Τι θέλει ο Σαμαράς στο Ισραήλ; Εχει χυθεί αρκετό, κανονικό και ηλεκτρονικό, μελάνι για τη σημασία της προσέγγισης με το Τελ Αβίβ. Για το πόσο μας έχει βοηθήσει απέναντι στις ΗΠΑ ο άξονας με τους Ισραηλινούς. Και για τις δυνατότητες τριγωνοποίησης της σχέσης, αν μπει στο παιχνίδι και η Τουρκία. Οπως συνέβαινε στο παρελθόν με εμάς, οι Τούρκοι μια τα πάνε καλά και μια άσχημα με το Ισραήλ, αλλά η περιφερειακή λογική επιβάλλει τη στρατηγική συμμαχία Ερντογάν – Νετανιάχου.

Παρ’ όλα αυτά, πίσω από τη γεωπολιτική ανάλυση υπάρχει η οικονομική πραγματικότητα. Δύο φορές βρέθηκε στις ΗΠΑ, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, ο έλληνας Πρωθυπουργός. Σε αμφότερα τα ταξίδια, σημαντική πτυχή του προγράμματος ήταν οι συναντήσεις με παράγοντες της αγοράς και των επιχειρήσεων. Λένε συνήθως ότι στην πολιτική μετράει ο χειρισμός των συμβόλων. Το ίδιο όμως ισχύει και στα οικονομικά. Ας πούμε, αξίζουν να αναφερθούν τα ονόματα διοικητών μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων που έκατσαν να φάνε –ας είμαστε σοβαροί: που έκατσαν να συζητήσουν την ώρα του μεσημεριανού γεύματος –με τον Σαμαρά στο ξενοδοχείο Four Seasons κατά την τελευταία επίσκεψή του στη Νέα Υόρκη. Προσέξτε: ο ινδός Αντζέι Μπάνγκα είναι επικεφαλής της Mastercard. Ο Τζεφ Μπιουκς έχει το τιμόνι της Time Warner. Ο Ντέιβ Κόουτ είναι αφεντικό της Honeywell και ο Αλεξ Γκόρσκι της Johnson & Johnson. Δεν χρειάζεται να εξαντλήσουμε τη λίστα, μπορούμε απλώς να προσθέσουμε πως, μεταξύ των άλλων, ήταν επίσης γύρω από το τραπέζι η Τζίνι Ρομέτι της IBM που έχει δει τον Πρωθυπουργό και στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς και ο Ράνταλ Στίβενσον της AT&T.

Με απλά λόγια, ένα μέρος του δείκτη Dow Jones ήρθε να μιλήσει για την Ελλάδα σε ένα γεύμα που διοργάνωσε ο ελληνικής καταγωγής μάνατζερ της Dow Chemical Αντριου Λιβέρης. Ο Σαμαράς θέλει με κάθε τρόπο να προσελκύσει επενδύσεις στην Ελλάδα. Αρκετοί από αυτούς που πήγαν να τον συναντήσουν στο Four Seasons ενδιαφέρονται. Θέλει όμως και να δείξει, με την ανθρώπινη ποιότητα των επαφών του, ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα-παρίας της διεθνούς οικονομίας. Με άλλα λόγια, δεν είμαστε –ενώ κάποια στιγμή πήγαν να μας παρουσιάσουν έτσι –μια Αργεντινή της ευρωζώνης. Αντίστοιχα ισχύουν και στο Ισραήλ. Ο Σαμαράς δεν περιορίζεται στο να παίρνει απλώς μαζί μια –σχεδόν –ντουζίνα υπουργούς. Θέλει να προωθήσει και επιχειρηματική συνεργασία. Γι’ αυτό πάνε έλληνες επιχειρηματίες μαζί του –κάτι που έχει συμβεί και στο παρελθόν, ας πούμε στην Κίνα –αλλά γι’ αυτό θα μιλήσει και σε ισραηλινούς επιχειρηματίες σε μεγάλη ομιλία. Είναι γείτονες, είναι καπάτσοι, είναι πιο ευέλικτοι από τους κολοσσούς της αμερικανικής οικονομίας. Θα θέλαμε να τους δούμε να επενδύουν στην Ελλάδα.

Στους ουρανοξύστες ή στην έρημο, στην Ασία και στη Μέση Ανατολή, ο Σαμαράς επιχειρεί κάτι που κανένας έλληνας Πρωθυπουργός δεν έκανε έως τώρα. Να λειτουργήσει ως κυνηγός επενδύσεων, προωθώντας ο ίδιος προσωπικά τη νέα εικόνα της χώρας. Είναι η άλλη πλευρά της στρατηγικής του πρωτογενούς πλεονάσματος. Μια σημαντική επένδυση από το εξωτερικό, μια κρίσιμη διευθέτηση για την ελάφρυνση του χρέους –ιδού ο διπλός στόχος για τις αρχές του 2014.

Τελευταία Νέα