«Η τζαζ ήταν η μοναδική επανάσταση του πατέρα μου. Οι ίδιοι (σ.σ.: οι μετανάστες παππούδες) άκουγαν μόνο ελληνική μουσική, σχήμα οξύμωρο για τον υπόλοιπο κόσμο. Αν μάγκωνες την ουρά μιας γάτας σε μια πόρτα θα μπορούσε άνετα να ουρλιάξει ένα τραγούδι που θα γινόταν τρελή επιτυχία στη Σπάρτη ή στη Θεσσαλονίκη».

Πάει καιρός –για την ακρίβεια οκτώ χρόνια –από τότε που ο Ντέιβιντ Σεντάρις έβγαζε τα άπλυτα της οικογένειας, προγόνων και λοιπών συγγενών στη φόρα, όπως άλλωστε συνηθίζει. Το παραπάνω απόσπασμα από τη συλλογή «Εγκώ μιλήσει καλά κάποια μέρα» (εκδ. Μελάνι, μετάφραση Μυρσίνης Γκανά) προέρχεται από το διήγημα «Μεγάλα όνειρα, μικρές ευκαιρίες». Μαζί με άλλα 19 διηγήματα, δοκίμια και ιστορίες συμπεριλήφθηκαν πρόσφατα στο αφιέρωμα της εκλεκτικής ιστοσελίδας Electric Typewriter (tetw.org), που συγκεντρώνει τον αφρό της διεθνούς δημοσιογραφικής και συγγραφικής σοδειάς. Αρκεί ίσως να απαριθμήσουμε ορισμένα από τα υπόλοιπα ονόματα, τα οποία εμφανίζονται σε διαφορετικές θεματικές: Τζόαν Ντιντιόν, Ντέιβιντ Φόστερ Ουάλας, Τζόναθαν Φρέιζερ, Χαρούκι Μουρακάμι.

Τελευταία Νέα