Οι πιέσεις προς το Greek Lobby συνεχίστηκαν με μέθοδο και τακτική μέχρι και το καλοκαίρι του 1978, οπότε πραγματοποιήθηκε η ψηφοφορία για την άρση του εμπάργκο όπλων στην Τουρκία. Δύο μήνες πριν ο πρεσβευτής Λέοναρντ κάλεσε σε συνάντηση τον ελληνοαμερικανό γερουσιαστή Σαρμπάνη και τον βουλευτή Μπραδήμα και τους εξήγησε το «δίλημμα του εμπάργκο». Οπως είπε, αν αυτό συνεχιζόταν οι διαπραγματεύσεις για την Κύπρο δεν θα σημείωναν απολύτως καμία πρόοδο. Αν όμως τερματιζόταν και προχωρούσαν οι προμήθειες «ήταν πιθανό ότι θα ανακτώνταν τα Βαρώσια (της Αμμοχώστου), ενώ κανείς δεν θα μπορούσε να είναι σίγουρος και για τα υπόλοιπα που θα ακολουθούσαν». Αυτό το δόλωμα χρησιμοποιήθηκε, ενώ οι στενοί συνεργάτες του Κάρτερ είχαν λάβει από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ετζεβίτ διαβεβαιώσεις ότι θα συνεχιζόταν η λειτουργία των αμερικανικών βάσεων στη χώρα, παρά το γεγονός ότι «οι Σοβιετικοί θεωρούν ότι τέτοιου είδους εγκαταστάσεις αποτελούν πρόκληση». Στις συγκεκριμένες βάσεις, όπως αναφέρεται στα αρχεία, υπήρχε και εξοπλισμός ραντάρ, ελέγχου και επικοινωνιών, «απαραίτητος για σκοπούς ασφαλείας».