«Η στιγμή που φτάσαμε μαζί με τον γιο μου στη Σπάρτη για να τερματίσουμε θα παραμείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου ως η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου μετά τη γέννησή του». Μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο 50χρονος γάλλος δρομέας υπεραποστάσεων Ζιλ Παλαρουελό δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή του. Τρέχοντας εδώ και χρόνια στο περίφημο Σπάρταθλον, αυτή τη φορά έτρεξε μαζί με τον 20χρονο γιο του Ανζέλ. Ο πατέρας του χρειάστηκε να τον περιμένει προκειμένου ν’ ακουμπήσουν μαζί τα χέρια τους στο άγαλμα του Λεωνίδα και να τερματίσουν, στον αγώνα υπεραντοχής, όπου οι δρομείς (όσοι καταφέρνουν να τερματίσουν) καλύπτουν απόσταση 246 χιλιομέτρων, τρέχοντας συνεχόμενα από την Αθήνα έως τη Σπάρτη! Ξεκίνησαν από την Ακρόπολη την Παρασκευή το πρωί και τερμάτισαν το Σάββατο στην πρωτεύουσα της Λακωνίας.

Ο Ζιλ Παλαρουελό λατρεύει την Ελλάδα και στενοχωριέται για την κρίση που ζει. «Να κοιτάτε θετικά προς το μέλλον, όπως κάνετε με τον αθλητισμό αλλά και με την Ιστορία σας. Οι ανθρώπινες αξίες που έχει η χώρα σας και η κληρονομιά που έχει δώσει στην παγκόσμια κοινότητα είναι τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά σας. Αλλωστε έχετε ήδη καταφέρει για πάντα να ζείτε όλοι μαζί ειρηνικά και αυτό είναι σπουδαίο», λέει.

Ο 20χρονος γιος του έβλεπε εδώ και χρόνια τον πατέρα του να φεύγει για την Αθήνα για να πάρει μέρος στο Σπάρταθλον και, όπως λέει ο Ζιλ, δεν ήταν δύσκολο να τον πείσει να έρθει μαζί του εφέτος:

«Ο Ανζέλ ξέρει ότι το Σπάρταθλον είναι η αγαπημένη μου διαδρομή. Μετά τις πρώτες φορές, λοιπόν, άρχισε να με ρωτάει περισσότερο και είδε μάλιστα αποσπάσματα από το βίντεο αγώνων και δεν δυσκολεύτηκα να τον πείσω. Λατρεύει το τρέξιμο και, πριν από τη διαδρομή Αθήνα – Σπάρτη, το καλοκαίρι έτρεξε στον Transgaule στη Γαλλία, όπου οι δρομείς κάλυψαν συνολικά 1.200 χιλιόμετρα σε 18 ημέρες», λέει ο 50χρονος γάλλος δρομέας που έχει τρέξει 13 φορές στο Σπάρταθλον, έχοντας τερματίσει τις 12.

Αυτή η φορά όμως ήταν η πιο συγκλονιστική. «Πραγματικά ήταν μοναδική. Τρέχαμε στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μαζί και μόλις περάσαμε το Σάγκα (σ.σ.: χωριό της Αρκαδίας, 22 χλμ βορειοανατολικά της Τρίπολης, πάνω από τη Νεστάνη) είχε ακόμα καλή φυσική κατάσταση και μπορούσε να τρέξει. Τότε κατάλαβα πως όλα ήταν δυνατά, έχοντας καλύψει ήδη 172 χιλιόμετρα. Εκεί αποφασίσαμε να κοντρολάρουμε την ταχύτητά μας και να φτάσουμε μαζί στη Σπάρτη, στην πιο συγκινητική στιγμή της ζωής μου μετά τη γέννηση του παιδιού μου», μας εξομολογείται ο γάλλος δρομέας που έχει μεγάλη ιστορία στους υπερμαραθώνιους αλλά προτιμά πάντα το Σπάρταθλον.

ΔΩΔΕΚΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΙ. «Εχω ήδη τερματίσει σε δώδεκα διαδρομές του Σπαρτάθλου και η προσωπική μου επιδίωξη είναι να φτάσω τουλάχιστον τους είκοσι τερματισμούς. Είναι βέβαιο πως του χρόνου ο γιος μου θα επιστρέψει ξανά μαζί μου και ενδεχομένως να έχουμε και ένα ακόμα μέλος της οικογένειάς μας. Σε αυτό τον εξαιρετικό αγώνα ποτέ δεν είμαι σίγουρος αν θα καταφέρω να τερματίσω, γι’ αυτό και όταν το πετυχαίνω τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν είναι μοναδικά. Την ώρα που βλέπεις τους θεατές, τα παιδιά αλλά και τους εθελοντές όπως και τους αθλητές που ήδη έχουν τερματίσει νιώθεις το μεγαλείο του αγώνα».