Ουδείς μπορεί σήμερα να πει πώς ακριβώς θα εξελιχθούν ο φονικός πόλεμος στο

Ιράκ και οι συνέπειές του. Αλλά η αποστολή των πολιτικών υπευθύνων είναι να

δημιουργήσουν τις συνθήκες για μια διαρκή ειρήνη. Θα ήθελα εδώ να παρουσιάσω

τρία απλά διδάγματα που έχουμε ήδη αποκομίσει.

Το πρώτο είναι πως θα πρέπει να εγκαθιδρύσουμε έναν «νέο διεθνισμό», ικανό να

ελέγξει την παγκοσμιοποίηση. Ο διεθνισμός αυτός πρέπει να είναι πραγματικά

πολυμερής και να σέβεται το δίκαιο. Ο πόλεμος του Ιράκ καταδικάζεται από τη

Γαλλία και πολλούς άλλους ακριβώς επειδή αποφασίσθηκε μονομερώς και χωρίς να

γίνει σεβαστό το διεθνές δίκαιο. Ακόμη πρέπει να εκτιμήσουμε πόσο η παραβίαση

του δικαίου συνιστά επικίνδυνο προηγούμενο. Σήμερα είναι οι ΗΠΑ και οι

σύμμαχοί τους, αλλά αύριο γιατί όχι άλλες χώρες, με αποτέλεσμα να αποκλεισθεί

πλέον οποιαδήποτε ειρηνική λύση στις επόμενες κρίσεις;

Το δεύτερο δίδαγμα του πολέμου είναι η ανάγκη να ενισχυθεί η οικοδόμηση της

ενωμένης Ευρώπης και να δημιουργηθεί γρήγορα μια ευρωπαϊκή άμυνα. Η ευρωπαϊκή

κοινή γνώμη διαδήλωσε σύσσωμη την επιθυμία της να αποφευχθεί ο πόλεμος. Αλλά

οι κυβερνήσεις διχάστηκαν βαθιά. Ο πόλεμος αυτός δείχνει πως επείγει για την

Ευρώπη να προχωρήσει προς την πολιτική ενότητα, να γίνει μια ομοσπονδιακή

Ευρώπη, πιο δημοκρατική, πιο ολοκληρωμένη. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον

ίδιο ρυθμό, σε όλους τους τομείς και για όλους, κυρίως με 25 μέλη. Εξ ου η

ανάγκη για ένα είδος «πρωτοπορίας», αποτελούμενης από χώρες που θα θέλουν και

θα μπορούν να προχωρήσουν γρηγορότερα. Η πραγματοποίηση μιας Ευρώπης της

Άμυνας με τη μέθοδο αυτή έχει ουσιώδη σημασία.

Ένα άλλο δίδαγμα στο σημείο αυτό της σύγκρουσης είναι ότι δεν θα υπάρχει

παγκόσμια ασφάλεια χωρίς γενναιοδωρία, χωρίς αλληλεγγύη. Η ασφάλεια δεν είναι

μόνον υπόθεση στρατιωτικών μέσων. Η αλληλεγγύη με τον Νότο, ο αγώνας ενάντια

στην πείνα, ενάντια στις αρρώστιες και τη φτώχεια, είναι παγκόσμιες ευθύνες.

Αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να εφαρμοστεί σε όλους τους διεθνείς τομείς. Τη

«σύγκρουση των πολιτισμών» δεν θα την αποφύγουμε με τον πόλεμο, αλλά με την

αλληλεγγύη.

Ο Λοράν Φαμπιούς είναι πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας και βουλευτής του

Σοσιαλιστικού Κόμματος