Με μια αιφνιδιαστική δήλωση, που έγινε on camera και συνδέθηκε ευθέως με τις πρόσφατες διαρροές από τις μυστικές διασκέψεις για τον ασφαλιστικό νόμο, ο αρχαιότερος μέχρι χθες έλληνας δικαστής Νίκος Σακελλαρίου επέλεξε, στέλνοντας σαφή μηνύματα προς την εκτελεστική εξουσία αλλά και το εσωτερικό του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ύστερα από 42 χρόνια δικαστικής σταδιοδρομίας να παραιτηθεί από τη θέση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η κίνηση αυτή, που δεν έχει προηγούμενο στα μεταπολιτευτικά χρονικά, εκτός από το αναμφισβήτητο θεσμικό της βάρος, έχει και πολιτικό αντίκτυπο καθώς από την απλή ανάγνωσή της διαπιστώνει κανείς επτά λόγους που συνδέονται με την παραίτηση Σακελλαρίου. Τρεις ημέρες μετά τις διαρροές από τις συνεχιζόμενες διασκέψεις που διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο πρόεδρός του, με λόγο εμφανώς φορτισμένο μπροστά στις κάμερες, φορώντας την τήβεννο του δικαστή, δήλωσε ότι παραιτείται από τη θέση του προκαλώντας αιφνιδιασμό εντός και εκτός των πυλών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας.

Αιφνιδιασμός και αιχμές. Η ανακοίνωση της παραίτησης του Σακελλαρίου μπορεί να αιφνιδίασε συναδέλφους του, αλλά πολλοί εξ αυτών σημείωναν με νόημα πως και στο παρελθόν είχαν γίνει διαρροές για πολύ σοβαρές υποθέσεις, χωρίς ωστόσο ουδείς από την ηγεσία του ΣτΕ να οδηγηθεί στην πόρτα εξόδου. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι δεν έλειψαν και φωνές που χαρακτήριζαν την επιλογή Σακελλαρίου ως «ηρωική» έξοδο, αποδίδοντάς της μάλιστα πολιτικές διαστάσεις. Στη δήλωσή του, που αποτελείται από τρεις δακτυλογραφημένες σελίδες και 636 λέξεις, εντοπίζονται οι επτά λόγοι της παραίτησής του, η οποία έγινε αποδεκτή από τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, ο οποίος επισημαίνει ότι «η παραβίαση δικονομικών κανόνων όσον αφορά τη διαδικασία έκδοσης δικαστικών αποφάσεων και δη η παραβίαση του δικαστικού απορρήτου και των διαμειβόμενων σε κεκλεισμένων των θυρών διασκέψεις, το οποίο θέτει στην επιστολή παραίτησής του και ο κ. Σακελλαρίου, υποβαθμίζει κατάφωρα τον θεσμό της Δικαιοσύνης και δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά στους πολίτες».

1 Η αντίθεσή του στη μνημονιακή πρόβλεψη για μείωση των συντάξεων: «Εκτιμούμε ότι είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος περαιτέρω μειώσεως του ύψους των απονεμόμενων συντάξεων με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωση των συνταξιούχων».
2 Η εκτίμησή του ότι το κράτος δικαίου στην Ελλάδα υποχωρεί προς όφελος των οικονομικών στόχων: «Από την εποχή του πρώτου Μνημονίου, ορισμένοι συνάδελφοί μου, μεταξύ των οποίων και εγώ, είχαμε επισημάνει τη μη συμβατότητα των ρυθμίσεων του Μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει, χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε, για την επερχόμενη πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού που (… ) σηματοδότησε τη συνακόλουθη υποχώρηση του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους».
3 Οι διαρροές από το Συμβούλιο της Επικρατείας, που σπάνε κάθε έννοια απορρήτου στο Ανώτατο Δικαστήριο: «Η πρόσφατη παραβίαση του απορρήτου της διασκέψεως του Δικαστηρίου σχετικά με το νέο ασφαλιστικό σύστημα προκάλεσε εύλογη αναταραχή σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία».
4 Η αδυναμία του ίδιου να σταματήσει αυτές τις διαρροές, ώστε να αποφασίζουν οι δικαστές σε κλίμα ηρεμίας και νηφαλιότητας: «Η αδιανόητη όσο και απαράδεκτη παραβίαση του δικαστικού απορρήτου, την οποία αντικειμενικά αδυνατώ να ελέγξω, επέφερε καίριο πλήγμα στην αξιοπιστία του θεσμού του Συμβουλίου της Επικρατείας».
5 Ο διαγκωνισμός που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του δικαστηρίου, στο πλαίσιο της κούρσας διαδοχής του που έχει ξεκινήσει: Πίσω από τις γραμμές δήλωσής του είναι εμφανής, για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι αφήνονται αιχμές σε σχέση με τις διαρροές που συνδέονται με την κούρσα διαδοχής για την προεδρία του ΣτΕ.
6 Οι σχέσεις του με την κυβέρνηση, που δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές, μετά την ιστορία με τα πόθεν έσχες και όχι μόνο: Πολλές φορές ο Σακελλαρίου με δημόσιες τοποθετήσεις του σήκωσε το γάντι και άσκησε κριτική στον «πόλεμο» μεταξύ της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.

7 Η πρόθεσή του να στείλει μήνυμα στους δικαστές για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων: «Εκφράζουμε τη βεβαιότητα ότι «έχουν γνώση οι φύλακες» και ότι οι δικαστικοί λειτουργοί του ΣτΕ θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στην ιστορική παράδοση του Σώματος. Επομένως, πρέπει όλοι να εξαξακολουθήσουμε να εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, τελούντες εν πλήρει επιγνώσει του γεγονότος ότι υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας».