Δεν μπορούσαν να κατατάξουν με ασφάλεια τον Μάνο Χατζιδάκι κι έτσι του επετίθεντο σκληρά. Και από πλευρές της παραδοσιακής Αριστεράς και από πλευρές της Δεξιάς, κυρίως όμως από τον χώρο του λαϊκιστικού λούμπεν, ο Χατζιδάκις είχε κακοποιηθεί. Υπήρχαν μικρές υποστηρικτικές χειρονομίες από την ανανεωτική Αριστερά και μερικούς διανοουμένους (σε αντίθεση με πολλούς άλλους, καταδιωκτικούς). Αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, διευρύνθηκε το υπερασπιστικό μέτωπο. Π.χ. ο ραδιοσταθμός 902 αριστερά στα FM του ΚΚΕ, επί Π. Τσίμα και Δ. Δανίκα, στήριζε. Οι εξαιρέσεις δεν ακύρωναν όμως το κύριο: το αταξινόμητο, το μη εντασσόμενο σε ερμηνευτικές και πολιτικές παραδόσεις, παραμένει αντιπαθητικό και επικίνδυνο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
