Τα τελευταία εικοσιτετράωρα μια σειρά από ραντεβού που έγιναν υπό τους προβολείς της δημοσιότητας μαρτυρούν τις μετατοπίσεις στον πολιτικό χάρτη. Τα τετ α τετ δεν έχουν πρακτικά. Έχουν όμως ισχυρούς συμβολισμούς. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, που έχει ανάγκη από καλές ειδήσεις, η πιο ηχηρή κίνηση ήταν το δημόσιο γεύμα του Αντώνη Σαμαρά με τον Κώστα Καραμανλή. Η είδηση λειτούργησε καταπραϋντικά για το κομματικό ακροατήριο –έστω κι αν κάποιοι καραμανλικότεροι του Καραμανλή έσπευσαν να «κουρέψουν» το επικοινωνιακό της αποτύπωμα. Η σημειολογία των συναντήσεων του Αλέξη Τσίπρα είναι εξίσου στοχευμένη. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι έκανε πέρσι τέτοιον καιρό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Πέρσι ανέβαινε στα τρακτέρ με σηκωμένη γροθιά. Φέτος συζητάει τα αμυντικά σχέδια της χώρας με τους στρατηγούς και διαβουλεύεται με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. Ξεδιπλώνει έτσι τη θεσμική του μεταμόρφωση, με ταυτόχρονο στόχο να αποφύγει την οξύτητα. Να αποφύγει το λάθος. Οπως το ερμηνεύει ένα στέλεχος της κυβέρνησης: «Είναι η παλιά συνταγή. Δεν χρειάζεται να κερδίζω εγώ, όταν χάνει ο άλλος».

Στον αντίποδα, οι ενδοκυβερνητικές συναντήσεις δείχνουν να επιστρέφουν σε έναν ρυθμό που η κυβέρνηση ήθελε πάση θυσία να αποφύγει. Η συχνότητα και η διάρκεια των συσκέψεων στο Μαξίμου δείχνουν τη δυσκολία της διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Αντί της αποδραματοποίησης, που είχε επιχειρηθεί με τον εξορισμό των επιτηρητών στο Παρίσι, η ατμόσφαιρα θυμίζει το μεγάλο μαρτύριο της δόσης του περασμένου χειμώνα.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου

Αντώνης Σαμαράς – Κώστας Καραμανλής

Δεν έχει σημασία τι ειπώθηκε στο γεύμα. Σημασία έχει ότι έγινε. Και έγινε για να φανεί –με τον προφανή στόχο να στεγανοποιήσει κομματικά τη ΝΔ. Κατά τα λοιπά, όσα υποτίθεται ότι επιβεβαίωσε το τετ α τετ του πρώην και του νυν στο Milos είχαν ήδη προεξοφληθεί πολύ πριν κλειστεί το ραντεβού: ο Καραμανλής δεν ενδιαφέρεται για την προεδρία και θα είναι σίγουρα υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές.

Φίλοι του Καραμανλή έλεγαν ότι, αν και ο πρώην πρωθυπουργός δεν παίρνει ποτέ ο ίδιος την πρωτοβουλία, είναι πάντα διαθέσιμος όταν ζητείται η συμβολή του, επειδή αγωνιά για την πορεία της παράταξης.

Αντιστρόφως, η στάση αυτή μπορεί να διαβαστεί και ως τακτική ελεγχόμενης εμπλοκής: συμμετέχει όποτε καλείται, ακριβώς για να μην κατηγορηθεί ότι απέχει.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου

Αντώνης Σαμαράς – Βαγγέλης Βενιζέλος

Η συνάντηση ξέφυγε από τη ρουτίνα της συγκυβέρνησης. Η ατζέντα ήταν βαριά. Γεγονός που αποτυπώθηκε και στην ασυνήθιστη διάρκεια της σύσκεψης στο Μαξίμου. Ο στόχος να «κλείσουν όλα» –η τελευταία αξιολόγηση και η φόρμουλα για τη μεταμνημονιακή γραμμή –αποδεικνύεται δυσκολότερος απ’ ό,τι είχε αρχικά ελπίσει το κυβερνητικό δίδυμο. Εσωτερικά, πάντως, Σαμαράς και Βενιζέλος φαίνεται να βρίσκουν κοινή γραμμή στα βασικά –από την τακτική έναντι των δανειστών μέχρι την πορεία προς την προεδρική εκλογή. Μένει να συμφωνήσουν και οι εταίροι να «κλωτσήσουν» στο μέλλον τα κεφάλαια εκείνα της διαπραγμάτευσης –Ασφαλιστικό και ομαδικές απολύσεις –τα οποία θα δοκίμαζαν επικίνδυνα τις αντοχές της συμπολίτευσης.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου

Βαγγέλης Βενιζέλος – Δημήτρης Αβραμόπουλος

Θα ήταν άλλη μια σκηνή στη μακρά αποχώρηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Αλλο ένα επεισόδιο στο χαλί των εκδηλώσεων που έστρωσε για την έξοδό του προς τις Βρυξέλλες. Ομως, η εθιμοτυπική συνάντηση στο υπουργείο Εξωτερικών εξελίχθηκε σε κάτι σαν ερωτική εξομολόγηση. Ο οικοδεσπότης Βαγγέλης Βενιζέλος τού έπλεξε φλογερό εγκώμιο και τον αποχαιρέτησε «με συναδελφικότητα, αγάπη και φιλία».

Πριν από ακριβώς έναν χρόνο, οι σχέσεις των δύο είχαν φτάσει σε σημείο τήξεως, καθώς ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είχε θεωρήσει ότι ο Αβραμόπουλος είχε ακούσει με υπερβολική χαλαρότητα τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει Εξεταστική για τα υποβρύχια στη Βουλή. Ο Βενιζέλος δεν ανήκει σε εκείνους που ξεχνούν –ή συγχωρούν –εύκολα. Και, αν μη τι άλλο, ελέγχει μέχρι την πιο λεπτή απόχρωση τα εκφραστικά του μέσα. Γι’ αυτό και ο υπερθετικός των φιλοφρονήσεων δεν είναι άμοιρος πολιτικής σημασίας.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου

Αλέξης Τσίπρας – Δημήτρης Αβραμόπουλος

Το σκηνικό ήταν πιο πρόσφορο από το Κόμο. Και, ως προς το πρωτόκολλο, εφάμιλλο με το Βατικανό. Το Πεντάγωνο υπό τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ήταν το κατάλληλο μέρος για να εισαγάγει ο Αλέξης Τσίπρας στην εγχώρια πολιτική την καμπάνια «επανασύστασής» του που είχε εγκαινιάσει με τα ραντεβού του στο εξωτερικό. Ο υπουργός Αμυνας ήταν, βεβαίως, ιδανικός παρτενέρ. Είδε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κατ’ ιδίαν για περίπου μία ώρα και μετά έθεσε στη διάθεσή του το επιτελείο του Στρατεύματος, για να τον ενημερώσει για όλα. Ο Τσίπρας είχε έτσι την πρώτη του ευκαιρία να μιλήσει για την «αποτρεπτική ισχύ» της χώρας και το «αξιόμαχο» των Ενόπλων Δυνάμεων.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου

Αλέξης Τσίπρας – Γιάννης Στουρνάρας

Πριν από τις ευρωεκλογές, ο Τσίπρας είχε φτάσει να προειδοποιεί την κυβέρνηση «να μην τολμήσει» να προχωρήσει σε αποφάσεις που θα δεσμεύουν την επόμενη, χωρίςτη συναίνεση της αντιπολίτευσης. Αφορμή ήταν ο επικείμενος διορισμός Στουρνάρα. Ηταν μια απειλή που έμοιαζε σαν να μην είχε ειπωθεί ποτέ, την Πέμπτη, όταν ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος περνούσε την πόρτα του γραφείου του Τσίπρα στη Βουλή. Μέχρι και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης επιστρατεύτηκε στο τραπέζι της συνάντησης, ως ακούσιος κομιστής του μηνύματος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ –ο όλος ΣΥΡΙΖΑ –κινείται πλέον με τη θεσμική σοβαρότητα ενός κόμματος που είναι ώριμο να κυβερνήσει.

Τελευταία Νέα