Μετά τις «Ικέτιδες» που είδαμε πέρυσι, ο σκηνοθέτης Κώστας Παπακωστόπουλος, γνωστός στη Γερμανία για τις πρωτοποριακές παραστάσεις έργων αρχαίου δράματος και καλλιτεχνικός διευθυντής του θεατρικού σχήματος Ελληνογερμανικό Θεάτρο, συμπληρώνει φέτος 26 χρόνια δημιουργικής πορείας. Ειδικά για την περίσταση παρουσιάζει απόψε στην Αθήνα την «Αντιγόνη», παράσταση εμπνευσμένη από το ομότιτλο έργο του Σοφοκλή και πρώτη της τριλογίας «Πολυαγαπημένη ύβρις». «Η Θήβα εδώ παραπέμπει στη σύγχρονη Ευρώπη. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Κρέων εμφανίζεται ως ο εγγυητής της αδιατάραχτης λειτουργίας των αγορών, που υπόσχεται στον πολίτη ασφάλεια, ευημερία και ευτυχία μέσα από το πνεύμα μιας οικονομικοποιημένης σκέψης. Η Αντιγόνη αντίθετα, εκπροσωπώντας παραδοσιακές αρχές και αξίες, αποτελεί εμπόδιο στην ομαλή και απρόσκοπτη ανάπτυξη της Θήβας, στην «πρωτοπορία» και την «καινοτομία». Η ιδεολογία της δεν συνάδει με τον ορθολογισμό της εποχής. Η απουσία της κάθαρσης, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή της τραγωδίας, αποτελεί ένα σχόλιο για το πνεύμα των καιρών μας. Το ζήτημα που θέτει η παράστασή μας, 2.500 χρόνια μετά τη γέννηση της δημοκρατίας, είναι πώς ο σύγχρονος άνθρωπος, απαλλαγμένος από κάθε μορφής ηθικές αναστολές, εγκλωβισμένος στην οικονομικοποιημένη σκέψη του, εξελίσσεται με τις πράξεις του σε απειλή για την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ευρώπη».

H δημοκρατία σήμερα. Πόσο ισχύει αυτή η φράση;

Μετά την πτώση του Τείχους τα τέλη του ’90, ο νέος τρόπος διεθνούς οικονομικής οργάνωσης που έφερε η παγκοσμιοποίηση άλλαξε δραματικά τα διεθνή οικονομικά δεδομένα. Η πολιτική της Δύσης όμως φάνηκε αδύναμη να ακολουθήσει τις εξελίξεις της διεθνούς οικονομίας. Οι ισορροπίες μεταξύ οικονομικής και πολιτικής εξουσίας διαταράχτηκαν. Από εκεί ξεκίνησε και η κρίση της δημοκρατίας.

Εκτός από τον Βασίλη Ναλμπάντη, οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι ξένοι. Πόσο εύκολο ήταν να προσεγγίσουν αυτή την τραγωδία;

Οι Γερμανοί τρέφουν έναν βαθύ σεβασμό απέναντι στο αρχαίο δράμα και γενικότερα στον ελληνικό πολιτισμό. Κάποτε ένας δάσκαλός μου, ο Τάσος Λιγνάδης, είχε πει ότι χρωστάμε μεγάλη ευγνωμοσύνη στους Αγγλους, τους Γάλλους, τους Γερμανούς, οι οποίοι με τόση αφοσίωση ασχολήθηκαν με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το προσέγγισαν με το αγγλικό, το γαλλικό ή το γερμανικό πνεύμα. Εκεί κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Προσωπικά έχω την τύχη να δουλεύω εδώ και πολλά χρόνια με συγκεκριμένους καλλιτέχνες αναπτύσσοντας μια κοινή γλώσσα, γεγονός που έχει επηρεάσει την αισθητική του Ελληνογερμανικού Θεάτρου.

«Πολυαγαπημένη ύβρις». Ποια είναι τα δύο επόμενα έργα της τριλογίας;

«Στα τέλη Νοεμβρίου θα ανεβάσω στην Κολωνία το νέο μου έργο «Ιφιγένεια», εμπνευσμένο από την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη. Θέμα του είναι μια ιδιαίτερη πλευρά της κρίσης: η στάση της Ευρώπης απέναντι στον ξένο – πρόσφυγα. Για το 2017 σχεδιάζουμε μια παραγωγή βασισμένη σε χορικά από το έργο του Αισχύλου «Αγαμέμνων»».

Τελευταία Νέα