Η μετατροπή των νησιών σε ενεργειακά αυτόνομα έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια πολλές προσδοκίες στις τοπικές κοινωνίες, που άλλοτε επιβεβαιώθηκαν και άλλοτε όχι. Το λέω με αφορμή τη βράβευση της Τήλου ως πράσινου νησιού, μοντέλο που μαθαίνω ότι ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης θα ήθελε να εφαρμόσει και αλλού. Τέτοιες σκέψεις για παράδειγμα ακούω ότι υπάρχουν για την Ικαρία, όπου ήδη η ΔΕΗ κατασκευάζει υβριδικό έργο (συνδυασμός αιολικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας), ένα από τα πρώτα στο είδος του πανευρωπαϊκά, με προοπτική να λειτουργήσει το 2018. Κατά καιρούς πολλά από τα ξερονήσια του Αιγαίου αλλά και μεγαλύτερα νησιά, είχαν θελήσει να γίνουν πράσινα. Λειψοί, Αϊ-Στράτης, Μήλος, Νίσυρος, Λέσβος, Χίος, Σαμοθράκη έχουν κατά καιρούς εμπλακεί στην συζήτηση για να γίνουν ενεργειακά αυτόνομα. Οσον αφορά τα μεγαλύτερα, για να απαλλαγούν από το μαζούτ που καίνε οι τοπικές μονάδες της ΔΕΗ θα περιμένουν κάμποσα ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσει σε αυτά το καλώδιο που θα τα διασυνδέσει με την ηπειρωτική χώρα. Μαζί θα περιμένουμε κι όλοι εμείς, και θα πληρώνουμε μέσω των λογαριασμών ρεύματος τις περίφημες χρεώσεις Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ), με μοναδικούς ωφελημένους τους προμηθευτές πετρελαίου των μονάδων της ΔΕΗ.