Αλλες μπάντες ίσως τα είχαν παρατήσει. Δεν είναι και λίγο να κατέχεις μια ικανοποιητική θέση στην καρδιά του μουσικόφιλου κοινού, να δίνεις συναυλίες για να προωθήσεις τον τέταρτο αισίως δίσκο σου και ξαφνικά σε μία από αυτές να τρέχεις φοβισμένος για να κρυφτείς από σφαίρες και εκρηκτικά. Κι όμως, οι Eagles of Death Metal ήταν το συγκρότημα που το βράδυ της Παρασκευής 12 Νοεμβρίου 2015 έπαιζε στο Μπατακλάν ενώπιον 1.500 ψυχών. Που έπειτα από μία ώρα στη σκηνή κι ενώ ακούγονταν τα πρώτα ακόρντα του «Kiss the Devil», τρεις άνδρες με αυτόματα άρχισαν να πυροβολούν το πλήθος και να πετούν χειροβομβίδες. Οι μουσικοί διέφυγαν σώοι στα παρασκήνια. O υπεύθυνος του πωλητηρίου τους έχασε τη ζωή του μαζί με άλλα 90 άτομα.

Ακόμα και μετά το Αλταμοντ ή το Love Parade στο Ντούισμπουργκ, κανείς δεν φαντάζεται τέτοια εξέλιξη για την μπάντα του –ειδικά αν την ξεκινά με έναν συμμαθητή του και με διάθεση χιουμοριστική. Μέχρι και το όνομά της –«οι «Eagles» του death metal» –ειρωνευόταν το υποθετικό γκρουπ που θα είχε τη δημοφιλία των δημιουργών του «Hotel California», αλλά θα έπαιζε σκληρή μουσική. Με τα πολλά, ήδη από το ντεμπούτο «Peace, Love, Death Metal» του 2004, το εγχείρημα του Τζος Ομ και του Τζέσε Χιουζ βγήκε και εσκεμμένα αλήτικο, με αναφορές στην bluegrass και φωνητικά α λα Canned Heat, ενώ αποτυπώθηκε σε άλμπουμ όπως «Death by Sexy» και «Heart On» ή σε βιντεοπαιχνίδια σαν το «Gran Turismo 4» που δανείστηκαν τραγούδια του. Η σύνθεσή του δεν ήταν σταθερή: απασχολημένος με τους δημοφιλέστερους Queens of the Stone Age, ο Ομ απουσίαζε όλο και συχνότερα.

Σταθερότερος πυλώνας των Eagles of Death Metal είναι ο Χιουζ: ένας πρώην δημοσιογράφος από την Καλιφόρνια, που στην καριέρα του έχει χειροτονηθεί ιερέας ενός άγνωστου δόγματος, έχει υποστηρίξει την οπλοκατοχή και έχει εκφραστεί υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ. Ηταν αναπόφευκτο να του την «πέσουν» για όλα αυτά, χώρια που κι ο ίδιος, εκτός από τις συγκινητικές επιστροφές στο Παρίσι ή τις εμφανίσεις με τους U2, έκανε και δηλώσεις για δουλειά στημένη από μέσα ή για μουσουλμάνους που περιέργως πανηγύριζαν πριν από το χτύπημα. Ας είναι. Τα δάκρυά του στην πρώτη του συνέντευξη μετά την τρομερή εμπειρία του μόνο κροκοδείλια δεν έμοιαζαν. Στις πρόσφατες συναυλίες του ή και στην επικείμενη αθηναϊκή, η μπάντα του παίζει σαν να γλεντάει τη ζωή. Το κοινό λέγεται ότι την περιβάλλει με μια ενθουσιώδη προστατευτικότητα. Συμπέρασμα; Τηρουμένων των αναλογιών, δεν είναι βάρβαρο να παίζεται μουσική μετά το Μπατακλάν. Το δε ροκ δεν υπολείπεται σε αντιφάσεις. Πολύ περισσότερο, όπως φώναζε ο Χιουζ σε πρόσφατη εμφάνιση της μπάντας, «το ροκ δεν θα πεθάνει ποτέ».

INFO

Piraeus Academy, Πειραιώς 117, στις 7/9. Προπώληση (34 ευρώ): Ticket House (Πανεπιστημίου 42, τηλ. 210-3608.366), www.ticketpro.gr

Τελευταία Νέα