1. Αν γραφόταν σήμερα η «Θεία Κωμωδία», η Βεατρίκη θα έπρεπε να

οδηγήσει τον ποιητή από τον Παράδεισο στην Κόλαση, κι όχι αντίστροφα. Οι δικοί

μας ήρωες είναι ο Πάολο και η Φραντσέσκα, που φλέγονται από ερωτικό πάθος και

αψηφούν τον Νόμο, όχι ο ψυχρός, σχολαστικός Ακινάτης.

2. Το να είσαι δίγλωσσος σημαίνει να γνωρίζεις, ίσως καλύτερα από

οποιονδήποτε άλλο, ότι η σχέση ανάμεσα στις λέξεις και τα πράγματα είναι

αυθαίρετη. Συχνά, προσπαθώντας να μεταβείς από τη μία γλώσσα στην άλλη –

πέφτεις στο κενό. Αυτό μου συμβαίνει όποτε πρέπει να εκφραστώ στα ιταλικά –

γλώσσα οιονεί μητρική στα παιδικά μου χρόνια. Αρχίζω να μιλώ βέβαιος πως θα

βρω τις λέξεις που ψάχνω, λέξεις που ξέρω πως κάποτε γνώριζα, όμως αντί γι’

αυτές συναντώ τη σιωπή.

3. «Η τάξη είναι συνώνυμη με τη δικτατορία», γράφει ο Ιζάια Μπερλίν

(σχολιάζοντας το φιλοσοφικό σύστημα του Χέγκελ)· εκείνη θα συμφωνούσε. Ας

συνθέσω λοιπόν για χάρη της έναν ύμνο στην ακαταστασία κι ας αφήσω βιβλία και

χαρτιά να ερωτοτροπούν ελεύθερα στο πάτωμα.

4. Το γεγονός ότι ζούμε σε περίοδο παρακμής, δεν θα πρέπει να μας

απελπίζει. Είναι ένα επιπλέον τεχνικό πρόβλημα που θα πρέπει να επιλύσουμε.

(«Να είμαστε έτοιμοι όμως αν χρειαστεί να γράψουμε στο νερό και να ψαρέψουμε

στην αμμουδιά»)

5. Μάταια θα ψάχναμε στη λογοτεχνία να βρούμε σκέψη πιο σκληρή από αυτή

του Chamfort: «Πρέπει κάθε πρωί να καταπίνουμε έναν βάτραχο για να είμαστε

βέβαιοι ότι δεν θα συναντήσουμε τίποτα πιο αηδιαστικό μέχρι το βράδυ».

6. «Οι ποιητές είναι οι φυλακές. Τα ποιήματα, οι κατάδικοι που

δραπετεύουν». (Ο Κοκτό στο ημερολόγιό του, 23 Μαρτίου, 1953).

7. Το γιαπωνέζικο ιδεόγραμμα για τον «θόρυβο» είναι το ιδεόγραμμα της

«γυναίκας» επαναλαμβανόμενο τρεις φορές.

8. Από το βιβλίο της σοφίας: (της κόρης μου) «Όλοι λοιπόν ήμασταν

κάποτε μέσα σε κάποιον άλλον»· (του γιου μου) «Μη σβήνεις το φως· φοβάμαι ν’

ακούω το σκοτάδι».

9. «Να πέφτεις επτά φορές, να σηκώνεσαι οκτώ». Εβραϊκή παροιμία που

αποστηθίζουν στο σχολείο τα παιδιά των Παλαιστινίων.

10. Ο καθαρός στίχος στηρίζεται στη δύναμη του ρήματος και του

ουσιαστικού· δεν έχει ανάγκη τη συνδρομή ούτε ενός επιθέτου. Τα επίθετα

ισοδυναμούν με θάνατο.

11. Muppet Show: η ευκολία με την οποία οι περισσότεροι αριστεροί

διανοούμενοι μετατράπηκαν εν μία νυκτί σε νεορθόδοξους, εθνοσοσιαλιστές

πατριώτες. («Μπορούν να κάνουν τα πάντα για το χρήμα, ακόμη και μια καλή

πράξη»)

12. «Γιατί δεν είπες τίποτα όταν μιλούσαν για τον Β…;». «Γιατί

προτιμώ να συκοφαντηθεί η σιωπή μου, παρά τα λόγια μου».

[συνεχίζεται]

Ο Χάρης Βλαβιανός είναι ποιητής και διευθύνει το περιοδικό «Ποίηση»