Και αν ο λόγος που κρύβεται η Ελενα Φεράντε είναι πιο σοβαρός απ’ όσους έχουμε υποθέσει μέχρι σήμερα; Και αν έχει επιλέξει την ανωνυμία επειδή φοβάται τη ναπολιτάνικη Μαφία; Στα μυθιστορήματά της άλλωστε περιγράφει τις γειτονιές της Νάπολι σαν έναν τόπο όπου η «ανομία είναι νόμος» και η ίδια η πόλη μια μετωνυμία για τη μοιρολατρία. «Η Ιταλία έχει γίνει βάλτος και όλοι βρισκόμαστε μέσα του» είναι μία από τις φράσεις που θα πάρει ο αναγνώστης μαζί του. Στον θαυμαστό κόσμο των λογοτεχνικών γρίφων ο Μαρκ Ραϊχβάιν, συντάκτης στην ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής «Welt», έχει ισότιμο δικαίωμα στις δικές του εικασίες. Με αφορμή, λοιπόν, την κυκλοφορία στα γερμανικά του τέταρτου τόμου από την «Τετραλογία της Νάπολης» («Η ιστορία του χαμένου κοριτσιού»), καταθέτει ένα νέο ερώτημα για τη συγγραφέα – φάντασμα (για την οποία έχει ειπωθεί ότι είναι η εικονιζόμενη στη φωτογραφία μεταφράστρια Ανίτα Ράγια): «Μήπως πήρε μια ανάλογη απόφαση με τον Ρομπέρτο Σαβιάνο, τον συγγραφέα του «Γόμορρα», ο οποίος κράτησε το όνομά του, αλλά ζει κρυμμένος;». Από σύμπτωση τα βιβλία της Φεράντε και του Σαβιάνο κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη.

Τελευταία Νέα