Τι επινόηση κι αυτή: να μετράμε τα γκολ ενός ποδοσφαιριστή από την 1η Ιανουαρίου έως τις 31 Δεκεμβρίου, λες και πρόκειται για εισόδημα που θα δηλωθεί στην Εφορία! Επειδή κάποιοι διεστραμμένοι σκέφτηκαν κάποτε ότι έτσι θα πιστοποιούσαν και στατιστικά το χάρισμα του Γκερντ Μίλερ, του πιο δεινού σκόρερ όλων των εποχών μέχρι την περασμένη Κυριακή.

Το ποδόσφαιρο έχει τη δική του χρονιά, που τη λένε αγωνιστική περίοδο ή σεζόν. Οπως οι εταιρείες έχουν τη χρήση, οι μαθητές το σχολικό έτος και οι φοιτητές το ακαδημαϊκό, ώστε οι όποιες επιδόσεις να κρίνονται και να συγκρίνονται μέσα σε προκαθορισμένα χρονικά όρια. Διαφορετικά ας μετράει ο καθένας κατά πώς τον βολεύει: η επιχείρηση να λέει ότι ήταν η πιο κερδοφόρος της Σαρακοστής, ο μαθητής ότι έπιασε τους καλύτερους βαθμούς της τάξης ανάμεσα σε δύο Eurogroup και ο Φουρτάδο ότι έχει βάλει τα περισσότερα γκολ από οποιονδήποτε κυνηγό στον κόσμο σε εαρινή ισημερία. Και όποιον τον συμφέρει, να πιάνει το σεληνιακό έτος ή την καλύτερή του διετία, όπως υπολογίζεται η σύνταξη στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ.

Αναζητώντας νέους τρόπους για να πλασάρει τους ήρωές της, η ποδοσφαιρική βιομηχανία ξέθαψε αυτό το κομματάκι αυθαίρετο ρεκόρ του Γκερντ Μίλερ, για το οποίο ελάχιστοι είχαν ακούσει μέχρι πρόσφατα. Η δοξασία για τα περίφημα χίλια γκολ που πέτυχε στην καριέρα του ο μάγος Πελέ ήταν –λίγο ως πολύ –γνωστή, αλλά τα 85 τέρματα του Γερμανού το 1972 αναπαύονταν επί δεκαετίες στην αυλή της τερατολογίας. Δεν πά’ να ‘χε βάλει και 100; Γιατί να το σκαλίζουμε αφού επί 40 χρόνια ούτε οι πιο φονικοί γκολτζήδες που πέρασαν από τα γήπεδα –ο Φαν Μπάστεν, ο Μπατιστούτα, ο Ρομάριο ή ο Ρονάλντο –δεν πλησίασαν αυτό τον παραμυθένιο άθλο;

Ωσπου άρχισε να εκπληρώνεται η προφητεία του Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο είχε πει πως «αν πάρουμε τον Μέσι από τις πτέρυγες και τον κάνουμε εννιάρι δίνοντάς του απόλυτη ελευθερία κινήσεων, θα βάζει 100 γκολ τον χρόνο». Ο πρώην προπονητής της Μπαρτσελόνα δεν είχε λόγο να εννοεί το ημερολογιακό έτος, σημασία όμως έχει ότι φέτος ο μικρός διαβολάκος τον δικαίωσε. Και όταν πια πλησίαζε τα 80 γκολ, ο μύθος του Μίλερ απέκτησε παγκόσμια υπόσταση. Η Ομοσπονδία της Ζάμπια «θυμήθηκε» ότι ο Γκόντφρι Τσιταλού είχε βάλει 107 γκολ το 1972. Θα το ψάξει, λέει, στα αρχεία κάθε επαρχίας της χώρας. Και άμα βρει στα κωλοχώρια της Ζάμπια φύλλα αγώνων που έγιναν εδώ και 40 χρόνια, δεν μπορεί: θα υπάρχει στην Πολεοδομία εκείνη η κάτοψη ταράτσας που τους είχε πάει η μάνα μου όταν γεννήθηκα για να χτίσει πλυσταριό. Επειτα ήρθε η Φλαμένγκο να ισχυριστεί ότι ο Ζίκο το ’79 είχε πετύχει 89 γκολ. Ωρα είναι να βγει ο Αλαφούζος και να πει ότι και ο Αντωνιάδης είχε βάλει 90 γκολ το ’73, αλλά τα μισά τού τα είχε ακυρώσει η παράγκα του Γουλανδρή! Ή να ζητήσουν οι μουσουλμάνοι να τα μετρήσουμε ξανά με έτη Εγίρας…

Ωστόσο το πιο εντυπωσιακό δεν είναι ότι ο Λίο Μέσι νίκησε τον Γκερντ Μίλερ σε αυτό το αμφιλεγόμενο μπρα ντε φερ. Είναι ότι ακόμη και όταν βρέθηκε μία ανάσα μακριά από το ρεκόρ, δεν άλλαξε τις συνήθειές του στο παραμικρό: δεν προσπάθησε να εκβιάσει το γκολ ούτε μία φορά –σίγουρος ότι στο τέλος της διαδρομής του ο κόσμος θα έχει πολύ σπουδαιότερους λόγους για να τον θυμάται.

Ο σπουδαιότερος, μέχρι στιγμής, είναι η υπερφυσική του διάρκεια. Ιδανικός performer σε κάθε ματς εδώ και πέντε χρόνια! Και αν ο Θεός τον έχει καλά, δεν βλέπω τι θα τον εμποδίσει να τα κάνει έξι, επτά ή ποιος ξέρει πόσα. Μόλις στα 25 του, θα έχει και δυο – τρεις ευκαιρίες (Μουντιάλ) να απαντήσει στους οπαδούς του Μαραντόνα. Που λένε ότι ο δικός τους δεν έλαμψε στο ασφαλές περιβάλλον της κορυφαίας ομάδας του πλανήτη αλλά στη Νάπολι και στην Εθνική Αργεντινής κάνοντας πρωταθλητές ένα μάτσο μέτριους.

Τελευταία Νέα