Αναζήτηση
Επανήλθαν δισκογραφικά έπειτα από πενταετή απουσία, αφήνοντας κοινό και κριτικούς αν όχι με το στόμα ανοιχτό (όπως γινόταν στη δεκαετία του 1990 με αριστουργήματα όπως τα «Blue Lines» και «Mezzanine»), τουλάχιστον με εμφανές σασπένς. Ο λόγος για τους Massive Attack που στα τέλη Ιανουαρίου κυκλοφόρησαν το EP «Ritual Spirit», με τον παλιόφιλο Tricky να συνεισφέρει, έστω παρασκηνιακά. Οχι ότι επί σκηνής τούς λείπει κάτι: οι πρόσφατες εμφανίσεις τους στο Λονδίνο απέδειξαν ότι τα δύο βασικά μέλη της μουσικής κολεκτίβας που ευθύνεται για την εξάπλωση του trip – hop ανά την υφήλιο, ο 3D και ο Daddy G, παρά την όποια δημιουργική βραδυπορία τους, δεν έχουν κουραστεί. Πίσω τους, δύο ντράμερ αύξαναν τον όγκο των κομματιών, ενώ φωνές αιθέριες σαν της Matina Topley Bird αλάφρωναν το σύνολο. Καλεσμένοι όπως οι Young Fathers έβαζαν τη δική τους πινελιά, ενώ στο φόντο έστεκε, σχεδόν τοτεμικά, μια γιγάντια οθόνη.
Οι εικόνες που προβάλλονταν προέρχονταν από τον Λίβανο, την Ιορδανία, τη Λέσβο, τα σύνορα Ελλάδας – ΠΓΔΜ. Τις τράβηξε ο φωτορεπόρτερ Giles Duley, ο οποίος μια ημέρα του 2011 στο Αφγανιστάν πάτησε μια νάρκη, με αποτέλεσμα να χάσει δύο πόδια και ένα χέρι. Δεν το έβαλε κάτω: συνέχισε για λογαριασμό της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ ενώ έστειλε κι ένα e-mail στον 3D, γνωστό του από τότε που εργαζόταν ως φωτογράφος συναυλιών. Εκείνος απάντησε μέσα σε λίγα λεπτά κι ο Duley θα έκανε αργότερα δηλώσεις του στυλ «τόσα χρόνια σε αυτήν τη δουλειά δεν έχω ξαναδεί τόση ανθρωπιά όση είδα στις παραλίες της Λέσβου». Πέτυχε άραγε τίποτα προβάλλοντας τις φωτογραφίες του σε μια ακριβή γιγαντοοθόνη ενός καλοπληρωμένου συγκροτήματος και ενώ το κοινό λικνιζόταν απολαμβάνοντας το ποτό του; Ισως. Τα ρεπορτάζ λένε ότι στην τρέχουσα περιοδεία των Massive Attack οι εικόνες των προσφύγων παίζονται και μετά το πέρας της συναυλίας. Το κοινό περιμένει να ολοκληρωθούν κι όταν εμφανίζεται το μήνυμα «καλώς ήρθατε πρόσφυγες» ξεσπάει σε χειροκροτήματα.
ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΛΕΞΕΙΣ. Δεν είναι φυσικά κάτι καινούργιο. Οι Massive Attack επιστρατεύουν τις γιγαντοοθόνες χρόνια τώρα. Λίγο να έχεις παρακολουθήσει την πορεία τους, ξέρεις ότι το περιεχόμενο των εικόνων είναι μεν αυτό που λέμε κοινωνικοπολιτικό, με έναν τρόπο ωστόσο που μάλλον κινεί την περιέργεια, παρά καθοδηγεί τη σκέψη: λέξεις, σύμβολα, τόποι, ονόματα νεκρών διαδηλωτών, δηλώσεις αλληλεγγύης, οι νέες τάσεις στα αντικαταθλιπτικά ή χιλιάδες αριθμοί πτήσεων, όλα χορογραφημένα από την ίδια τη μουσική και, τελικά, παρόμοια με εικόνες άλλοτε μιας μαζικής ψευδαίσθησης κι άλλοτε μιας συλλογικής συνείδησης. Το καλοκαίρι του 2014 λ.χ., έπειτα από μια επίσκεψη της μπάντας σε κοινότητα παλαιστίνιων προσφύγων στον Λίβανο, η οθόνη της συναυλίας συμπαράστασης που δόθηκε έπειτα από λίγες ημέρες στη Βηρυτό προέβαλε μηνύματα κατά της κατοχής της Γάζας.
