστεύει ότι με τις μαγικές του δυνάμεις μπορεί να κάνει τα πάντα – θα σύρει
τους εχθρούς του στο ερημονήσι του και θα τους επηρεάσει με τέτοιο τρόπο, ώστε
να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς του. Αυτή η πρόκληση ήταν προφανής στην εισβολή
του Αριέλ Σαρόν το 1982 στον Λίβανο. Ήταν σαφής στην εισβολή το 2003 τής
Αμερικής στο Ιράκ. Και στις δύο περιπτώσεις, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ είχαν την
ενθάρρυνση των Αράβων συμμάχων τους και νόμιζαν ότι θα κατάφερναν να
ανατρέψουν την κατάσταση με έναν τρόπο που οι ίδιοι οι Άραβες δεν μπορούσαν.
Μπορείτε να ακούσετε τον αντίλαλο αυτής της σκέψης και σήμερα: Ισραηλινοί
αναλυτές επισημαίνουν ότι σουνιτικές χώρες – η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και
η Ιορδανία – τους ευχαριστούν στις ιδιωτικές τους συναντήσεις για τη διάλυση
της σιιτικής ισχύος.
Αν η ισραηλινή εκστρατεία κατά της Χεζμπολάχ συνεχιστεί επί εβδομάδες ή μήνες,
πόσον καιρό θα χρειαστεί για να αντιμετωπίσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τη
σιιτική αντίδραση στο Ιράκ; Την ίδια ώρα, ανησυχία προκαλεί και η πληροφορία
ότι το FBI και η CIA λαμβάνουν όλο και περισσότερα «μηνύματα» για νέες
τρομοκρατικές επιθέσεις στην Αμερική.
Όταν προκύπτουν διεθνείς κρίσεις, οι αναλυτές επικαλούνται την τραγική αλυσίδα
των γεγονότων που κατέληξαν στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο – την πολιτική
κατευνασμού του Νέβιλ Τσάμπερλεν, που ενίσχυσε τους ναζί και οδήγησε στη σφαγή
δεκάδων εκατομμυρίων. Όμως αξίζει να θυμηθούμε και το μάθημα του 1914, όταν ο
κόσμος κύλησε σε έναν πόλεμο που θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν οι πολιτικοί
είχαν αποδράσει από την αδιέξοδη αλυσίδα δράση – αντίδραση. Ζούμε μια ανάλογη
στιγμή Σαράγεβο σήμερα, όπως τότε που οδηγηθήκαμε στον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Είναι αδύνατο να το γνωρίζουμε. Όμως, δεδομένων των κινδύνων για τις ΗΠΑ και
τους συμμάχους της, την εβδομάδα αυτή οι Αμερικανοί θα πρέπει να είναι
επιθετικοί, δραστήριοι διπλωμάτες και όχι παρατηρητές. Αν η Αμερική θέλει να
είναι πραγματικός ηγέτης του κόσμου, δεν μπορεί να εμφανίζεται ως αιχμάλωτος
των γεγονότων.
